Dystonia wegetatywna

Dystonia wegetatywna opisuje różne objawy dysfunkcji autonomicznego układu nerwowego. Wpływa na nerwy, które nie są przypadkowo kontrolowane i wywołują objawy zdrowotne lub psychologiczne. Osoby dotknięte chorobą uważają dystonię wegetatywną za bardzo stresującą.

Co to jest dystonia wegetatywna?

Dystonia wegetatywna objawia się inaczej. W rzeczywistości jest to źle ukierunkowane napięcie, które wpływa na bicie serca, trawienie lub oddychanie przez autonomiczny układ nerwowy. Mogą wystąpić objawy od serca do układu krążenia, bóle głowy lub biegunka.

Dystonia wegetatywna jest kontrowersyjna wśród lekarzy, ponieważ różne objawy utrudniają postawienie konkretnej diagnozy. Obejmują bóle głowy, obfite pocenie się, bezsenność lub zawroty głowy. Tętno rośnie lub spada, a ręce drżą.

Często występuje jednocześnie wiele objawów. Autonomiczny układ nerwowy jest również odpowiedzialny za podrażnienie pęcherza, co jest oznaką ciągłej potrzeby oddawania moczu. W przypadku wystąpienia bólu przewlekłego, którego przyczyny nie można wyjaśnić, podejrzewa się chorobę autonomicznego układu nerwowego, dystonię wegetatywną.

przyczyny

Przyczyną dystonii wegetatywnej są często czynniki fizyczne i emocjonalne, ale na samopoczucie mają również wpływ czynniki społeczne. Stres emocjonalny wpływa na tę wrażliwą równowagę.

Utrata partnera lub problemy w pracy powodują fizyczny dyskomfort, który lekarz może rozpoznać jako dystonię wegetatywną. Szkodliwe są również czynniki ryzyka, takie jak stres, niezdrowa dieta, alkohol i palenie. Brak równowagi między współczulnym i przywspółczulnym układem nerwowym może powodować dystonię wegetatywną.

Współczulny układ nerwowy zapewnia napięcie, przyspieszenie oddechu i pozwala ciału pozostać w locie lub walczyć jak były łowczy-zbieracz. Zupełnie inaczej wygląda przywspółczulny układ nerwowy, który zapewnia regenerację i niezbędny relaks. Autonomiczny układ nerwowy, któremu podporządkowane są układy współczulny i przywspółczulny, kontroluje wszystkie zautomatyzowane funkcje ludzkiego ciała.

Objawy, dolegliwości i oznaki

Dystonia wegetatywna może objawiać się wieloma różnymi objawami, które są trudne do sklasyfikowania. Te niespecyficzne objawy obejmują ból głowy, zawroty głowy, problemy trawienne, takie jak biegunka lub zaparcia, trudności z zasypianiem i zasypianiem oraz zwiększone pocenie się.

Tętno można nieznacznie zwiększyć, ale można je również zmniejszyć, a ręce często lekko drżą. W kontekście dystonii wegetatywnej często dochodzi do tzw. Zespołu hiperkinetycznego serca, który wiąże się z przyspieszonym biciem serca i znacznymi wahaniami ciśnienia krwi. Zespół jelita drażliwego objawia się bólami brzucha, wzdęciami i zmianami rytmu wypróżnień, a drażliwy żołądek powoduje uczucie pełności i utratę apetytu.

Często, z powodu nadreaktywnego pęcherza, pacjenci odczuwają ciągłą potrzebę częstego oddawania moczu. Występują trudności w oddychaniu, duszność i senność z powodu zwiększonego wdechu (hiperwentylacja), możliwe są skurcze kończyn i ból pleców z powodu napiętych mięśni. Zdolność do koncentracji może być ograniczona, często obserwuje się pogorszenie pamięci, silne zmęczenie, zwiększoną drażliwość i nerwowość.

Wielu pacjentów zgłasza spadek pożądania seksualnego. Można założyć dystonię wegetatywną, jeśli objawy są związane z dużym lub długotrwałym stresem psychicznym, przewlekłym stresem lub innymi zaburzeniami psychicznymi, takimi jak zaburzenia lękowe i przyczyny fizyczne.

Diagnoza i przebieg

Rozpoznanie dystonii wegetatywnej wymaga precyzyjnego wyjaśnienia w formie rozmowy z lekarzem. Zapisując historię medyczną, wyjaśniane są możliwe czynniki ryzyka, przepisane leki i wszelkie objawy, które wystąpiły.

Fizyczny egzamin może pomóc dokładniej przyjrzeć się objawom. Pomiary ciśnienia krwi i badanie krwi wykluczają ewentualne stany zapalne w organizmie i wahania krążenia. EKG lub RTG, a także badania ultrasonograficzne również wyjaśniają dalsze wyjaśnienia. Być może występuje niedobór żywieniowy lub brak równowagi hormonalnej, który objawia się objawami fizycznymi.

