Ślinianka podżuchwowa

Plik Ślinianka podżuchwowa, również Ślinianka żuchwowa nazywany, należy do trzech głównych gruczołów ślinowych. Tworzy się parami pod kątem dolnej szczęki. Ich kanały otwierają się do jamy ustnej po lewej i prawej stronie wędzidełka języka.

Co to jest gruczoł podżuchwowy?

Razem ze ślinianką przyuszną (Glandula parotidea) i gruczołem podjęzykowym (Glandula sublingualis), Glandula submandibularis jest jednym z trzech dużych gruczołów ślinowych. Jest to gruczoł surowiczo-śluzowy, co oznacza, że ​​wydzielina gruczołu podjęzykowego zawiera zarówno składniki surowicopodobne (surowicze), jak i śluzowe (śluzowe). Większość śliny pochodzi z gruczołu podżuchwowego.

Anatomia i budowa

Ślinianka podżuchwowa znajduje się w dnie jamy ustnej po wewnętrznej stronie żuchwy. Dokładniej, leży dokładnie między dolną szczęką a mięśniem dwubrzuścowym, mięśniem głowy. Żuchwa i mięsień dwubrzuścowy tworzą w tym miejscu tzw. Trygonum podżuchwowe. W tym przypadku gruczoł jest osadzony w powierzchownym płacie powięzi szyi (powięź szyjna lub też powięź szyjna).

Tylna część ślinianki żuchwy obejmuje tylną granicę mięśnia kości gnykowej (mięśnia żuchwowo-gnykowego). Przewód wydalniczy gruczołu, przewód podżuchwowy lub przewód Whartona, a także podjęzykowy gruczoł ślinowy otwierają się poniżej języka. Dokładna lokalizacja znajduje się po stronie więzadła języka na brodawce głodowej (caruncula sublingualis).

Ślinianka podżuchwowa należy do mieszanych gruczołów śluzówkowo-surowiczych. Ma strukturę tubuloazynową. Gruczoły kanalikowe można rozpoznać po rozgałęzionym układzie przewodów gruczołowych. Kanały gruczołowe kończą się końcówkami w kształcie jagód, acini. W gruczole podżuchwowym przeważają serous acini. Pomiędzy nimi znajduje się tylko kilka rur gruczołów śluzowych. Te wytwarzają śluzowatą część śliny.

Ślinianka żuchwy jest zasilana przywspółczulnie przez komórki nerwowe z jądra ślinianki górnej. Współczulne włókna nerwowe biegną od zwoju szyjnego górnego do gruczołu ślinowego.

Funkcja i zadania

Główną funkcją gruczołu podżuchwowego jest wytwarzanie śliny. Ślinianka przyuszna wytwarza tylko surowiczą ślinę. Ta ślina jest bardzo płynna i wodnista i nie zawiera śluzowatych dodatków. Wydzielanie gruczołu podjęzykowego jest przeważnie śluzowe, tj. Śluzowate. Ślina wytwarzana przez gruczoł podżuchwowy jest mieszaniną obu. Ma części śluzowe i surowicze.

Każdego dnia we wszystkich trzech gruczołach ślinowych dorosłego człowieka wytwarzane jest około 0,6 do 1,5 litra śliny. Wydzielanie śliny, czyli wytwarzanie śliny, zależy od ilości dostarczanego pożywienia. Ślina jest stale produkowana nawet bez spożywania pokarmu. Mówi się tutaj o wydzielinie podstawowej. To około pół litra śliny dziennie. Najwięcej śliny produkuje dolny gruczoł ślinowy.

Większość śliny wytwarzanej w gruczołach ślinowych składa się z wody (99,5%). Woda ta zawiera tak zwane mucyny, białka, enzymy trawienne, przeciwciała i minerały. Mucyny nadają ślinie gruczołu podżuchwowego śluzowaty kształt. Chronią błony śluzowe jamy ustnej przed wpływami chemicznymi i mechanicznymi. Ponadto zapewniają lepkość śliny i sprawiają, że miazga jest bardziej smarna, dzięki czemu może łatwiej przedostawać się przez przełyk do żołądka.

Ptyalina utworzona w gruczole podżuchwowym, zwana także alfa-amylazą, jest enzymem trawiennym odpowiedzialnym za wstępne trawienie węglowodanów. Trawienie treści pokarmowej rozpoczyna się w jamie ustnej z powodu alfa-amylazy zawartej w ślinie. Ślina dzięki zawartym w niej substancjom, takim jak immunoglobuliny, laktoferyna czy lizozym, działa również antybakteryjnie. Ponadto bez śliny wytwarzanej w gruczołach ślinowych połykanie, mówienie i smakowanie nie byłyby w ogóle możliwe. Ślina ma również wpływ na węch.

Tutaj znajdziesz swoje leki

Choroby

Jeśli w gruczole ślinowym powstaje zbyt dużo śliny, mówi się o nadmiernym ślinieniu. Fizjologicznie można tego dokonać poprzez podrażnienie kubków smakowych, nerwów węchowych, nerwów żołądkowych i jelitowych lub nerwów wzrokowych. Jednak choroby gruczołów ślinowych i jamy ustnej, a także zatrucia mogą powodować zwiększone wydzielanie śliny.

Suchość w ustach spowodowana zbyt małą ilością śliny często pojawia się w starszym wieku. Radioterapia lub niektóre choroby, takie jak zespół Sjögrena, mogą również powodować suchość w ustach (kserostomia). Zespół Sjogrena to choroba autoimmunologiczna, w której układ odpornościowy atakuje między innymi gruczoły ślinowe. Prawie 100% wszystkich pacjentów Sjogrena cierpi na suchość w ustach.

Jeśli gruczoł ślinowy jest opuchnięty i bolesny, zwykle występuje stan zapalny. Na śliniankę przyuszną najczęściej występuje stan zapalny, ale stan zapalny może również dotyczyć ślinianki podżuchwowej. Najczęstszą przyczyną zapalenia gruczołu ślinowego żuchwy są zakażenia bakteriami takimi jak gronkowce czy paciorkowce. Bakterie wędrują kanałami do wnętrza gruczołu i powodują tam reakcję obronną. To następnie objawia się w postaci zapalenia. Ślinianka jest szczególnie wrażliwa na takie stany zapalne, gdy wytwarza mało śliny. Dlatego zapalenie ślinianek dotyka głównie osoby starsze. Zła higiena jamy ustnej, niedożywienie lub stany zapalne błony śluzowej jamy ustnej również sprzyjają zapaleniu ślinianek.

Zapalenie ślinianek jest często związane z kamieniami ślinowymi. Ślinianka podżuchwowa jest gruczołem ślinowym, w którym powstaje większość kamieni ślinowych. Tworzy się tutaj osiem z dziesięciu kamieni ślinowych. Kamienie te składają się głównie z fosforanu magnezu i wapnia. Mogą dorastać do dwóch cali. W przypadku kamieni ślinowych gruczoł ślinowy puchnie. Potencjalny ból nasila się wraz ze wzrostem wydzielania śliny, na przykład podczas żucia. Zapalenie gruczołu ślinowego wywołane kamieniami ślinowymi może spowodować ropień. W najgorszym przypadku prowadzi to do zatrucia krwi.