Choroba posurowicza

Oprócz natychmiastowych reakcji alergicznych pojawiają się objawy Choroba posurowicza z opóźnieniem czasowym. Jeśli to konieczne, dolegliwości należy leczyć medycznie.

Co to jest choroba posurowicza?

w Choroba posurowicza jest to opóźniona reakcja nadwrażliwości własnych mechanizmów obronnych organizmu. W kontekście choroby posurowiczej ta reakcja immunologiczna jest skierowana przede wszystkim przeciwko obcym białkom, które dostają się do organizmu poprzez krwioobieg (głównie za pomocą zastrzyków lub strzykawek).

Choroba posurowicza występuje zwykle dopiero po kilkukrotnym wystawieniu organizmu na działanie odpowiedniego białka. Rzadziej opóźniona reakcja immunologiczna może rozpocząć się po jednorazowym spożyciu białka. Reakcje nadwrażliwości w kontekście choroby posurowiczej nazywane są opóźnionymi, ponieważ objawy pojawiają się zwykle dopiero po ok. 7-14 dniach od ekspozycji organizmu na białko.

Typowe objawy, które mogą być związane z chorobą posurowiczą, obejmują bóle stawów, wysypki, obrzęk węzłów chłonnych, ból stawów i nagłą gorączkę.

przyczyny

Substancje, które mają Choroba posurowicza mogą powodować, na przykład, surowice odpornościowe i surowice szczepionkowe. Surowice antyszczepionkowe i szczepionkowe, jako możliwa przyczyna choroby posurowiczej, są przetworzonymi przeciwciałami (białkami wytwarzanymi przez układ odpornościowy), które są pozyskiwane z krwi ludzi lub ssaków.

Antysurowice odnoszą się w szczególności do substancji stosowanych do zwalczania zatruć. Z kolei surowice szczepionkowe służą do tzw. Szczepień biernych (podawanie specjalnych przeciwciał). Jeśli organizm reaguje na podawanie odpowiednich białek z niepożądanym tworzeniem się przeciwciał, pojawia się choroba posurowicza:

Własne reakcje immunologiczne organizmu powodują ciągłe zmiany w naczyniach i / lub innych strukturach organizmu, które ostatecznie objawiają się objawami typowymi dla choroby po kilku dniach.

Objawy, dolegliwości i oznaki

Choroba posurowicza objawia się różnymi objawami, które zwykle pojawiają się w ciągu kilku dni. Objawy dermatologiczne mogą wystąpić wcześniej po wstrzyknięciu obcych białek. Objawy pojawiają się średnio między szóstym a jedenastym dniem po wstrzyknięciu. W skrajnych przypadkach objawy mogą rozwinąć się po ponad miesiącu.

W miejscu wstrzyknięcia może wystąpić zaczerwienienie, obrzęk, swędzenie i obrzęk węzłów chłonnych. Objawom tym może towarzyszyć ból. Zwykle występuje gorączka i ogólne objawy. Występują bóle stawów i obrzęk węzłów chłonnych. Krążenie może zostać osłabione i następuje spadek ciśnienia krwi. W skrajnych przypadkach choroba posurowicza może prowadzić do wstrząsu.

Ponadto może wystąpić zapalenie różnych części ciała. To umożliwia rozwój zapalenia opon mózgowych. Zapalenie może również wpływać na nerki lub jelito cienkie. Może również prowadzić do zapalenia błon surowiczych. Osłaniają one narządy wewnętrzne i mogą być osłabione strukturalnie przez objawy zapalenia i powodować ból.

Większość objawów ustępuje samoistnie w ciągu kilku dni. Nie u wszystkich osób cierpiących na chorobę posurowiczą pojawiają się liczne lub niebezpieczne objawy.

Diagnoza i przebieg

Podejrzenie medyczne dotyczące prezentu Choroba posurowicza często opiera się początkowo na charakterystycznych objawach osoby dotkniętej chorobą. Następnie lekarz prowadzący zwykle otrzymuje dalsze informacje diagnostyczne w ramach konsultacji z pacjentem (w tym przypadku np. Osoba zainteresowana informuje o wystąpieniu odpowiednich objawów i jej historii medycznej).

Często na kolejnym etapie należy sprawdzić lub wykluczyć inne choroby, które mają objawy podobne do objawów choroby posurowiczej; obejmują one odrę i szkarlatynę (choroby zakaźne wywoływane przez wirusy lub bakterie).