Jeśli nie ma oznak rzeczywistych przyczyn fizycznych, często można wyciągnąć wniosek, że problemem jest dystonia wegetatywna. Z reguły takiej diagnozy lekarz nie może jednoznacznie udowodnić, ale też nie można jej wykluczyć ze względu na brak fizycznych ustaleń.

Komplikacje

Ta choroba prowadzi do różnych dolegliwości. Wszystkie mają bardzo negatywny wpływ na jakość życia osoby dotkniętej chorobą i mogą ją znacznie obniżyć. Z reguły cierpią na silny wewnętrzny niepokój i drażliwość.

Może również wystąpić bezsenność i trwała nerwowość, prowadząca do poważnych dolegliwości w życiu codziennym pacjenta. Większość osób dotkniętych chorobą cierpi również na zawroty głowy i nadal wymiotuje lub mdłości. Występuje również ból głowy oraz permanentne zmęczenie i wyczerpanie pacjenta.

Słabe krążenie krwi prowadzi do zimnych dłoni, zaparć lub wzdęć. W niektórych przypadkach choroba może również prowadzić do niechęci seksualnej, a tym samym do dolegliwości lub komplikacji u własnego partnera. Jeśli choroba nie jest leczona, często pojawiają się problemy z sercem, które w najgorszym przypadku mogą doprowadzić do śmierci danej osoby.

Leczenie przeprowadza się za pomocą leków i różnych terapii. Zwykle nie ma dalszych komplikacji. Całkowite wyleczenie nie zawsze jest gwarantowane. Choroba może mieć również negatywny wpływ na oczekiwaną długość życia chorego i ją skrócić.

Kiedy powinieneś iść do lekarza?

Nawracające zaburzenia przewodu pokarmowego świadczą o nieprawidłowościach zdrowotnych. Lekarz jest potrzebny, jeśli objawy takie jak biegunka, bóle brzucha lub zaparcia pojawiają się regularnie przez kilka tygodni lub sporadycznie przez kilka miesięcy. Powtarzające się bóle głowy, zawroty głowy lub rozstrój żołądka również należy omówić z lekarzem. Nieprawidłowy rytm serca, nieprzyjemne wzdęcia, utrata apetytu lub uczucie pełności to oznaki istniejącej choroby.

Utrata koncentracji, utrata sprawności fizycznej i psychicznej oraz zwiększona drażliwość emocjonalna należy omówić z lekarzem. Wahania ciśnienia krwi, rozproszone złe samopoczucie lub uczucie choroby to kolejne oznaki pogorszenia stanu zdrowia. Utrata libido, niepokój lub problemy z mięśniami również wymagają dalszych badań. Wizyta u lekarza jest wskazana w przypadku nieprawidłowości w korzystaniu z toalety, zaburzeń oddychania lub skurczów.

Częste oddawanie moczu jest typowym objawem dystonii wegetatywnej. Jeżeli z powodu objawów nie można normalnie wypełnić codziennych obowiązków, zaleca się badanie lekarskie. Utrata chęci do życia i trwały spadek samopoczucia są uważane przez lekarzy za sygnały ostrzegawcze dla organizmu. Należy zainicjować wizytę kontrolną, aby wyjaśnić, czy istnieje potrzeba działania i sporządzić plan terapii.

Leczenie i terapia

O leczeniu dystonii wegetatywnej decyduje lekarz. Jeśli objawy nie ustąpią, wskazane może być podjęcie psychoterapii. W zależności od faktycznego wyzwalacza dystonii wegetatywnej choroba ta zwykle dobrze reaguje na środki psychoterapeutyczne.

Sensowne jest zaoferowanie osobie dotkniętej chorobą sposobów i środków radzenia sobie z objawami, które pojawiają się łatwiej i nadal radzą sobie w codziennym życiu. Takie wspomagające procesy zachodzą w terapii poznawczo-behawioralnej. Często objawy są tylko znakami ostrzegawczymi dla innych procesów, które należy rozwiązać i przetworzyć. Osoby dotknięte chorobą unikają ponownego przeżywania wyzwalających sytuacji, co uruchamia błędne koło. Wyszkolony psychoterapeuta stara się zaoferować chorym sposoby radzenia sobie i kontrolowania dystonii wegetatywnej. Techniki relaksacyjne, takie jak Qigong, trening autogenny i spacery, również pomagają w łatwiejszym przetwarzaniu dystonii wegetatywnej.

Leki są stosowane tylko w przypadku dystonii wegetatywnej, jeśli zmniejszają presję na osoby dotknięte chorobą. Są to np. Środki przeciwbólowe, ale także leki przeciwdepresyjne, które lekarz przepisuje po konsultacji z pacjentem. To leczy tylko dystonię wegetatywną przez krótki czas. Leki nie są przeznaczone do długotrwałego leczenia dystonii wegetatywnej.

