Dziecięce porażenie mózgowe

Plik Dziecięce porażenie mózgowe (ICP) to uszkodzenie mózgu, które może mieć miejsce zarówno przed porodem, podczas porodu, jak i po nim. Objawy są różnorodne, wyleczenie nie jest możliwe. Jednak objawy można złagodzić poprzez wczesne zastosowanie różnych terapii.

Co to jest mózgowe porażenie dziecięce?

Plik dziecięce porażenie mózgowe to zaburzenie postawy i ruchu spowodowane wczesnym uszkodzeniem mózgu. Uszkodzenie może powstać przed urodzeniem, ale także podczas porodu oraz w pierwszym roku po urodzeniu.

Infantil oznacza „dotyczący dziecka, dziecinny”, mózg pochodzi od łacińskiego słowa cerebrum oznaczającego „mózg”, a niedowład to medyczne określenie „paraliż”. Zaburzenia mózgowego porażenia dziecięcego są bardzo zróżnicowane, w zależności od tego, który obszar mózgu jest uszkodzony. Nadmierne napięcie mięśni i brak koordynacji ruchów są typowe.

Często występują napady padaczkowe, czasami występuje obniżona inteligencja i nieprawidłowe zachowanie. Mózgowe porażenie dziecięce występuje rzadko, dotyczy tylko około 0,5% noworodków. Choroba występuje częściej u chłopców niż u dziewcząt; Wcześniaki mają zwiększone ryzyko dziecięcego porażenia mózgowego.

przyczyny

Plik dziecięce porażenie mózgowe mogą być wywołane różnymi przyczynami, ale nie zawsze znamy dokładne procesy, które doprowadziły do ​​uszkodzenia mózgu. Prenatalne (prenatalne) przyczyny mózgowego porażenia dziecięcego to zatrucia spowodowane zwiększonym spożyciem alkoholu lub leków przez matkę, choroby zakaźne, takie jak toksoplazmoza lub różyczka, niezgodność grup krwi między matką a dzieckiem, niedostateczna podaż łożyska lub zaburzenia metaboliczne.

W okresie okołoporodowym (podczas porodu) mózgowe porażenie dziecięce u dzieci może być spowodowane brakiem tlenu, na przykład przy uciskaniu pępowiny. Jednak krwotoki mózgowe, które mogą wystąpić przy trudnych porodach, mogą również prowadzić do dziecięcego porażenia mózgowego.

Odwarstwienie łożyska jest również możliwą przyczyną dziecięcego porażenia mózgowego. Po porodzie (po porodzie), infekcje lub uraz mózgu (uszkodzenie mózgu) mogą powodować chorobę.

Objawy, dolegliwości i oznaki

W mózgowym porażeniu dziecięcym (ICP) występują różne osobliwości ruchu i postawy. Charakterystyczne dla choroby są słabe mięśnie i spowolniona motoryka. W zależności od miejsca uszkodzenia mózgu mogą pojawić się dalsze objawy i dolegliwości.

Występują głównie mimowolne sekwencje ruchowe, zaburzenia koordynacji i drgawki. Ponadto dzieci dotknięte chorobą cierpią na obniżoną inteligencję, co skutkuje trudnościami w uczeniu się i dolegliwościami psychologicznymi. Chorzy często przejawiają problemy behawioralne, na przykład agresję lub silne lęki.

W wyniku indywidualnych zaburzeń ruchowych może dojść do trwałego uszkodzenia mięśni, kości i stawów. W ciężkich przypadkach dochodzi do deformacji kości i stawów, co zwykle prowadzi do dalszych problemów zdrowotnych. Stopa końska, czyli stopa z palcami skierowanymi do góry, jest typowa dla ICP. Silnie skrócone ścięgno Achillesa może również prowadzić do przewlekłego bólu i nietypowego chodu.

Charakterystyczne dla dziecięcego porażenia mózgowego jest również skrzywienie kręgosłupa. Mogą również wystąpić wady bioder i skrócenie kończyn. Wreszcie choroba powoduje zespoły spastyczne. Mięśnie są trwale napięte, co powoduje skurcze i ból.

