Na Przestrzeń podpajęczynówkowa jest to przestrzeń między dwoma oponami. Krąży w nim woda mózgowa.
Co to jest przestrzeń podpajęczynówkowa?
Przestrzeń podpajęczynówkowa tworzy strefę podziału między opuszką miękką i pajęczynówką, które są częścią opon mózgowych.
Znany jest również pod nazwami Cavitas subarachnoidea, Cavum leptum meningicum, Spatium subarachnoideum lub Cavum subarachnoideale. Ponieważ płyn mózgowo-rdzeniowy (ciecz mózgowo-rdzeniowa) krąży w przestrzeni podpajęczynówkowej, nazywany jest również zewnętrzną przestrzenią płynu. Istnieje połączenie między zewnętrzną przestrzenią CSF a wewnętrzną przestrzenią CSF, którą jest układ komorowy. Jedną z najczęstszych chorób przestrzeni podpajęczynówkowej jest krwotok podpajęczynówkowy.
Anatomia i budowa
Jak już wspomniano, przestrzeń podpajęczynówkowa znajduje się między opuszką miękką a pajęczynówką. Połączenie z wewnętrzną przestrzenią alkoholu jest ustanawiane przez środkowy otwór (foramen magendii) i boczny otwór (foramen luschkae).
Wewnętrzna przestrzeń CSF jest kształtowana przez komory mózgowe. Jego kontynuacja odbywa się jako przestrzeń okołonaczyniowa (przestrzeń Virchowa-Robina) wzdłuż naczyń poruszających się do wewnątrz.
W niektórych miejscach przestrzeń podpajęczynówkowa osiąga określoną szerokość. Sekcje te nazywane są cysternami na alkohol (Cisternae subarachnoideae). Cisterna cerebellomedularis, znana również jako Cisterna magna, jest jedną z najważniejszych cystern. Znajduje się na boku szyi między rdzeniem kręgowym (rdzeń kręgowy) a móżdżkiem (móżdżkiem). W tym momencie możliwe jest nakłucie medyczne między pierwszym atlasem kręgu szyjnego a potylicą przez szczelinę w celu usunięcia płynu mózgowo-rdzeniowego. Jednak odbywa się to tylko w wyjątkowych przypadkach.
Inną cysterną jest Cisterna fossae lateralis cerebri, zwana także Cisterna valleculae lateralis cerebri i znajduje się na mózgu. Tam znajduje się między płatami czołowymi, płatami ciemieniowymi i płatami skroniowymi kory mózgowej (cortex cerebri). Kolejną cysterną jest cisterna chiasmatica, która znajduje się w dolnej części międzymózgowia w okolicy skrzyżowania nerwów wzrokowych (skrzyżowanie nerwów wzrokowych).
Cysterna międzykręgowa znajduje się na śródmózgowiu. Dokładniej, jest umiejscowiony w crura mózgowa (crura cerebri). Wraz z cisterna chiasmatica nosi nazwę Cisterna basialis. Cysterna czworoboczna znajduje się w śródmózgowiu na blaszce tecti (lamina tecti). Wraz z cysterną międzykręgową obejmuje śródmózgowie i jest również znany jako cisterna ambiens.
Kolejnymi cysternami przestrzeni podpajęczynówkowej są cisterna pericallosa między powierzchnią pręta (ciałko modzelowate) a dolnym odcinkiem sierpu mózgowego, cisterna pontocerebellaris gorsza w kącie mostka móżdżku i cisterna pontocerebellaris superior, która znajduje się na granicy móżdżku na bocznym odcinku mostka (mostek boczny) .
Funkcja i zadania
Przestrzeń podpajęczynówkowa otacza ludzki rdzeń kręgowy. Działa jak bufor między kostnym kanałem kręgowym a miękkim rdzeniem kręgowym. Ponadto przepływa przez nią woda mózgowa, która służy jako ochrona rdzenia kręgowego. Trunek otula mózg jak poduszka z wodą. Ludzki mózg również otrzymuje ważne składniki odżywcze z alkoholu. Usuwa również końcowe produkty przemiany materii z tkanki nerwowej.
Przestrzeń podpajęczynówkową przecina Trebekeln. Są one pokryte komórkami tkanki łącznej. Komórki mają właściwości jednojądrzastych fagocytów i mogą tworzyć makrofagi. Makrofagi można wykryć w ramach nakłuć płynu mózgowo-rdzeniowego, co z kolei umożliwia wyciągnięcie wniosków diagnostycznych.
Przestrzeń podpajęczynówkowa czasami znika z powodu skupienia się piazeli i komórek pajęczynówki powyżej grzbietów zwojów. I odwrotnie, może jednak również wystąpić jego silna ekspansja.
Choroby
Najczęstszą chorobą przestrzeni podpajęczynówkowej jest krwotok podpajęczynówkowy (SAB). Chodzi o krwawienie z tętnic, które prowadzi do przestrzeni podpajęczynówkowej. Krwotok podpajęczynówkowy jest uważany za stan neurologiczny, który występuje stosunkowo często.
Krwawienie dotyka szczególnie kobiety. W większości przypadków krwotok podpajęczynówkowy pojawia się między 40 a 50 rokiem życia. Spośród 100 000 osób każdego roku takie krwawienie rozwija się u około 20 osób. Część pacjentów umiera przed leczeniem w szpitalu. Trzeci umiera w klinice lub cierpi na trwałe uszkodzenie mózgu. Krwotok podpajęczynówkowy ma pozytywny przebieg tylko u jednej trzeciej pacjentów.
U około 85 procent osób dotkniętych chorobą krwotok podpajęczynówkowy jest spowodowany pęknięciem tętniaka w mózgu. Tętniak to woreczek w ścianie naczynia. Ponieważ ta ściana naczynia ma mniejszą stabilność w okolicy worka, istnieje zwiększone ryzyko pęknięcia, co z kolei prowadzi do krwotoku podpajęczynówkowego. Tętniak może pęknąć, nawet jeśli nie ma innych objawów lub chorób. Niektórzy ludzie są aktywni fizycznie i podnoszą ciężkie ładunki przed pęknięciem.
W niektórych przypadkach nagły wzrost ciśnienia krwi jest odpowiedzialny za pęknięcie tętniaka. Raczej rzadkimi przyczynami są urazy czaszki i mózgu, zatrucia, infekcje, zaburzenia krzepnięcia krwi, zapalenie naczyń lub guzy. U niektórych pacjentów nie można znaleźć żadnej konkretnej przyczyny.
Istnieje kilka czynników, które zwiększają ryzyko krwawienia w przestrzeni podpajęczynówkowej. Należą do nich palenie tytoniu lub kokaina, nadmierne spożycie alkoholu i wysokie ciśnienie krwi. Krwotok podpajęczynówkowy staje się zauważalny poprzez silny ból głowy. Rozprzestrzeniają się od czoła lub szyi do tyłu. Ponadto osoby dotknięte chorobą często cierpią na sztywność karku, nudności, wymioty, nadwrażliwość na światło i zaburzenia świadomości. Ogólnie rokowanie uważa się za niekorzystne, ponieważ nawet 40 procent wszystkich pacjentów umiera, a około 25 procent ma poważne kalectwa.
.jpg)
