ospa

Plik ospa lub. Zwój są skrajną i wysoce zaraźliwą chorobą zakaźną. Jest wywoływana przez wirusy i przenoszona przez infekcję kropelkową, kurz lub bezpośredni kontakt. Typowe objawy to zakaźne i zaraźliwe pęcherze ropne lub krosty. Ospa wietrzna, która często kończy się śmiercią, nie powinna być mylona z bardziej nieszkodliwą ospą wietrzną u dzieci.

Co to jest ospa?

Ospa (ospa, wariacja) są wysoce zaraźliwą, ostrą, zgłaszaną chorobą zakaźną i nie należy ich mylić z chorobą wietrzną, występującą u dzieci. Patogenem jest wariawirus należący do rodziny Poxviridae. Transmisja odbywa się poprzez infekcję kropelkową, rozmazową i pyłową. Okres inkubacji wynosi 7-11 dni. W 1980 roku Światowa Organizacja Zdrowia ogłosiła zwalczenie tej choroby po wprowadzeniu globalnego programu szczepień. Zniesiono ogólne obowiązkowe szczepienia; jednakże międzynarodowe przepisy dotyczące szczepień i kwarantanny pozostają w mocy.

Prawdziwa ospa (Variola major, Variola vera) jest wywoływana przez Orthopoxvirus Variola. Ospa jest chorobą endemiczną od około 1000 roku pne. Znany w Chinach, Indiach i Arabii. W Europie pierwsza znana epidemia wystąpiła w VI wieku, kolejne w XIII wieku w Anglii i pod koniec XV wieku w Niemczech. Ospa była nadal endemiczna w Europie w XIX wieku; W latach 1871-73 w Niemczech zarejestrowano 175 000 przypadków, w których zginęło ponad 100 000 osób. Chociaż obecnie przyjmuje się, że ospa jest skuteczna w zwalczaniu ospy prawdziwej, medycyna nigdy nie może być w 100% pewna, czy choroba ponownie wybuchnie w jakimś momencie.

przyczyny

Plik Wirus ospy (Poxviridae) to rodzina bardzo dużych, złożonych wirusów o owalnym lub prostopadłościennym kształcie, które są szeroko rozpowszechnionymi patogenami u kręgowców i owadów. Przy wymiarach 300 × 200 × 150 nm wirusy ospy można wykryć za pomocą mikroskopu świetlnego. Infekcja objawia się na skórze i błonach śluzowych. Rodzaj wirusów ortopoksów obejmuje osiem pokrewnych szczepów wirusów, które prowadzą do zakażeń objawami skórnymi i zwykle mogą zakażać tylko odpowiedniego żywiciela i blisko spokrewniony gatunek żywiciela.

Oprócz wirusów ospy wielbłądów, krów, myszy i małp, występują tu wirusy ospy wietrznej i krowianki. Wirus Variola jest czynnikiem wywołującym ospę prawdziwą u ludzi, której obawiano się od wieków. Oprócz wirusów wywołujących gorączkę krwotoczną (wirus Ebola i Lassa), wąglika, dżumy, tularemii (dżumy królików) i toksyny botulinowej, zalicza się ją do kategorii A, czyli najwyższej klasy ryzyka patogenów bioterrorycznych.

Objawy, dolegliwości i oznaki

Prawdopodobnie najbardziej typowymi i zauważalnymi objawami ospy są grudki, które niczego nie podejrzewającym laikom postrzegają jako pęcherze lub wysypkę. Te grudki mają różne kształty i rozmiary. Ale zanim taka wysypka ospy stanie się widoczna, pojawiają się inne objawy i oznaki.

Należą do nich na przykład silny ból pleców, gorączka, zapalenie dróg oddechowych, bóle ciała lub długotrwałe bóle głowy. Ponadto na języku i gardle znajdują się małe czerwone pęcherze, które uważa się za zwiastuny wspomnianej ospy. W większości przypadków ospa występuje bezpośrednio na twarzy i wiąże się z silnym świądem.

Ciągłe drapanie twarzy może nawet powodować otwarte rany, tak że możliwe są stany zapalne i tworzenie się ropy. Po chwili grudki zamieniają się w twardą skorupę, która następnie sama odpadnie. Nieestetyczne blizny pozostają i pozostają przez jakiś czas. Ospie towarzyszą bardzo wyraźne objawy, którym zwykle towarzyszy silny świąd. Objawy można złagodzić tylko za pomocą odpowiedniego leku. W przeciwnym razie można spodziewać się znacznego pogorszenia.

Przebieg choroby

Po początkowym okresie 2-4 dni z wysoką gorączką, bólem głowy, bólem dolnej części pleców i kończyn, zapaleniem górnych dróg oddechowych i przejściową wysypką, z krótkotrwałym spadkiem gorączki w późniejszej fazie erupcji, charakterystyczne powstawanie bladoczerwonych, swędzących plam, które zamieniają się w guzki, Powstają pęcherzyki, grudki i krosty. Zwykle rozprzestrzeniają się z głowy na całe ciało i po kilku tygodniach wysychają, tworząc korę i strup. Po zrzuceniu (zakaźnych) skorup pozostają typowe ślady dziobów.