Przebieg choroby posurowiczej zależy między innymi od indywidualnych objawów. W większości przypadków objawy związane z chorobą posurowiczą ustępują samoistnie po kilku dniach. Jeśli nie ma ponownej konfrontacji organizmu z surowicą wywołującą chorobę, zwykle nie ma nowych objawów.

Komplikacje

Choroba posurowicza zwykle ustępuje samoistnie w ciągu 14 dni. Rzadko występują komplikacje.Jednak nasilenie reakcji immunologicznej zależy od rodzaju i ilości użytego antygenu. Zwykle tylko gorączka, obrzęk węzłów chłonnych i swędzenie skóry pojawiają się w ciągu 4 do 21 dni po kontakcie z antygenem, takim jak surowica, ukąszenie owada lub lek.

Jednak w rzadszych przypadkach możliwe są powikłania, takie jak zapalenie opon mózgowych (zapalenie opon mózgowych), infekcje nerek (zapalenie nerek) lub zapalenie jelit (zapalenie jelit). Nie są to bakterie, ale występują jako część reakcji immunologicznych. Ich przebieg zależy od stopnia nasilenia procesów immunologicznych.

Jeśli przebieg jest szczególnie ciężki, może nawet prowadzić do zagrażającego życiu wstrząsu krążeniowego. Jeśli wystąpi wstrząs krążeniowy, konieczna jest pilna pomoc medyczna w celu zakończenia stanu zagrażającego życiu. Podczas wstrząsu ciśnienie krwi spada bardzo gwałtownie. Ponadto pojawiają się zimne poty, sinica i uczucie pragnienia. Prowadzi to do niedostatecznego dopływu tlenu do organizmu, a zwłaszcza do mózgu.

Może również wystąpić nagła niewydolność nerek. Głównym celem leczenia wstrząsu musi być stabilizacja ciśnienia krwi. W zdecydowanej większości przypadków leczenie choroby posurowiczej nie jest jednak konieczne, ponieważ objawy ustąpią samoistnie. Jednak w szczególnie ciężkich przypadkach choroby należy podać leki immunosupresyjne, takie jak kortykosteroidy.

Kiedy powinieneś iść do lekarza?

Jeśli wystąpią objawy bólu stawów, wysypki lub gorączki, przyczyną może być choroba posurowicza. Porada lekarska jest wymagana, gdy pojawiają się typowe objawy i nie ustępują same. Jeśli ciśnienie krwi gwałtownie spada, najlepiej skonsultować się z lekarzem. Reakcje wstrząsowe i obrzęk węzłów chłonnych to typowe znaki ostrzegawcze, które wymagają wyjaśnienia. Choroba posurowicza występuje w związku z reakcją immunologiczną. Jeśli objawy wystąpią po przyjęciu niektórych leków zawierających cefaklor, amoksycylinę lub sulfonamidy, należy poinformować o tym lekarza.

Osoby z niedoborami odporności lub chorobami przewlekłymi należą do grup ryzyka. Osoby starsze, dzieci i kobiety w ciąży również powinny skonsultować się z lekarzem, jeśli wystąpią nietypowe objawy gorączki lub bólu, które wpływają niekorzystnie na samopoczucie. Oprócz lekarza rodzinnego można skonsultować się z internistą lub immunologiem. Dalszymi kontaktami są pogotowie ratunkowe lub, w przypadku intensywnych dolegliwości, lekarz pogotowia ratunkowego. Dzieci najlepiej zgłosić do pediatry lub zabrać bezpośrednio do najbliższego szpitala.

Leczenie i terapia

Ponieważ objawy Choroba posurowicza W wielu przypadkach leczenie nie jest konieczne.

Jeśli jednak odpowiednie dolegliwości powodują wysoki poziom cierpienia u pacjenta i można zdiagnozować alternatywne przyczyny objawów, można zastosować kroki terapeutyczne, które mają działanie kojące. Na przykład leki przeciwhistaminowe lub kortykosteroidy służą do leczenia tego rodzaju objawów w przypadku choroby posurowiczej. Należący do kortykosteroidów kortyzon może między innymi wpływać na procesy układu odpornościowego iw ten sposób hamować własne reakcje nadwrażliwości organizmu w kontekście choroby posurowiczej.