Oprócz porażenia mięśni stawy mogą zesztywnieć. Objawy paraliżu występują głównie na nogach i stopach. Objawy ICP mogą się znacznie różnić; większość pacjentów doświadcza mieszanej postaci wymienionych objawów.

Diagnoza i przebieg

Najczęstsze objawy dziecięce porażenie mózgowe to zaburzenia postawy i ruchu. Ale jest znacznie więcej i bardzo różnych dolegliwości związanych z chorobą, w zależności od tego, które obszary mózgu są dotknięte uszkodzeniem.

Lekarze mówią o różnych zespołach dziecięcego porażenia mózgowego, to znaczy o kilku objawach, które występują razem. Najczęstszym jest zespół spastyczny, w którym zwiększa się napięcie mięśni, rozwijają się skurcze i mogą wystąpić paraliż.

W zespole hipotonicznym dziecięcego porażenia mózgowego dochodzi do uszkodzenia głównie móżdżku. Prowadzi to do bardzo niskiego napięcia mięśni przy nadmiernie rozciągniętych stawach; dzieci często cierpią na niepełnosprawność intelektualną, czasami dochodzi do napadów padaczkowych. W zespole wrodzonej (wrodzonej) ataksji w mózgowym porażeniu dziecięcym dzieci mają trudności z kontrolowaniem i koordynacją ruchów. Mają nierównowagę, paraliż, a ich rozwój ruchowy jest spowolniony.

Wreszcie zespół dyskinetyczny charakteryzuje się zmiennym napięciem mięśni, porażeniem spastycznym i tzw. Atetozami (niekontrolowanymi gwałtownymi ruchami kończyn). Ponieważ zaburzenia ruchu i postawy mogą być również wywołane innymi przyczynami, lekarz musi dokładnie zbadać chore dziecko i sporządzić szczegółowy wywiad. Tylko na podstawie wyników wszystkich badań i uważnej obserwacji dziecka może on z całą pewnością postawić diagnozę dziecięcego porażenia mózgowego.

Komplikacje

Ta choroba powoduje poważne uszkodzenie mózgu. Z reguły nie jest możliwe leczenie tych objawów przyczynowo, tak więc dla osób dotkniętych chorobą dostępna jest tylko terapia objawowa. Pacjenci cierpią na poważne zaburzenia ruchu i koncentracji. Mogą również wystąpić zaburzenia równowagi, które znacznie ograniczają codzienne życie zainteresowanej osoby.

Ruch mięśni jest również ograniczony u pacjenta i występują drgawki lub napady padaczkowe. Mogą one również prowadzić do śmierci. W niektórych przypadkach pacjenci cierpią również na paraliż lub spastyczność. W rezultacie dzieci mogą stać się ofiarami zastraszania lub dokuczania. Ogólny rozwój dziecka jest wyraźnie zaburzony i ograniczony przez chorobę.

Osoba zainteresowana może potrzebować pomocy innych osób w wieku dorosłym. Mogą również wystąpić zaburzenia widzenia. W większości przypadków inteligencja pacjenta jest również obniżona. Leczenie ma na celu przede wszystkim złagodzenie objawów. Jednak w wielu przypadkach rodzice lub krewni wymagają leczenia psychologicznego.

Kiedy należy iść do lekarza?

Mózgowe porażenie dziecięce jest zwykle rozpoznawane bezpośrednio po urodzeniu i leczone w szpitalu. Dzieci dotknięte chorobą cierpią na różne dolegliwości i muszą być ściśle monitorowane i leczone przez lekarza. Z tego powodu dziecko kilka razy w tygodniu trzeba zabierać do specjalisty, który może wyjaśnić aktualny stan zdrowia i w razie potrzeby dostosować lek. W przypadku poważnych komplikacji należy wezwać pogotowie.

