Choroba umysłowa

Coraz częściej można to przeczytać w prasie codziennej choroba umysłowa rośnie liczba ludności. Eksperci ds. Środowiska wiedzą, że wartości statystyczne dotyczące chorób psychicznych nie mają znaczenia, o ile osoby chore na środowisko i osoby z wcześniej niewytłumaczalnymi chorobami wielosystemowymi są zaliczane do chorych psychicznie. Ale prawdą jest, że nasze współczesne życie w coraz większym stopniu wpływa na duszę.

Co to są choroby psychiczne?

Choroby psychiczne są coraz częstszym skutkiem samotności, zwiększonej presji w pracy czy braku kompensacji stresu. Mogą im sprzyjać skłonności genetyczne, czynniki środowiskowe, nadużywanie substancji odurzających, przemoc rodzicielska lub inne negatywne doświadczenia.

Definicja choroby psychicznej jest trudna, ponieważ choroby psychiczne mają różne obrazy kliniczne. Jednak choroby psychiczne mają jedno wspólne miejsce: duszę. Od kiedy trzeba leczyć choroby psychiczne, ocenia się inaczej. Jeśli istnieje „znaczące odchylenie” w obszarach odczuwania, myślenia, działania i przeżywania, przyjmuje się, że przyczyną są choroby psychiczne.

Fizyczne objawy mogą ukrywać fakt, że choroba ma charakter psychologiczny. Mówi się wtedy o somatyzacji. Pojęcie choroby jest problematyczne, ponieważ każdy doświadcza i czuje się inaczej. Często psychice przypisuje się fizyczne objawy. W tym przypadku marnuje się czas na bezużyteczne sesje terapeutyczne.

przyczyny

Przyczyną choroby psychicznej są stłumione lub nieświadome lęki, doświadczenia lub konflikty, które mogły powstać we wczesnym dzieciństwie. Często dają się odczuć dopiero po latach z powodu chorób psychicznych, takich jak depresja lub zaburzenia lękowe.

W wielu przypadkach przyczyny chorób psychicznych są wieloprzyczynowe, ale w innych można je przypisać dramatycznemu doświadczeniu, np. Traumie z wczesnego dzieciństwa. Ludzie inaczej traktują stresujące doświadczenia życiowe. Choroba psychiczna pojawia się, gdy przetwarzanie jest niewystarczające, a trauma nie może być wyrównana.

Czynniki genetyczne, związane z dietą, nadużyciami lub czynniki, takie jak niska odporność na stres, nadmierne wymagania lub niezdolność do radzenia sobie z konfliktami, również mogą wywołać chorobę psychiczną. Większość chorób psychicznych ma swój własny profil przyczynowy. Niektórzy ludzie są bardziej podatni na choroby psychiczne niż inni.

Objawy, dolegliwości i oznaki

Objawy choroby psychicznej mogą się znacznie różnić. To zawsze zależy od tego, jaka to choroba psychiczna. Na przykład podczas psychozy występują zupełnie inne objawy niż na przykład podczas zaburzeń odżywiania. Mogą jednak się nakładać, na przykład epizody depresyjne.

Istnieją jednak nieprawidłowości, które ogólnie sugerują chorobę psychiczną, takie jak nieokreślone lub bezpodstawne lęki, ciągłe zaabsorbowanie chorobami i własnym ciałem. Regularne wizyty lekarskie, a nawet nagłe wizyty lekarskie, podczas których nic nie zostaje znalezione, mogą również wskazywać, że zdrowie psychiczne jest niezrównoważone.

Ponadto wskazaniem mogą być długotrwałe, depresyjne fazy i stale zły nastrój, a także nieregularne lub patologiczne zachowania żywieniowe. Obejmuje to również długie okresy głodu lub regularne wymioty po jedzeniu. Sprawa jest szczególnie dotkliwa, gdy osoby dotknięte chorobą mają omamy lub sprawiają wrażenie, że ktoś jest w pomieszczeniu, mimo że nikogo tam nie ma.

Czasami może dojść do samookaleczenia, któremu może towarzyszyć nagłe wycofanie się z normalnego życia codziennego. Ciągła zmiana partnera i często zmieniające się kontakty seksualne są coraz bardziej poszukiwane jako potwierdzenie własnej osoby. W niektórych przypadkach idzie to w parze z używaniem narkotyków lub regularnym i masowym spożywaniem alkoholu.

Osoby dotknięte chorobą mają przeważnie luki w pamięci przez długi okres czasu bez przyjmowania jakichkolwiek leków zmieniających umysł. Zapytani o zmianę mogą zareagować agresją, w skrajnym przypadku występuje skłonność do aktów przemocy, a nawet przestępstw.

