Przewód rdzeniowo-móżdżkowy

W którym Przewód rdzeniowo-móżdżkowy to aferentne włókna nerwowe, które dostarczają móżdżkowi informacje z rdzenia kręgowego. Ten przepływ informacji obejmuje stymulację motoryczną i koordynacyjną mięśni, a także pozycję stawów. Dzieje się to dzięki podświadomej głębokiej wrażliwości i tym samym umożliwia nieświadomą kontrolę i monitorowanie aktywności mięśni i pozycji stawów.

Co to jest przewód rdzeniowo-móżdżkowy?

Jako przewód rdzeniowo-móżdżkowy, Drogi boczne móżdżku odnosi się do informacji proprioceptywnych z rdzenia kręgowego (rdzeń kręgowy) do móżdżku (móżdżku). Jeśli przetłumaczysz łaciński termin przewód rdzeniowo-móżdżkowy, przebieg można częściowo wydedukować. Termin tractus odnosi się do odcinka tkanki lub grupy włókien, -spino odnosi się do rdzenia kręgowego, a -cerebellaris odnosi się do móżdżku.

Droga rdzeniowo-móżdżkowa podzielona jest na przedni odcinek rdzeniowo-móżdżkowy (sznurek nerwowy brzuszny) oraz odcinek rdzeniowo-móżdżkowy tylny (sznur nerwu grzbietowego). Przewód nerwowy biegnący grzbietowo ma prawdopodobnie najszybszą transmisję bodźców z prędkością 120 m / sw ośrodkowym układzie nerwowym. Szybka transmisja bodźców ma tę zaletę, że ruchy w podświadomości mogą być wykonywane szybko w niebezpiecznych sytuacjach. Może to być na przykład odciągnięcie ręki od gorącego pieca lub ogólna ucieczka przed niebezpiecznymi sytuacjami.

Te drogi nerwowe są głównie odpowiedzialne za przekazywanie podświadomej głębokiej wrażliwości z rdzenia kręgowego do móżdżku, a tym samym wyzwalają nieświadome i rutynowe sekwencje ruchów. Pełnią ważną funkcję dla wrażliwych zdolności motorycznych i mogą stać się niezbędne w różnych sytuacjach.

Anatomia i budowa

Przewód rdzeniowo-móżdżkowy dzieli się na móżdżkowy boczny przewód tractus spinocerebellaris anterior i tractus spinocerebellaris posterior. Razem przewodzą one aferentne proprioceptywne od rdzenia kręgowego (rdzenia kręgowego) do przedniego płata móżdżku rdzeniowego (przedni płat móżdżku). Aferentne proprioceptywne to napływ informacji o wrażliwości na głębokość.

Źródłem przewodu nerwowego jest rdzeń kręgowy. Pasma włókien przedniego odcinka rdzenia rdzeniowo-móżdżkowego pobierają sygnał z nerwów rdzeniowych na poziomie segmentów rogu tylnego. Tutaj przechodzą na drugą stronę iz powrotem. W wyniku skrzyżowania móżdżek otrzymuje impulsy tylko z jednej strony (ipsilateralnej) rdzenia kręgowego. Włókna tractus spinocerebellaris posterior otrzymują sygnał wejściowy z nerwów rdzeniowych na poziomie segmentów w jądrze piersiowym tylnym i nie krzyżują się w rdzeniu kręgowym.

W jej przebiegu pierwsza komórka nerwowa (neuron) obu pasm włókien znajduje się w zwoju rdzeniowym. Zwoje rdzeniowe to zbiór ciał komórek nerwowych, które znajdują się na tylnym korzeniu nerwu rdzeniowego. W grupie komórek zwojowych zlokalizowanej w istocie szarej (jądrze grzbietowym) rdzenia kręgowego, włókna tractus spinocerebellaris tylne na blaszce (płytki komórek nerwowych) V i VI są przełączane na drugi neuron (komórkę nerwową). Przedni odcinek rdzeniowo-móżdżkowy jest połączony blaszką V-VII.

Włókna kończą się w móżdżku. Nerw biegnący grzbietowo przechodzi do móżdżku przez dolny trzon móżdżku (Pedunculus cerebellaris inferior), a nerw brzuszny przez górny trzon móżdżku (Pedunculus cerebellaris superior). Oba pasma włókien kończą się w przednim płacie i środkowej strefie podłużnej. Obie części należą do móżdżku i wydzielają zabezpieczenia do jądra zatorowatego i jądra globosus.

Funkcja i zadania

Zadaniem przewodu rdzeniowo-móżdżkowego jest przekazywanie podświadomych, głęboko wrażliwych bodźców w postaci informacji z rdzenia kręgowego do móżdżku. Dostarczone informacje zasadniczo obejmują wrażliwą kontrolę i koordynację drobnych umiejętności motorycznych z peryferii.

Nici włókien różnią się nie tylko sposobem, w jaki są połączone z neuronami, ale także ich głównymi funkcjami. Przedni odcinek rdzenia rdzeniowo-móżdżkowego przewodzi bodźce głównie z obwodu do móżdżku. Ale impulsy sprzężenia zwrotnego z opadających trajektorii piramidalnych są również podawane do móżdżku, aby poinformować go o aktualnie zainicjowanej sekwencji ruchów motorycznych.

Tractus spinocerebellaris posterior nieświadomie przenosi proprioceptywne elementy doprowadzające do móżdżku. Główną cechą jest tutaj stan napięcia wrzecion mięśniowych oraz poszczególne pozycje stawów wraz z ich ścięgnami i torebkami stawowymi. Impulsy z głębszych warstw ciała docierają do narządu równowagi poprzez szlaki rdzeniowo-móżdżkowe. Ale informacja z proprioceptywnej percepcji receptorów skóry jest również przekazywana do móżdżku przez grzbietowy przewód nerwowy.

W ten sposób móżdżek jest informowany o wszystkich aferentach proprioceptywnych i może wpływać na napięcie mięśniowe w związku z odpowiednią pozycją stawu poprzez musowanie wieloczynnikowe.

Choroby

Jeśli dochodzi do dysfunkcji przewodu rdzeniowo-móżdżkowego w wyniku choroby lub masywnego urazu, zawsze zaburzone są funkcje nieświadomej głębokiej wrażliwości. Może to na przykład skutkować asynergią. Asynergia to zaburzenie koordynacji grup mięśni.

Szczególnie wpływa to na czasową koordynację grup mięśni dla dowolnej sekwencji ruchów. Mogą również wystąpić zaburzenia ruchowe w postaci dysmetrii. Prowadzi to do hipermetrii lub hipometrii. Wykonywanie i sekwencja ruchów nie może być kontrolowana i przeprowadzana w sposób ukierunkowany. Inną konsekwencją może być tak zwana dys-diadochokineza. Koordynacja ruchów jest zaburzona, co oznacza, że ​​żadne sekwencje ruchów nie mogą być wykonywane jedna po drugiej.

Kolejnymi dolegliwościami mogą być ataksja chodu (ogólna niestabilność chodu), skłonność do upadków, drżenie intencyjne (drżenie kończyn), zaburzenia fonacji i inne zaburzenia mowy. Zasadniczo zaburzenie przewodu rdzeniowo-móżdżkowego zawsze prowadzi do zaburzeń funkcji motorycznej. Główna cecha tkwi we wszystkich sekwencjach ruchu, które występują na peryferiach poprzez aktywność mięśni i ruchy stawów. Kontrola niezbędnych struktur nie może zostać odpowiednio wdrożona. Prowadzi to do niepewności, niestabilności lub nadmiernych ruchów.