W przypadku nawracających skurczów mięśni, napadów spastycznych lub objawów paraliżu konieczna jest natychmiastowa pomoc lekarska ze względu na ryzyko wypadku i upadku. Oprócz lekarza rodzinnego należy wezwać różnych lekarzy. Uszkodzenie postawy wymaga fizjoterapii i terapii zajęciowej, a zaburzenia mowy leczy logopeda. Neurolodzy i interniści są odpowiedzialni za dolegliwości, takie jak epilepsja, zaburzenia rozwojowe i patologiczne odruchy. Rodzice dzieci dotkniętych chorobą powinni najpierw porozmawiać z lekarzem rodzinnym lub pediatrą i wspólnie z nimi zdecydować, czy i którzy specjaliści powinni zostać objęci terapią.

Leczenie i terapia

Plik dziecięce porażenie mózgowe wymaga szeroko zakrojonego leczenia terapiami z różnych dziedzin. Sukces w dużej mierze zależy od wczesnego rozpoczęcia leczenia. Mózgowego porażenia dziecięcego nie da się wyleczyć, ale chore dziecko może otrzymać najlepsze możliwe wsparcie w rozwoju i zdolnościach.

Z reguły sporządzany jest plan terapii, który jest następnie przestrzegany. Dzieci wspierane są logopedą, fizjoterapią i terapią zajęciową. Poprawia to ich mobilność, zdolność mówienia i radzenia sobie z codziennym życiem. Dodatkowo terapię mogą wspierać neuroleptyki (uspokajające nerwy) i przeciwskurczowe (przeciw skurczom mięśni).

Funkcjonalne szyny, pomoce do chodzenia i inne pomoce mogą być stosowane w celu uzyskania lepszej mobilności. W przypadku silnie skróconych ścięgien, nadmiernych nieprawidłowości w stawach lub przy silnym skrzywieniu kręgosłupa zabiegi chirurgiczne wykonuje się również w dziecięcym porażeniu mózgowym. Ścięgna są wydłużone; Przecinanie nerwów w celu rozluźnienia napiętych mięśni; Kości przestawione w celu przywrócenia stawów z powrotem do anatomicznie prawidłowej pozycji lub usztywnione niestabilne (luźne) stawy.

Perspektywy i prognozy

Choroba ma niekorzystne rokowanie. Pomimo wszelkich wysiłków i różnych podejść terapeutycznych dochodzi do nieodwracalnego uszkodzenia mózgu. Nie pozwalają one na wyleczenie lub całkowite ustąpienie objawów przy obecnych możliwościach medycznych. Oceny perspektyw złagodzenia objawów dokonuje się indywidualnie bezpośrednio po urodzeniu lub w dalszym rozwoju dziecka. Tylko wtedy można przewidzieć zakres urazów mózgu.

Celem leczenia jest zmniejszenie istniejących zaburzeń i poprawa ogólnej jakości życia. Trenowane są możliwości ruchowe, a wydajność poznawcza powinna być optymalizowana w poszczególnych ćwiczeniach. Monitorowana jest integracja społeczna osoby zainteresowanej ze środowiskiem, ponieważ często występują problemy behawioralne, które powodują zaburzenia interpersonalne.

Pomimo rozbudowanego i wielowarstwowego planu terapii, w wielu przypadkach pacjent jest uzależniony od codziennej pomocy i wsparcia bliskich lub zespołu opiekuńczego. W szczególnie trudnych sytuacjach konieczny jest pobyt w szpitalu. Umiejętności językowe i inteligencja nie odpowiadają kompetencjom osoby zdrowej. Utrudnia to zorganizowanie samodzielnego życia. Do oceny dostępnych opcji stosuje się różne testy. Następnie formy leczenia zostaną rozpoczęte tak szybko, jak to możliwe. Im szybciej można rozpocząć terapię, tym lepsze są szanse na poprawę jakości życia i złagodzenie objawów.

zapobieganie

Można przeciwko dziecięce porażenie mózgowe nie zapobiegawczo, ale dzięki regularnym badaniom w czasie ciąży procesy patologiczne można wykryć wcześnie i ewentualnie wyleczyć. Jeśli dziecko ma dziecięce porażenie mózgowe, nie można wyleczyć, ale objawy i niepełnosprawność można złagodzić, rozpoczynając leczenie wcześnie.

