Plik Faza kontuzji to pierwsza i najkrótsza faza wtórnego gojenia złamania. Nakłada się na drugą fazę, fazę zapalną. W skrajnych przypadkach fragmenty kości mogą uszkodzić narządy wewnętrzne w fazie urazu.
Jaka jest faza kontuzji?
Złamanie kości może być pierwotne i bezpośrednie lub wtórne, a zatem pośrednie. W pierwotnym pęknięciu odłamki stykają się lub przynajmniej nie są oddalone od siebie o więcej niż milimetr. Z drugiej strony, w przypadku wtórnego złamania, istnieje szczelina, która musi narastać razem, gdy złamanie się zagoi.
Podczas wtórnego gojenia się złamania komórki takie jak osteoblasty wypełniają lukę tzw. Kalusem zbudowanym z komórek mezenchymalnych, który jest mineralizowany wapniem w późniejszych fazach gojenia złamania i dzięki temu stabilizowany.
Gojenie złamań pośrednich nazywane jest wtórnym gojeniem złamań. Składa się z pięciu różnych faz. Faza kontuzji to pierwsza faza procesu gojenia. Kolejne fazy to faza zapalna, faza ziarninowania, faza utwardzania kostniny oraz faza remodelingu polegająca na modelowaniu i przebudowie kości.
Funkcja i zadanie
Ludzkie kości żyją. Towarzyszą im procesy trwałego wzrostu i restrukturyzacji, które podsumowuje się również jako kostnienie. Osteoblasty budują kości, a osteoklasty usuwają tkankę kostną. Umożliwia to kościom przystosowanie się do zmienionych warunków. W ten sposób po złamaniach mogą odrosnąć, a nawet całkowicie się zregenerować.
W pierwotnych złamaniach okostna nie ulega zniszczeniu, a fragmenty mogą być połączone tkanką łączną bogatą w naczynia włosowate. Bardziej złożone we wtórnym gojeniu złamań. Regeneracja przebiega w pięciu fazach, które inicjują tworzenie kalusa w celu wypełnienia luki.
Pierwszą fazą gojenia wtórnego złamania jest faza urazu. Złamania są spowodowane bezpośrednią lub pośrednią siłą, która przeciąża elastyczność lub wytrzymałość kości. Kość jest całkowicie odcięta, ponieważ nie wytrzymuje już działających na nią sił. Tworzą się dwa lub więcej fragmentów i kość traci swoją funkcję stabilizującą.
Faza kontuzji lub Faza złamania zaczyna się wraz z nadejściem przemocy. Kończy się tylko wtedy, gdy nie ma już sił działających na kość lub otaczającą tkankę. Dotknięty obszar pochłania całą energię przemocy.
Faza urazu jest najkrótszą fazą gojenia wtórnego złamania i zwykle nie trwa dłużej niż kilka sekund. Na tym etapie decyduje się o rozległości, kącie i dokładnej lokalizacji złamania. Kora, szpik kostny, okostna i otaczająca tkanka są przecięte lub przynajmniej uszkodzone podczas fazy urazu.
Następnie w szczelinie złamania tworzy się krwiak. Krwawi do złamania kości, ponieważ wiele naczyń krwionośnych w bezpośrednim sąsiedztwie zostało zniszczonych. Krwiak rozprzestrzenia się wzdłuż szczeliny. W tym momencie faza złamania zachodzi na siebie lub łączy się z fazą zapalenia.
Choroby i dolegliwości
W fazie urazowej wtórnego gojenia się złamania mogą wystąpić różne komplikacje. W zależności od miejsca i nasilenia przemocy fragmenty kości mogą uszkodzić narządy w bezpośrednim sąsiedztwie, powodując tym samym poważne krwawienie wewnętrzne.
Poza tym skrajnym przypadkiem, złamane końce mogą wysunąć się mniej lub bardziej poza swoje fizjologiczne położenie, w zależności od kąta siły. Następnie należy je przywrócić do pozycji możliwie najbardziej precyzyjnej dla anatomii, w przeciwnym razie towarzyszące uszkodzenie szybko się pogorszy lub fragmenty kości zrosną się razem w niewłaściwym położeniu. Należy również zapobiegać opuszczaniu anatomicznej pozycji kości podczas procesu gojenia.
Złamania są częstsze w chorobach, takich jak choroba szklistych kości lub osteoporoza. Osoby dotknięte chorobą kości szklistej cierpią na mutację na chromosomach 7 i 17. Ten materiał genetyczny koduje białko kolagen typu I. Białko to jest podstawowym składnikiem tkanki łącznej. Ponieważ tkanka łączna odgrywa kluczową rolę w tworzeniu kości, osoby dotknięte chorobą cierpią z powodu nieprawidłowej budowy kości o dużej łamliwości.
Pacjenci z osteoporozą również częściej cierpią na złamania kości. Ta choroba charakteryzuje się zmniejszoną gęstością kości. Osoby dotknięte chorobą cierpią z powodu dysproporcji w osteoblastach budujących kości i osteoklastach usuwających kości. Podczas trwałej demineralizacji i remineralizacji substancji kostnej dochodzi do zaburzenia równowagi.Masa kostna jest rozkładana przez osteoklasty w większym stopniu niż osteoblasty wytwarzają masę kostną. Niewielka nierównowaga jest fizjologiczna, zwłaszcza w starszym wieku. Ze względu na fizjologię wieku kości stają się bardziej kruche w późniejszych dziesięcioleciach życia niż na początku życia. Jednak u pacjentów z osteoporozą występuje patologiczny brak równowagi w aktywności osteoblastów i osteoklastów.
.jpg)
.jpg)
