Ruch oczu

Plik Ruchy oczu można podzielić na ruchy czynne i bierne. Podczas gdy aktywne ruchy oczu są wykorzystywane do rejestrowania informacji wizualnych, pasywne ruchy oczu służą do diagnozowania zaburzeń motoryki.

Co to są ruchy oczu?

Nazywa się również całość wszystkich ruchów oczu Funkcja okulomotoryczna lub Ruchliwość oczu wyznaczony. Gałki oczne (bulbi oculi) mają różną swobodę ruchu. Rotacja oka nazywana jest dukcją. Skręcenia to ruchy toczenia, a wersje oznaczają zwroty spojrzeń lub ruchy oczu w tym samym kierunku. Wersje można z kolei podzielić na wersje szybkie lub wolne. Przeciwieństwem wersji są wergencje. Są to ruchy oczu w przeciwnych kierunkach.

Ruchy oczu są dobrowolne, mimowolne, świadome i nieświadome. Ruch oczu jest kontrolowany przez liczne pętle kontrolne. W tych pętlach kontrolnych biorą udział nie tylko mięśnie oka, ale także ośrodkowy układ nerwowy (OUN) lub siatkówka.

Funkcja i zadanie

Za ruchy odpowiada łącznie sześć mięśni oka. Mięsień prosty boczny obraca gałkę oczną w jedną stronę, gdy się kurczy. Jest to jedyny mięsień oka unerwiany przez nerw odwodzący (szósty nerw czaszkowy).

Przyśrodkowy mięsień prosty powoduje skierowanie oka do wewnątrz. Górny mięsień prosty jest odpowiedzialny za rotację gałki ocznej w górę. Z drugiej strony dolny mięsień prosty powoduje obniżenie oka. Te trzy mięśnie oka są unerwione przez nerw okoruchowy. Nerw okoruchowy jest trzecim nerwem czaszkowym. Dostarcza również dolnego mięśnia skośnego. Powoduje to skierowanie gałki ocznej do góry i może również obrócić górną połowę gałki ocznej na zewnątrz. Górny mięsień skośny kieruje gałkę oczną w dół. Unerwienie zapewnia 4. nerw czaszkowy, nerw bloczkowy.

Mięśnie oka służą do przesuwania osi wizualnej podczas śledzenia wizualnego obiektu. Poprzez skomplikowaną grę nerwów i mięśni osie wzrokowe obu oczu są skoordynowane i skierowane na określony obiekt. Przy tych samych ruchach oczu obie gałki oczne tworzą funkcjonalną całość.

Kombinacje uprowadzenia i przywodzenia, depresji i uniesienia, a także rotacji wewnętrznej i zewnętrznej umożliwiają ludziom widzenie trójwymiarowe. W zależności od wymagań możliwe są różne ruchy oczu.

Podobieństwo jest charakterystyczne dla sprzężonych ruchów oczu. Sprzężone ruchy oczu obejmują sakkady, śledzenie wzroku i oczopląs. Sakady to bardzo szybkie ruchy oczu. Punkt fiksacji nieustannie się zmienia. Jednak tylko obrazy są postrzegane w momencie utrwalenia. Przesunięcia obrazu spowodowane szybkimi ruchami oczu są maskowane. W przeciwieństwie do sakkad, ruchy oczu są raczej powolne. Służą do naprawiania poruszającego się obiektu. Oczopląs to połączenie sakkad i ruchów oczu.

Przy ruchach wergencji zmienia się kąt osi wzrokowych. Te ruchy oczu służą do ustawiania ostrości obiektów. Podczas oglądania pobliskiego obiektu konieczne są ruchy zbieżności. Jeśli w oddali znajduje się obiekt, następuje ruch dywergencji. Wszystkie ruchy oczu można kontrolować dowolnie lub odruchowo.

Jednak ruchy oczu są wykorzystywane nie tylko w procesie wizualnym. Twoje oczy poruszają się nawet podczas snu. Szybkie ruchy oczu w krótkich odstępach czasu są cechą charakterystyczną tak zwanego snu REM. REM oznacza Rapid Eye Movement. Fazy ​​REM są często fazami snu. Testy w laboratoriach snu wskazują, że ruchy oczu we śnie są w rzeczywistości wykonywane przez mięśnie oczu. Zwykle mięśnie są mało aktywne podczas snu. Dlaczego oczy poruszają się tak energicznie podczas fazy REM, nie jest jeszcze w pełni zrozumiałe.

Ruchy oczu są również wykorzystywane terapeutycznie. Terapia EMDR (ang. Eye Movement Desensitization and Reprocessing) jest metodą psychoterapeutyczną stosowaną w leczeniu urazów. Podstawowym założeniem tej formy terapii jest to, że określone ruchy oczu są powiązane ze wspomnieniami w mózgu. Ruchy oczu mają aktywować ośrodki pamięci w mózgu. Terapia EMDR powinna również wywołać połączenie między prawą i lewą półkulą mózgu.

Tutaj znajdziesz swoje leki

Choroby i dolegliwości

Zaburzenia ruchu oczu są liczne. Zez jest bardzo częstym stanem. W żargonie medycznym zez jest również nazywany zezem. Jest to zaburzenie równowagi mięśni oka. Zakres i forma zeza mogą się znacznie różnić. Jednak wspólne dla wszystkich form jest to, że linie wzroku odchylają się od siebie na stałe lub po unieruchomieniu obiektu.

Niektóre formy nie są patologiczne, ale po prostu nieznacznie odbiegają od normy. Nie pojawiają się tutaj problemy z widzeniem. Jednak większość form zeza wiąże się z poważnymi wadami wzroku. Strabismus może być wrodzony lub nabyty na przykład w wyniku udaru lub wypadku.

Oczopląs (drżenie oczu) może wystąpić zarówno fizjologicznie, jak i patologicznie. Fizjologicznie, na przykład oczopląs można zobaczyć, patrząc przez okno jadącego samochodu lub pociągu. Drżenie oczu jest patologiczne, na przykład w zawrotach głowy, zaćmie lub w [[bliznach] na siatkówce.

Do niewydolności mięśni oka dochodzi, gdy nerwy zaopatrujące są sparaliżowane. Najczęstszym porażeniem jest nerw okoruchowy. Ten paraliż jest również znany jako niedowład okoruchowy. Niedowład okoruchowy zwykle występuje jako część krwotoku mózgowego. Zaburzenia naczyniowe lub udar mogą również prowadzić do niedowładu nerwu czaszkowego.

W przypadku całkowitego niedowładu okoruchowego porażenie dotyczy wszystkich wewnętrznych i zewnętrznych mięśni oka. Dotknięta gałka oczna jest skierowana w dół i na zewnątrz. W częściowym porażeniu okoruchowym nie dotyczy to wszystkich mięśni. Niewspółosiowość oczu nie zawsze jest tutaj widoczna. Prowadzi raczej do zaburzeń widzenia i rozszerzenia źrenicy.