Diagnoza i przebieg

Diagnoza i rokowanie są różne w przypadku wszystkich chorób psychicznych. Różne choroby psychiczne są trudne do zidentyfikowania, ponieważ objawiają się objawami fizycznymi.

Diagnoza musi wykluczać inne choroby, jeśli objawy nie pozwalają na jednoznaczne rozpoznanie. Narażenie na toksyny środowiskowe, nadużywanie narkotyków, skutki uboczne leków i zaburzenia tarczycy mogą z pewnością mieć takie same skutki, jak choroby psychiczne. Anamneza musi również obejmować historię rodziny lub doświadczenia. Niektóre choroby psychiczne można zweryfikować za pomocą testów.

Przebieg choroby psychicznej jest inny. W zależności od klasyfikacji w „Międzynarodowej Klasyfikacji Chorób” (ICD-10), kursy i opcje leczenia chorób psychicznych mogą być bardzo różne. Demencja różni się od zaburzeń narcystycznych, psychozy, zaburzeń typu borderline czy depresji klinicznej.

Komplikacje

Choroby psychiczne często współistnieją z innymi chorobami psychicznymi i sprzyjają rozwojowi chorób fizycznych. Bez odpowiedniego leczenia szanse wystąpienia większej liczby objawów są szczególnie wysokie. Ponadto istnieje ryzyko chronizacji bez terminowej terapii.

W tym przypadku objawy choroby psychicznej stają się tak silne, że trwają trwale lub ustępują dopiero po wielu latach leczenia. Jednak w indywidualnych przypadkach nie można wiarygodnie przewidzieć. Sukcesy lecznicze są nadal możliwe nawet po kilkudziesięciu latach.

Podczas leczenia lekami psychotropowymi mogą wystąpić komplikacje związane z przyjmowanymi lekami. W zależności od nasilenia skutków ubocznych lekarz prowadzący musi wspólnie z pacjentem zdecydować, czy przewyższają nad tym zalety, czy wady danego leku.

Efekty uboczne mogą wystąpić nie tylko przy leczeniu lekami psychotropowymi. Psychoterapia może również mieć niepożądane skutki. Obejmuje to brak sukcesu terapeutycznego, nasilenie objawów i pojawienie się nowych objawów. Te działania niepożądane są możliwe głównie wtedy, gdy nie znaleziono jeszcze odpowiedniej metody leczenia dla danego pacjenta.

Wiele chorób psychicznych ma komplikacje społeczne. Prywatne środowisko jest często narażone na choroby, a wyniki w życiu zawodowym lub szkolnym również mogą ucierpieć. Ciężka choroba psychiczna może być niepełnosprawnością, którą można oficjalnie zidentyfikować.

Kiedy powinieneś iść do lekarza?

Jeśli chory ma świadomość, że życie codzienne z rodziną, pracą i czasem wolnym staje się coraz trudniejsze, lepiej będzie mógł skorzystać z pomocy specjalisty.

Jeśli poniższe objawy utrzymują się dłużej niż cztery tygodnie, zasięgnij profesjonalnej pomocy:

• Wstawanie rano jest trudne, ponieważ rozprzestrzenia się całkowite wyczerpanie fizyczne i psychiczne.

• Niewytłumaczalne obawy sprawiają, że wykonywanie niezbędnych prac, takich jak prace domowe czy załatwianie spraw jest prawie niemożliwe.

• Kontakty społeczne są ograniczone lub zerwane.

• Pozornie nierozwiązywalne problemy, negatywne myśli i skrajne wahania nastroju dominują w życiu codziennym.

• Osoba zainteresowana jest przygnębiona, rozdrażniona lub nawet agresywna.

• Dochodzi do bezsenności i wewnętrznego niepokoju.

• Ogólny stan fizyczny jest zły. Poszkodowany próbuje uspokoić się lekami lub alkoholem.

Przydatna jest wstępna rozmowa z zaufanym lekarzem lub lekarzem rodzinnym. Z reguły zna osobę zainteresowaną i jej najbliższe otoczenie i w razie potrzeby może skierować ją do odpowiedniego specjalisty.

Leczenie i terapia

Choroby psychiczne można teraz leczyć profilaktycznie, jeśli istnieje rodzinna skłonność do uzależnień lub psychoz. W przypadku ryzyka chorób genetycznych ważne jest wczesne wykrycie. Zabieg będzie wyglądał inaczej w zależności od obrazu klinicznego.