Tak zwane leki przeciwhistaminowe osłabiają własną produkcję i / lub skuteczność histamin w walce z objawami choroby posurowiczej - z kolei histaminy biorą udział w powstawaniu reakcji zapalnych. W rezultacie leki przeciwhistaminowe mogą spowalniać procesy zapalne i związane z nimi objawy choroby posurowiczej.

W przypadku bardzo ciężkich przebiegów choroby posurowiczej w rzadkich przypadkach może być również konieczna tzw. Plazmafereza. Jest to wymiana osocza krwi chorego pacjenta; własne osocze krwi organizmu jest zastępowane, na przykład, koncentratami osocza od zdrowych dawców osocza.

Tutaj znajdziesz swoje leki

zapobieganie

Czy ktoś wie, które serum Choroba posurowicza przyczyny, unikanie wstrzyknięć odpowiednich substancji zwykle zapobiega wybuchowi choroby. Ponieważ choroba posurowicza występuje zwykle tylko w odpowiedzi na obce surowice, objawom choroby można często zapobiec, na przykład stosując wyłącznie preparaty surowicy ludzkiej (natywnej lub ludzkiej), gdy istnieje potrzeba terapii lub szczepień.

Opieka postpenitencjarna

Osoba dotknięta chorobą powinna codziennie wspierać swój układ odpornościowy. Obejmuje to zdrową i zbilansowaną dietę oraz wystarczające ćwiczenia. Ważna jest również higiena snu. Układ odpornościowy organizmu można wzmocnić, stosując dietę bogatą w witaminy, unikając alkoholu i nikotyny.

Podczas przebywania w zamkniętych pomieszczeniach wskazana jest regularna wentylacja. Bardzo ważne jest również przebywanie na świeżym powietrzu - najlepiej kilka godzin dziennie. W ten sposób organizm może wchłonąć potrzebny mu tlen. Zajęcia sportowe pomagają również wzmocnić organizm. Aby uniknąć stresu emocjonalnego i fizycznego przeciążenia, konieczne jest wyzdrowienie.

Życie codzienne powinno być zoptymalizowane w taki sposób, aby fazy charakteryzujące się intensywnym gorączką i wysiłkiem fizycznym zostały zredukowane do minimum. Przy pierwszych oznakach upośledzenia należy zrobić sobie przerwę. Jeśli dana osoba nie może wyleczyć się za pomocą tych środków, niemniej jednak możliwe jest, że może poprawić swoje ogólne samopoczucie i zrobić wiele, aby poprawić jakość swojego życia.

Rytm dnia i nocy należy dostosować do indywidualnych potrzeb organizmu. Ciągłe codzienne czynności są w stanie złagodzić istniejące dolegliwości. Konsultacja z lekarzem wydaje się niezbędna przy pierwszych oznakach zapalenia lub pogorszenia stanu zdrowia.

Możesz to zrobić sam

W życiu codziennym osoby dotknięte chorobą powinny codziennie wspierać swój układ odpornościowy. Można to osiągnąć poprzez zdrową i zbilansowaną dietę, odpowiednie ćwiczenia i dobrą higienę snu. Własny system obronny organizmu zostaje wzmocniony, gdy dana osoba spożywa dietę bogatą w witaminy i jednocześnie powstrzymuje się od spożywania szkodliwych substancji, takich jak alkohol i nikotyna.

Przebywając w zamkniętych pomieszczeniach, należy je regularnie wentylować. Przebywanie na świeżym powietrzu powinno odbywać się codziennie przez kilka godzin, aby organizm mógł wchłonąć odpowiednią ilość tlenu. Zajęcia sportowe pomagają również wzmocnić organizm. Należy unikać stresu emocjonalnego i fizycznego przeciążenia. Życie codzienne należy zoptymalizować w taki sposób, aby zredukować fazy intensywnego gorączkowego lub fizycznego wysiłku. Gdy tylko pojawią się pierwsze oznaki upośledzenia, konieczny jest wystarczający odpoczynek i należy zrobić sobie przerwę.

Nawet jeśli osoba dotknięta chorobą nie może wyleczyć się za pomocą środków samopomocy, może mimo to wzmocnić ogólne samopoczucie, a tym samym znacznie przyczynić się do poprawy jakości jej życia. Rytm dnia i nocy należy dostosować do potrzeb organizmu. Regularne, codzienne czynności pomagają złagodzić istniejące dolegliwości. W przypadku pierwszego zapalenia lub pogorszenia stanu zdrowia niezbędna jest konsultacja z lekarzem.