Opieka postpenitencjarna

Mózgowe porażenie dziecięce to niepełnosprawność, która występuje głównie u dzieci. W Niemczech choruje 195 000 dzieci, co oznacza odwrotnie, że jedno na 500 dzieci cierpi na porażenie mózgowe. Termin ten składa się ze słów „cerebrum” (łac. „Mózg”) i „niedowład” (łac. „Paraliż”).

Nie jest to jednak kwestia paraliżu mózgu, ale jego uszkodzenia, które prowadzi do fizycznego paraliżu. Dokładnej przyczyny nie można ustalić w około połowie przypadków, ale można ustalić, że niedobór tlenu jest najczęstszą przyczyną dziecięcego porażenia mózgowego.

Niepełnosprawność lub uszkodzenie może powstać na trzech różnych etapach: przed porodem (w okresie prenatalnym), podczas porodu (w okresie okołoporodowym) i po porodzie (w okresie poporodowym). Niepełnosprawność może wpływać na Ciebie na kilka sposobów. Jeśli ciało jest sparaliżowane z jednej strony, mówi się o hemiplegii, w tym spastycznym niedowładzie połowiczym.

Jeśli dotyczy tylko kończyn dolnych, mówimy o paraplegii, w tym porażeniu spastycznym. Jeśli wszystkie cztery kończyny są sparaliżowane, stawia się diagnozę tetraplegii, w tym tetraparezy spastycznej.Często dochodzi do zwiększonego napięcia mięśniowego w połączeniu z mimowolnymi nieprawidłowymi ruchami, tak zwanymi atetozami.

Gdy organizm przejawia dziecięce porażenie mózgowe, nie można go już wyeliminować. Z tego powodu grupy ryzyka powinny otrzymać odpowiednie leczenie zapobiegawcze w czasie ciąży. Jeśli na przykład przyszła mama spożywa dużo alkoholu lub różnych substancji, profesjonaliści powinni zapewnić odpowiednią opiekę medyczną i działać zapobiegawczo, na przykład udzielając informacji.

Jeśli jednak dojdzie do dziecięcego porażenia mózgowego, równowaga między pomocą społeczną (dowód osobisty dla osób ciężko upośledzonych, środki (leki), środki pomocnicze (urządzenia), potrzeby opiekuńcze, wsparcie finansowe) i pomoc psychospołeczną (akceptacja choroby lub niepełnosprawności, wpływ na sytuację społeczną, Wpływ na system rodzinny, upodmiotowienie).

Możesz to zrobić sam

Najwyższym priorytetem jest utrzymanie mobilności. Pozwala to uniknąć bólu i przykurczów (ograniczenie ruchu stawów). Jeśli dotknięte kończyny można dowolnie poruszać, należy również wspierać tę mobilność.

Dlatego ważne jest, aby wykonywać codzienne czynności, takie jak ubieranie się, mycie i jedzenie, jak najbardziej samodzielnie. Często jest to możliwe tylko przy pomocy pomocy lub niewielkich zmian. Przykład: osoba dotknięta chorobą może podciągnąć spodnie, ale nie może zapiąć guzika. Z drugiej strony spodnie z gumką w pasie łatwo się zakłada. Lub: Widelec z pogrubioną rękojeścią można trzymać znacznie pewniej i przyłożyć do ust niż zwykły widelec z ograniczoną zręcznością manualną.

Kolejnym ważnym punktem dla utrzymania mobilności jest samorozciąganie. Mięśnie hipertoniczne, tj. Mięśnie o zwiększonym napięciu są rozciągane, aby zapobiec skracaniu i ograniczeniom stawów. Na przykład, zdrowa ręka może wyprostować i zgiąć palce dotkniętej ręki. Ruchy podczas samomobilizacji powinny być bardzo powolne i równomierne, aby napięcie mięśni mogło spaść. Kąpiel w komfortowej temperaturze lub kołysanie się w hamaku również może pomóc rozluźnić mięśnie.