Wiele chorób psychicznych można leczyć lekami, inne lepiej psychoterapią. Leki psychotropowe lub uspokajające mogą być stosowane do wpływania na metabolizm mózgu w przypadku braku lub nadmiaru niektórych substancji przekaźnikowych. Problem polega na tym, że terapia chorób psychicznych, takich jak depresja, może zająć dużo czasu, zanim zacznie działać. W przypadku niektórych terapii, takich jak zaburzenia lękowe, musisz poczekać kilka lat, zanim zostaniesz przyjęty do programu klinicznego.

Zanim pacjent jest gotowy, często ma już długotrwały poziom cierpienia, któremu należy szybciej zaradzić. Opóźnianie terapii może mieć również fatalne konsekwencje w przypadku zaburzeń snu wywołanych psychologicznie. Skutki uboczne leków przeciwdepresyjnych lub potencjał uzależniający niektórych leków są również problematyczne. Musisz dokładnie rozważyć, które podejścia terapeutyczne mają sens w przypadku niektórych chorób psychicznych, aby nie spowodować jeszcze większych szkód.

Tutaj znajdziesz swoje leki

zapobieganie

W przypadku chorób psychosomatycznych sens mają zupełnie inne rozważania. Tutaj objawy psychiczne i fizyczne należy leczyć razem. Fizyczne objawy nie są bynajmniej wyimaginowane, ale niektóre choroby mogą w rzeczywistości rozwinąć się z powodu ciągłego stresu psychicznego, pewnych nałogów lub nieprawidłowego zachowania.

Opieka postpenitencjarna

Osoby dotknięte chorobą psychiczną często przeżywają chorobę przez całe życie. Nawet po zakończonej terapii lub po pobycie w szpitalu psychiatrycznym choroba psychiczna w wielu przypadkach nie jest całkowicie wyeliminowana, ale pacjent znalazł sposoby na lepsze radzenie sobie z depresją lub zaburzeniami lękowymi w życiu codziennym.

W przypadku choroby psychicznej konsekwentna kontynuacja opieki jest nie tylko wskazana, ale wręcz konieczna. Zaburzenia afektywne, takie jak depresja, są często związane ze zwiększonym ryzykiem samobójstwa, zwłaszcza jeśli osoba dotknięta chorobą jest nadal stosunkowo niestabilna nawet po terapii. W takich przypadkach brak dalszej opieki może zagrażać życiu.

W ramach opieki kontrolnej psycholog lub psychiatra towarzyszy choremu w powrocie do życia codziennego (po pobycie w szpitalu). Jeśli pacjent doświadcza stygmatyzacji ze strony osób, które nie są dotknięte chorobą, to doświadczenie może zostać poruszone podczas dalszej opieki.Opieka kontrolna jest również konieczna w przypadku interwencji kryzysowej, aby zapobiec nawrotom lub znacznemu pogorszeniu stanu. W dłuższej perspektywie regularna opieka pooperacyjna ma z jednej strony na celu ustabilizowanie chorego, z drugiej zaś na poprawę jakości jego życia. Dzięki temu łatwiej radzi sobie w życiu codziennym.

Możesz to zrobić sam

Przy najmniejszym podejrzeniu choroby psychicznej należy skonsultować się z lekarzem: im szybciej rozpocznie się terapia, tym większe szanse powodzenia. W fazach dużego stresu psychicznego leczenie jest zalecane, jeśli objawy takie jak nerwowość, trudności z zasypianiem i zasypianiem, zmęczenie i apatia nie ustępują lub nawet nasilają się nawet po odpoczynku fizycznym i psychicznym.

W kryzysie życiowym ważne jest, aby porozmawiać z przyjaciółmi, rodziną lub grupą samopomocy. Jeśli to nie wystarczy, aby przywrócić stabilność psychiczną, należy zwrócić się o pomoc lekarską. Nie należy odkładać wizyty u lekarza, jeśli istnieje ryzyko wyrządzenia krzywdy sobie lub innym. Należy również wyjaśnić zmianę nawyków żywieniowych związaną z masową utratą wagi.

Kolejnymi oznakami choroby psychicznej wymagającej leczenia mogą być niewytłumaczalne wahania nastroju, które utrzymują się przez długi czas, słaba koncentracja, agresywność, drażliwość i brak radości. Wiele różnych dolegliwości fizycznych, takich jak bóle głowy, zaburzenia żołądkowo-jelitowe, bóle pleców i problemy z sercem, można również przypisać przyczynom psychologicznym: Jeśli badanie kliniczne nie ujawni żadnych przyczyn fizycznych, należy rozważyć poradnictwo psychologiczne. Pierwszym punktem kontaktu jest zwykle lekarz rodzinny, który w zależności od objawów może umówić się na skierowanie do specjalisty psychiatrii lub psychoterapeuty.