Nakłucie szpiku kostnego

ZA Nakłucie szpiku kostnego jest wykonywana w celu pobrania biopsji tętnicy w celu zdiagnozowania chorób hematologicznych, takich jak białaczka, chłoniak złośliwy czy plamocytoma. Przed przetoczeniem produktów krwiopochodnych (pobranie szpiku kostnego) szpik kostny dawcy poddawany jest testowi zgodności.

Co to jest nakłucie szpiku kostnego?

Nakłucie szpiku kostnego jest małym zabiegiem (15 minut) i odbywa się poprzez nakłucie szpiku kostnego, najlepiej w grzebień biodrowy lub mostek (mostek). Zabieg wykonywany jest w znieczuleniu miejscowym specjalną kaniulą w celu pobrania materiału biopsyjnego.

Z tego powodu ten proces nakłuwania jest również nazywany Biopsja szpiku kostnego wyznaczony. Lekarz pobiera niewielką ilość szpiku kostnego z mostka (mostka) lub tylnego grzebienia biodrowego. W laboratorium różne komórki krwi można łatwo zobaczyć pod mikroskopem.

Funkcja, efekt i cele

Szpik kostny stanowi większość komórek krwi w organizmie człowieka. Z kilkoma wyjątkami jest źródłem wszystkich krwinek i tworzy się wewnątrz kości. Szpik kostny jest warunkiem wstępnym prawidłowego tworzenia się krwi i nie należy go mylić z rdzeniem kręgowym biegnącym pośrodku kręgosłupa i składającym się ze strun nerwowych. Sznury nerwowe łączą linie nerwowe z mózgiem. Komórki macierzyste, zwane także blastami, są prekursorami komórek krwi. Te komórki macierzyste i pewna liczba dojrzałych krwinek znajdują się w siatkach tkanki kostnej.

Dlatego nakłucie szpiku kostnego należy obserwować oddzielnie od nakłucia rdzenia kręgowego. Medycyna wyróżnia trzy systemy komórkowe. Erytrocyty (czerwone krwinki) są odpowiedzialne za transport tlenu. Leukocyty (białe krwinki) służą do zwalczania patogenów. Trombocyty (płytki krwi) zapewniają prawidłowe krzepnięcie krwi. Nakłucie szpiku kostnego wykonuje się, jeśli podejrzewa się pacjenta o chorobę układu krwiotwórczego.

Kontrolę uzupełniającą można również przeprowadzić za pomocą biopsji szpiku kostnego. Choroby, które można wiarygodnie zdiagnozować na podstawie biopsji, to specjalne postacie niedokrwistości, różne typy białaczek, w których występuje choroba białych krwinek oraz zmniejszenie liczby komórek krwiotwórczych (aplazja szpiku kostnego).

Odwrotny wariant, czyli namnażanie wszystkich układów komórkowych (czerwienica prawdziwa) jest również określany w ten sposób. Lekarze wykrywają guzy potomne niektórych typów nowotworów, takich jak rak piersi i rak prostaty, które mogą gromadzić się w szpiku kostnym. Przy pomocy tej procedury rozpoznaje się również choroby układu limfatycznego, takie jak chłoniaki. Zaleca się wykonanie biopsji punktowej kości miednicy, głównie na grzbiecie biodrowym tylnym. W przypadku pacjentów otrzymujących intensywną opiekę medyczną, lekarze przechodzą również na przedni grzebień biodrowy. Nakłucie szpiku kostnego mostka wykonuje się tylko w wyjątkowych przypadkach, gdy z powodu nadmiernej masy nie można już wyczuć grzebienia biodrowego tylnego.

Komórki uzyskane z materiału próbki są badane mikroskopowo i dostarczają informacji o gęstości komórek i liczbie poszczególnych typów komórek (płytki, białe i czerwone płytki). Miejsce nakłucia jest zaklejone plastrem. Pacjentowi wpychany jest mały worek z piaskiem pod tył miednicy, na którym musi chwilę pozostać, aby zatamować krwawienie.

Tutaj znajdziesz swoje leki

Ryzyko, skutki uboczne i niebezpieczeństwa

Jednym z celów hematologii jest pobieranie próbek tkanek i krwi w celu ułatwienia późniejszej diagnozy, ponieważ lekarze zdobywają ważną wiedzę z charakterystyki komórek tkankowych i analizy składników krwi do oceny chorób nowotworowych. W wielu przypadkach pobranie krwi lub tkanki jest pierwszym krokiem w diagnozowaniu i leczeniu wielu nowotworów. Morfologię krwi różnicuje się na podstawie normalnej próbki krwi.

Pod mikroskopem lekarze mogą zobaczyć nienormalnie zmienione komórki. Podczas biopsji szpiku kostnego lekarze pobierają szpik kostny z tylnego grzebienia biodrowego, ponieważ w tym momencie nie ma ryzyka uszkodzenia okolicznych narządów. Pacjent leży na boku z nogami zgiętymi lub wyprostowaną na brzuchu. Mostek nakłuwa się w pozycji leżącej. Miejsce nakłucia jest dezynfekowane i miejscowo znieczulane. Igłę do nakłuwania wprowadza się przez skórę, a substancję kostną do szpiku kostnego. Z tego miejsca nakłucia pobiera się mały cylinder szpiku kostnego (biopsja). Alternatywnie, strzykawkę przymocowaną do igły do ​​nakłuwania można użyć do pobrania niewielkiej ilości szpiku kostnego krótkim, silnym pociągnięciem (aspiracją).

Lekarze zwykle powstrzymują się od nakłucia mostka, ponieważ jest ono bardziej bolesne niż usuwanie tkanki z tylnego grzebienia biodrowego. Istnieje większe ryzyko zranienia otaczających narządów klatki piersiowej, takich jak serce i płuca, a także dużych naczyń krwionośnych w bezpośrednim sąsiedztwie igły do ​​wkłuwania. Środki uspokajające lub przeciwbólowe zwykle nie są konieczne, ale można je podać na życzenie pacjenta. Badanie uzyskanego materiału przeprowadza się w razie potrzeby dodatkowymi badaniami z zakresu genetyki molekularnej lub immunologicznej.

Jeśli guz zostanie zdiagnozowany przez nakłucie szpiku kostnego, po wstępnej diagnozie można zastosować tak zwaną diagnostykę stopnia zaawansowania. Obejmuje to badania, które klasyfikują chorobę nowotworową lub białaczkę na różne etapy. Oprócz badania fizjologicznego możliwa jest diagnostyka obrazowa (mammografia, tomografia komputerowa, ultrasonografia, rezonans magnetyczny, jądrowe badania lekarskie, PET-CT). Endoskopia (odbicie lustrzane), laparoskopia (laparoskopia) lub endosonografia uzupełniają w razie potrzeby poprzednie badania. Ta procedura jest często przeprowadzana ambulatoryjnie. Lekarze zalecają swoim pacjentom, aby nie narażali się na wysiłek fizyczny w godzinach po nakłuciu i nie brali czynnego udziału w ruchu drogowym przez następne 24 godziny.

Biopsja szpiku kostnego to zabieg, który zwykle nie powoduje powikłań. Jednak przed zabiegiem lekarze zwracają uwagę swoim pacjentom na możliwe komplikacje, które jednak zdarzają się rzadko. Podawanie środków uspokajających i przeciwbólowych może prowadzić do zaburzeń czynności układu oddechowego. W bezpośrednim sąsiedztwie miejsca wkłucia mogą wystąpić siniaki i krwawienie. Możliwe jest uszkodzenie otaczających narządów, nerwów, tkanek miękkich lub skóry.