Częstotliwość kroku

Plik Częstotliwość kroku jest ważnym parametrem dla optymalnego biegania. Zmiana może wpłynąć na wydajność i ekonomię.

Jaka jest kadencja?

Częstotliwość kroków jest miarą liczby kroków na jednostkę czasu podczas chodzenia lub biegania.

Częstotliwość kroków jest miarą liczby kroków na jednostkę czasu podczas chodzenia lub biegania. Zwykle jest wyświetlany w ciągu kilku minut. Zależy to od indywidualnych wymagań i nawyków, ale także od tempa biegu czy chodzenia. Częstotliwość wraz z długością kroku określa odległość pokonywaną w określonym czasie. Odpowiednio, rozmiar ten można zmienić, zmieniając jeden lub oba parametry.

Większe kroki przy tej samej częstotliwości zwiększają odległość w czasie, mniejsze kroki odpowiednio ją zmniejszają. Wyższa częstotliwość kroków przy tej samej długości kroku również prowadzi do wydłużenia dystansu biegu lub chodzenia, a mniejsza do zmniejszenia.

Szerokość stopnia zależy nie tylko od nawyku chodzenia, ale także od długości nogi, dlatego u osób wyższych jest on zwykle bardziej wydłużony. Nieznaczne zmiany wskaźnika dźwigni, co oznacza konstelację między długością górnej części ciała a długością nóg, mogą zmienić to stwierdzenie. Osoby o stosunkowo długich nogach częściej podejmują większe kroki. Różnice są jednak niewielkie.

Funkcja i zadanie

Częstotliwość kroków, tempo marszu i odległość marszu to parametry używane w procedurach oceny, których celem jest pomiar mobilności osób z niepełnosprawnościami. Stosuje się je np. Na początku terapii, aby uzyskać wartość początkową, którą można porównać z pomiarami, które są wykonywane ponownie po pewnym okresie leczenia. Z tej wiedzy można dowiedzieć się, czy terapia jest skuteczna, czy nie.

Decyzja, czy i jak należy ją kontynuować, również może zależeć od wyników. W tym celu zdefiniowano by odległość dla kryterium pomiaru częstotliwości kroku, którą osoba badana powinna pokonać swoją maksymalną częstotliwością chodzenia. Następnie powtórny test sprawdza, czy możliwa jest ta sama trasa z większą częstotliwością.

Częstotliwość kroków jest ważnym kryterium, jeśli chodzi o zoptymalizowany bieg w zakresie wytrzymałości, w pewnym sensie dotyczy to również sportowego nordic walking. Wielu sportowców rekreacyjnych ma błędne wyobrażenia o tym, jak optymalnie poprawić swoje wyniki biegowe. Zwiększają długość kroku, ponieważ uważają, że jeśli częstotliwość pozostanie taka sama, mogą zwiększyć dystans biegu na jednostkę czasu. Jest to jednak błąd i ma 2 główne powody. Większe kroki wymagają większej siły do ​​odpychania i jazdy do przodu, której jeszcze nie ma na początku, szczególnie w przypadku mniej wyszkolonych osób. W rezultacie środek ciężkości ciała nie jest odpowiednio przyspieszany i pozostaje daleko do tyłu. Ruch do przodu jest spowolniony i wymaga większego wysiłku.

Fakt ten pogarsza fakt, że środek ciężkości ciała pozostaje daleko za punktem, w którym stopa dotyka. Ruch jest znacznie spowolniony i potrzeba więcej siły i energii, aby zapewnić napęd do przodu.

Bardziej ekonomiczne i szybsze działanie jest łatwiejsze i bardziej efektywne do osiągnięcia poprzez odpowiednie zwiększenie częstotliwości kroku. W połączeniu z odpowiednim rodzajem kontaktu podczas siadania i lekkim pochyleniem tułowia do przodu daje ogromne korzyści ekonomiczne i obciążające struktury układu mięśniowo-szkieletowego. Ruch jest ogólnie bardziej okrągły z niewielkim ruchem pionowym, a czas kontaktu stopy jest krótszy. Powoduje to mniejszy wpływ i mniejszy nacisk na więzadła, łąkotki, kości i stawy. Ilość energii jaką trzeba dostarczyć na ruch jest dużo mniejsza.

Istnieją wartości częstotliwości, które sportowcy mogą wykorzystać jako wytyczne. Częstotliwość kroków 160-170 kroków na minutę jest optymalna dla sportów rekreacyjnych, najlepsi sportowcy biegają z prędkością około 180.

Tutaj znajdziesz swoje leki

➔ Leki na zaburzenia równowagi i zawroty głowy

Choroby i dolegliwości

Częstotliwość i długość kroku są powiązane z nienaruszonymi zdolnościami funkcjonalnymi. Zależą one z jednej strony od poziomu wyszkolenia, ale z drugiej również od tego, czy istnieją upośledzenia, które utrudniają lub uniemożliwiają wykonanie. Wraz z wiekiem wydajność spada, co również wpływa na częstotliwość kroków, prędkość chodzenia i tempo. Istnieją jednak różnice indywidualne, które zależą od indywidualnych umiejętności i poziomu wyszkolenia.

Ogólne osłabienie mięśni, które występuje podczas lub po ciężkich chorobach z fazami bezruchu, pozwala tylko na powolne kroki o krótkiej długości. Przy pomocy terapeutycznej należy stopniowo ponownie osiągnąć normalne wartości.

Choroby, które zasadniczo wpływają na lokomocję, to wszystkie urazy, które dotykają mięśni, ścięgien, więzadeł i stawów lub innych zaangażowanych struktur układu mięśniowo-szkieletowego, zwłaszcza jeśli towarzyszy im ból. Naciągnięte mięśnie, naderwane mięśnie, urazy łąkotki lub artroza wpływają w równym stopniu na długość kroku i częstotliwość kroków. W takich warunkach bieganie zwykle nie jest możliwe.

Konsekwencją choroby lub chwilowego unieruchomienia może być ograniczona ruchomość stawów biodrowych lub kolanowych. Zmniejszona amplituda ruchu nie pozwala już wtedy na normalną długość kroku. Jedną z konsekwencji może być zmniejszenie odległości chodzenia na jednostkę czasu, jeśli nie można zwiększyć częstotliwości.

Nawet dla sportowców, którzy chcą osiągnąć optymalną wydajność biegową, wystarczająca mobilność jest podstawowym wymogiem, aby móc w pełni wykorzystać swój potencjał fizjologiczny. Dlatego też regularne rozciąganie dynamiczne powinno być częścią planu treningowego.

Choroby neurologiczne mogą powodować ogromne upośledzenie częstotliwości kroków. Osoby cierpiące na chorobę Parkinsona często można rozpoznać po ich małych krokach. Więc chodzisz ze stosunkowo dużą częstotliwością, ale krótkim krokiem, tak że przyrost odległości jest bardzo mały. Czasami pokazują również fazy, w których proces ruchu dosłownie zasypia. Krótkie kroki stają się coraz wolniejsze i wolniejsze, aż do całkowitego zatrzymania chodu.

Wszystkie rodzaje paraliżu nóg negatywnie wpływają na długość kroku i szybkość wykonywania ruchów. Często pojawiają się wzorce chodu, które charakteryzują się niepewnością i nieskoordynowanymi procesami. Wysokie częstotliwości kroku nie są już możliwe. Tempo i odległość spaceru są ograniczone.