Ponad połowa osób cierpiących na dystonię wegetatywną łatwo odczuwa objawy i sytuacja ponownie się poprawia. Tylko przerażeni lub negatywnie nastawieni ludzie dłużej cierpią z powodu tych objawów i nadal unikają pewnych sytuacji. Ponadto często występuje depresja lub zaburzenia lękowe, które pogarszają rokowanie w dystonii wegetatywnej.

Tutaj znajdziesz swoje leki

zapobieganie

Pozytywne spojrzenie na życie i zdrowy tryb życia w połączeniu z dietą bogatą w składniki odżywcze i ćwiczeniami pomagają zapobiegać dystonii wegetatywnej. Wycofywanie się z rodziny i przyjaciół nie jest wskazane w przypadku dystonii wegetatywnej, ponieważ ma niekorzystny wpływ na przebieg. Dystonia wegetatywna nie jest ostateczną oceną. Nawet w przypadku ciężkiego przebiegu z coraz poważniejszymi objawami, z których niektóre są przewlekłe, jest oczywiście nadzieja. Ogólnie dystonia wegetatywna może się cofnąć.

Opieka postpenitencjarna

Po zdiagnozowaniu dystonii wegetatywnej ważne jest, aby osoby dotknięte chorobą przemyślały swój poprzedni styl życia. Specjalne psychoterapie mogą pomóc pacjentowi przywrócić równowagę emocjonalną i złagodzić objawy związane z chorobą. Techniki relaksacyjne takie jak trening autogenny czy joga również mają pozytywny wpływ na chorobę.

Ogólny niepokój i nerwowe zaburzenia snu są typowymi objawami dystonii wegetatywnej i można je złagodzić stosując suplementy ziołowe. U wielu pacjentów regularne przyjmowanie kozłka lekarskiego okazało się skuteczne, ponieważ ogranicza budzenie się w nocy, a także działa relaksująco i przeciwskurczowo na często występujący drażliwy pęcherz. Wyciągi z chmielu i preparaty z męczennicy łagodzą nerwowy niepokój i niepokój.

Melisa pomaga w zaburzeniach żołądka i jelit, a także ma działanie uspokajające. Wyciągi z dziurawca zwyczajnego wpływają na metabolizm w mózgu, a szczególnie pomagają w walce z nastrojami depresyjnymi i zaburzeniami psychowegetatywnymi. Nienaruszone środowisko społeczne jest ważne i często pomaga pacjentowi lepiej radzić sobie z chorobą.

Wystarczająca ilość czasu wolnego jest tak samo potrzebna jak kontakty towarzyskie. Ogólnie pozytywne nastawienie do życia, zrelaksowany styl życia ze zdrową dietą i wystarczającą ilością ćwiczeń mogą pomóc osobom dotkniętym chorobą złagodzić lub przezwyciężyć dystonię wegetatywną.

Możesz to zrobić sam

Osoby dotknięte chorobą mogą do pewnego stopnia zmniejszyć istniejącą wrażliwość poprzez specjalne szkolenie. Ponadto na wszystkie procesy chorobowe można pozytywnie wpływać, jeśli pacjent ma równowagę nerwową i emocjonalną. W procesie leczenia wielką wartość ma wewnętrzny spokój. Objawy powinny skłonić ludzi do ponownego przemyślenia stylu życia.

Istnieją również domowe środki, które są dobre w leczeniu dystonii wegetatywnej. Waleriana jest wypróbowana i przetestowana, ponieważ łagodzi stany niepokoju, zmniejsza pobudzenie i może promować gotowość do snu w przypadku szczególnie nerwowych zaburzeń snu. Waleriana ogranicza również budzenie się w nocy, a także może poprawić samopoczucie w ciągu dnia. Działa również relaksująco i przeciwskurczowo na często występujący drażliwy pęcherz, zapalenie błony śluzowej żołądka i moczenie nocne. Wyciąg z chmielu działa również uspokajająco na niepokój i niepokój oraz wspomaga produkcję soku żołądkowego jako pomoc przy nerwowej utracie apetytu i problemach żołądkowych.

Warto również wspomnieć o męczennicy. Pomaga przy nerwowym niepokoju i działa przeciwlękowo. Ma również działanie przeciwskurczowe na mięśnie, które są nieświadomie kontrolowane u osób dotkniętych chorobą, takie jak jelita. Dotyczy to również melisy. Łagodzi dolegliwości żołądkowo-jelitowe i działa uspokajająco przy problemach nerwowych zasypiania. Przede wszystkim wyciąg z dziurawca zwyczajnego może wpływać na metabolizm neuronalnych substancji przekaźnikowych i ich receptorów w mózgu. Pomaga przy nastrojach depresyjnych i zaburzeniach psychowegetatywnych.