Stożek rotatorów

Pod Stożek rotatorów rozumie się przez to grupę mięśni barku. Ma to ogromne znaczenie dla ruchomości i stabilności stawu barkowego.

Co to jest mankiet rotatorów?

Mankiet rotatorów również nosi nazwę Czapka ścięgna mięśniowego. Odnosi się to do ważnej grupy mięśni barku, która składa się w sumie z czterech mięśni. Pochodzi z łopatki (łopatki).

Ścięgna mięśni wraz z więzadłem barkowo-ramiennym tworzą twardą czapeczkę ścięgnistą. To otacza głowę kości ramiennej jak mankiet i bierze udział w unoszeniu i obracaniu ramienia. Nierzadko zdarzają się urazy czapeczki ścięgien, takie jak pęknięcie stożka rotatorów.

Anatomia i budowa

Mankiet rotatorów składa się z czterech mięśni. Są to mięśnie nadgrzebieniowe (mięsień górny barku), mięsień podgrzebieniowy (mięsień dolny kości), mięsień podłopatkowy (mięsień podłopatkowy) i mięsień teres minor (mięsień mały okrągły).

Mięsień nadgrzebieniowy przyczepia się do górnej części tylnej powierzchni łopatki (Fossa supraspinata scapula) i biegnie poniżej dachu barku w kierunku guzowatości większej (głowa kości ramiennej bocznej). Mięsień działa jak podnośnik ramienia bocznego, co jest szczególnie prawdziwe na wczesnych etapach ruchu, kiedy ręka jest przylegająca do ciała. Mięsień nadgrzebieniowy w niewielkim stopniu uczestniczy w rotacji zewnętrznej ramienia. Ze wszystkich mięśni stożka rotatorów jest najbardziej narażone na kontuzje.

Pochodzenie mięśnia podgrzebieniowego znajduje się w dolnej części tylnej powierzchni łopatki (łopatka fossa infraspinata). Ten mięsień biegnie również do większej guzowatości głowy kości ramiennej. Znajduje się nieco za mięśniem kości ramiennej. Reprezentuje najsilniejszego zewnętrznego tokarza ramienia.

Mięsień subscapularis zaczyna się na przedniej stronie łopatki (subscapularis scapula fossa) w mniejszej guzowatości (przód głowy kości ramiennej). Jeśli mięsień jest napięty, ramię obraca się do wewnątrz i jest przyciągane do ciała. Mięsień subscapularis tworzy najsilniejszy rotator ramienia.

Wstawienie mięśnia teres minor znajduje się na bocznej krawędzi łopatki (łopatka Margo lateralis). Jej przebieg prowadzi również do większej guzowatości. Mięsień jest klasyfikowany jako słaby zewnętrzny obracacz ramienia. Bierze również udział w ciągnięciu ramienia w kierunku ciała. Mięsień teres minor jest najmniej uszkadzany przez mięśnie stożka rotatorów.

Mięsień nadgrzebieniowy jest unerwiony przez nerw nadłopatkowy, który pochodzi ze splotu ramiennego (splot ramienny).

Funkcja i zadania

Najważniejszą funkcją rotatorów jest rotacja zewnętrzna i wewnętrzna ramienia. Kapelusz mięśniowo-ścięgnisty odgrywa ważną rolę w ogólnej ruchomości ramion. Mankiet rotatorów wraz z innymi mięśniami zapewnia szeroki zakres ruchu ramienia. Ponadto każdy pojedynczy mięsień stożka rotatorów zapewnia stabilność stawu barkowego poprzez napinanie torebki stawu barkowego.

Ponieważ w stawie barkowym jest tylko niewielka prowadnica kostna, a aparat więzadłowy jest słaby, stożek rotatorów i mięsień naramienny (Musculus deltoideus) przejmują zabezpieczenie barku. Razem zapewniają, że głowa kości ramiennej jest trzymana w gnieździe. Wadą jest jednak to, że powoduje to duże obciążenie stożka rotatorów, co z kolei prowadzi do negatywnych konsekwencji w przypadku urazów.

Jeśli na przykład pęknie stożek rotatorów, głowa kości ramiennej nie może być już precyzyjnie prowadzona, tak że unosi się w górę. Osoba poszkodowana nie może już wtedy prawidłowo unieść ręki.

Tutaj znajdziesz swoje leki

Choroby

Ze względu na duże obciążenia występujące na stożku rotatorów, urazy i choroby tej części ciała nie są rzadkością. W szczególności często dotyczy to mięśnia nadgrzebieniowego poniżej dachu barku.

Szczelność dachu barkowego, która jest wrodzona lub rozwija się z czasem w wyniku zużycia, może prowadzić do zespołu uderzeniowego (zespołu wąskiego gardła). Ścięgno nadgrzebieniowe jest raz po raz ściskane poniżej dachu barku. W efekcie dochodzi do bolesnego zapalenia ścięgna i kaletki.

Zerwanie stożka rotatorów (pęknięcie stożka rotatorów) jest jedną z najczęstszych wad stożka rotatorów. Łza może wystąpić w jednym lub kilku ścięgnach mięśnia stożka rotatorów. Jednak w większości przypadków uraz pojawia się na ścięgnie nadgrzebieniowym. Zerwanie dotyka szczególnie mężczyzn w wieku powyżej 30 lat. Oprócz zespołu uderzeniowego częstymi przyczynami zerwania stożka rotatorów są urazy, takie jak upadki na ramię i zwyrodnienia. Zużyciu sprzyjają prace nad głową, które są wykonywane przez kilka lat, a także sporty napowietrzne. Są to przede wszystkim piłka ręczna, koszykówka, golf i tenis.

Rozerwanie stożka rotatorów jest widoczne poprzez różne objawy. W zależności od przyczyny pęknięcia pojawiają się nagle lub pojawiają się tylko przez dłuższy okres czasu. W większości przypadków ból zależy od pozycji i obciążenia pacjenta. Często zdarza się, że osoby dotknięte chorobą cierpią z powodu bólu w nocy, gdy znajdują się po kontuzji.

Ponadto istnieje ryzyko mniej lub bardziej wyraźnej utraty funkcji i całkowitej utraty funkcji stawu barkowego. Jeśli mankiet rotatorów jest chronicznie uszkodzony, możliwe jest odkładanie się wapnia w ścięgnie nadgrzebieniowym. Proces ten może również wystąpić w innych mięśniach stożka rotatorów. W medycynie mówi się o wapiennym barku lub zapaleniu ścięgien.

Leczenie uszkodzenia stożka rotatorów zależy od rodzaju i rozległości urazu. Obejmuje środki fizjoterapeutyczne i poważne zabiegi chirurgiczne, podczas których szyje się chore ścięgna.