Zatoka strzałkowa górna

Z Zatoka strzałkowa górna jest krwiobiegiem w ludzkim mózgu. Jest ważnym przewodnikiem krwi w zaopatrzeniu mózgu. Płynie w nim krew żylna.

Co to jest zatoka strzałkowa górna?

Istnieją różne naczynia krwionośne, które zapewniają odpowiednie ukrwienie ludzkiego mózgu. Są częścią ośrodkowego układu nerwowego. Oprócz tętnic mózgowych obejmują one zatokę twardą oraz kilka żył powierzchownych i głębokich.

Krew żylna przepływa przez zatoki opony twardej i różne żyły. Najważniejsze sinus durae matris to sinus sagittalis superior, sinus sagittalis inferiores, sinus transversus, sinus sigmoideus i sinus cavernosus. Razem pokrywają cały obszar poniżej podstawy czaszki i między półkulami. Zatoka strzałkowa górna jest największym przewodnikiem krwi w ludzkim mózgu. Znajduje się od przedniej do środkowej części poniżej czaszki.

Wypływają z niego różne żyły i przenoszą krew do górnych warstw tkanki mózgowej. Są to żyły powierzchowne zwane żyłami mózgowymi górnymi. Następuje w nich szybki transport różnych substancji przekaźnikowych i innych substancji. W ciągu kilku sekund lub minut składniki odżywcze mogą dotrzeć do miejsca działania poprzez sinus sagitalles superiores. Wodę mózgową można usunąć równie szybko dzięki niej.

Anatomia i budowa

Twarde opony mózgowe znajdują się pod jarmułką. Nazywa się to oponą twardą. Tworzy duplikacje, tworząc w ten sposób ubytki w tkance, przez które przechodzą różne przewodniki krwi żylnej.

Przewodniki krwi są znane jako durae matris lub zatoka opony twardej. Zawierają całą krew z obszaru mózgu, oczodołów i opon mózgowych. Przewodniki krwi transportują krew prawie całkowicie do żyły międzyszyjnej. Znajduje się w otworze szyjnym tylnego dołu. Zatoka strzałkowa górna jest największym przewodnikiem krwi. Biegnie wzdłuż górnej krawędzi sierpa czaszkowego. Jest znany jako falx cerebri. Należy od niej odróżnić sinus sagitalles inferiores. Znajduje się na dolnej krawędzi sierpa mózgowego.

Z zatoki strzałkowej górnej odchodzi kilka żył powierzchownych. Nazywa się je żyłami mózgowymi. Ich zadaniem jest zapewnienie ukrwienia powierzchownego obszaru tkanki mózgowej. Należą do nich żyły skroniowe, czołowe, centralne, ciemieniowe i potyliczne górne. Zatoka strzałkowa górna łączy się z zatoką poprzeczną, a następnie z zatoką esicy.

Funkcja i zadania

Zatoka strzałkowa górna odpowiada za zaopatrzenie tkanki mózgowej w przednią i centralną część mózgu. Zaopatruje opony mózgowe i otaczającą tkankę. Ponadto dostarcza krew do wszystkich powierzchownych żył mózgowych w okolicy czołowej. Istotne substancje przekaźnikowe są przenoszone przez krew. Zadaniem różnych przewodników krwi jest przenoszenie różnych substancji czynnych do naczyń krwionośnych w krótkim okresie czasu.

Substancje transportujące obejmują komórki, tlen, osocze krwi lub hormony. Dzięki nim poszczególne funkcje narządów są aktywowane i regulowane. Ponadto tak zwany płyn mózgowo-rdzeniowy jest odprowadzany przez zatokę strzałkową górną. To woda mózgowa, która tworzy się w komorach mózgowych lub wewnętrznych przestrzeniach tkanki mózgowej. Ponadto przewodniki krwi w organizmie człowieka mają za zadanie regulować ciepło w organizmie. Zatoka strzałkowa górna zapewnia, że ​​przednie obszary mózgu utrzymują odpowiednią temperaturę, aby móc odpowiednio wykonywać swoje czynności. Krew żylna płynie w zatoce strzałkowej górnej.

Wszystkie żylne przewodniki krwi w organizmie charakteryzują się tym, że ich ściany naczyń krwionośnych są cieńsze niż ściany tętnic. Z tego powodu są często używane do dostarczania substancji posłańców, a także do pobierania krwi. Podczas zabiegu chirurg wykorzystuje w tym celu zatokę strzałkową górną, aby można było szybko sprawdzić zmiany. Ponadto jego rozmiar sprawia, że ​​jest naczyniem krwionośnym, które umożliwia szybki dostęp i dlatego jest popularne.

Tutaj znajdziesz swoje leki

Choroby

W przypadku uszkodzenia zatoki strzałkowej górnej w wyniku wypadków, upadków lub podczas zabiegów chirurgicznych ważne jest szybkie działanie. Jako największy przewodnik krwi w ludzkim mózgu, przepływa dużo krwi. Oznacza to, że w uszkodzeniach ściany naczyniowej szybko dochodzi do krwawienia, które jest trudne do zatrzymania.

Konsekwencjami są zaburzenia świadomości lub utrata przytomności. Jeśli w okolicy przewodu krwionośnego występują problemy z drenażem, wyzwalaczem mogą być skrzepy krwi. Blokują zatokę strzałkową górną i powodują przekrwienie krwi. Prawdopodobnie rozwinie się zakrzepica zatok. Następnie diagnozuje się bóle głowy, napady padaczkowe lub opóźniony układ psychomotoryczny. Występuje obrzęk mózgu, aw ciężkich przypadkach objawy niewydolności w dotkniętych obszarach mózgu.

Zakrzepica w mózgu jest uważana za szczególnie niebezpieczną, ponieważ może wywołać udar. To z kolei może wywołać stan zagrażający życiu, oprócz objawów niepowodzenia trwającego całe życie. Ma to miejsce w bardzo krótkim czasie u chorych pacjentów. Szczególnie podatna na oponiaki jest zatoka strzałkowa górna. Są to guzy, których pochodzenie można znaleźć w oponach mózgowych. Ten stan jest rozpoznawany głównie u dorosłych. Ponieważ komórki nowotworowe z innych chorób nowotworowych są również transportowane przez naczynia krwionośne organizmu, możliwe jest również tworzenie się dalszych przerzutów w mózgu.