Komplikacje

Ospa ma kilka powikłań, które zależą od ciężkości choroby i sposobu leczenia jej objawów. Choroba wywołana prawdziwą ospą prawdziwą prowadzi do śmierci w około 30 procentach przypadków. Ponadto choroba pozostawia blizny na osobach, które przeżyły. Jeśli oczy, ucho wewnętrzne, układ nerwowy lub inne ważne narządy zmysłów zostały poważnie uszkodzone, często prowadzi to do ślepoty, głuchoty, paraliżu lub ogólnego uszkodzenia nerwów i mózgu. Ospa ma długotrwały wpływ na wszystkich dotkniętych nią osób.

Szczególnym powikłaniem jest występowanie ospy krwotocznej (ospy czarnej), której objawy są poważniejsze niż przy innych chorobach ospy. Oznaczają wystąpienie krwawienia wewnętrznego, masywnych siniaków, a tym samym uszkodzenie ważnych narządów. Osoby dotknięte chorobą umierają zwykle w ciągu 48 godzin, ale najpóźniej po kilku dniach.

Ospa małp i ospa krowia to szczególne przypadki, których było kilka w ostatnich latach. Ta łagodna postać zwykle goi się samoistnie w ciągu kilku tygodni. Jednak ponieważ atakuje układ nerwowy, może również prowadzić do powikłań prawdziwej ospy. Jest to szczególnie ważne w przypadku osób z osłabionym układem odpornościowym.

Kiedy należy iść do lekarza?

Ospę zawsze musi zbadać i leczyć lekarz. Jeśli nie ma leczenia tej choroby, w najgorszym przypadku osoba dotknięta chorobą może umrzeć na ospę. W większości przypadków objawy nasilają się w czasie i nie ma samoleczenia. Należy skonsultować się z lekarzem w przypadku ospy prawdziwej, jeśli na skórze chorego pojawi się ciężka wysypka i grudki. Powoduje to często silny ból pleców, gorączkę, a nawet bóle ciała i głowy.

Jeśli objawy te wystąpią razem z grudkami, należy natychmiast skonsultować się z lekarzem. W niektórych przypadkach ospa objawia się również chorobami dróg oddechowych. Chorobę może zdiagnozować i leczyć lekarz ogólny lub w szpitalu. Dzięki szczepieniom można uniknąć śmiertelnego przebiegu ospy. Wczesne leczenie przez lekarza może również zapobiec zgonowi.

Leczenie i terapia

Rzeczywista ochrona przed szczepieniem ospa zostało umożliwione przez E. Jennera w 1796 r. przez szczepienie limfą ospy bydlęcej. Stworzył podstawy do skutecznej kontroli w związku z późniejszymi przepisami dotyczącymi szczepień. Jeśli ospa jest używana jako broń biologiczna, stanowi poważne zagrożenie dla ludności cywilnej. Śmiertelność osób niezaszczepionych wynosi 30% (lub więcej) i nie ma określonej opcji leczenia.

Chociaż ospa była przez długi czas najbardziej przerażającą chorobą zakaźną, jej potencjalne zagrożenie jest obecnie większe niż w poprzednich stuleciach. Obowiązkowe szczepienia zaprzestano w wielu krajach około 25 lat temu. Wydaje się, że szczepienie przeprowadzone w ciągu czterech dni od narażenia zapewnia pewną ochronę przed zakażeniem ospą i wyraźną ochronę przed skutkami śmiertelnymi.

Jako środek zaradczy na taką ewentualność, szczepionka przeciw ospie jest obecnie dostępna na całym świecie. Vaccinia u. za. Wirusy ospy są wykorzystywane w naukach biologicznych jako wektory do ekspresji obcych białek, a także do opracowywania nowych szczepionek. Przetrwanie choroby zapewnia odporność na całe życie. W przypadku niepełnej odporności przebieg jest silnie moderowany w II fazie (variolois). Ospa biała lub ospa mleczna (Variola minor lub Alastrim), które są wywoływane przez Orthopoxvirus alastrim, reprezentują łagodniejszą postać choroby; nie pozostawiają odporności na prawdziwą ospę.

Opieka postpenitencjarna

Uważa się, że ospa została w dużej mierze wyeliminowana. Pacjenci, którzy cierpieli z powodu ulotek i przezwyciężyli ten stan, muszą nadal szukać pomocy medycznej. Po zakończeniu terapii lekarze regularnie sprawdzają stan zdrowia pacjenta. W ten sposób na wczesnym etapie można zidentyfikować towarzyszące objawy.

Pomimo intensywnego leczenia wirusy mogły przetrwać w organizmie i ponownie doprowadzić do ospy prawdziwej. Ponieważ objawy zwykle powracają w ciągu pierwszych kilku tygodni lub miesięcy, opieka kontrolna ma miejsce znacznie częściej na początku. Daty można stopniowo skracać. Towarzyszy temu odpoczynek i odpoczynek w łóżku, ponieważ choroba ma silny wpływ na układ odpornościowy.

W ramach środków ostrożności skórę należy nadal chronić, a wszelkie urazy lub blizny leczyć zgodnie z zaleceniami lekarza. Dalsza opieka jest wykonywana przez dermatologa rezydenta, który kontaktuje się z odpowiedzialnym lekarzem rodzinnym i internistami.

W tym celu lekarz potrzebuje wszystkich ważnych dokumentów i dokumentacji medycznej. W ramach opieki kontrolnej można przeprowadzić dalsze badania przesiewowe w celu wykluczenia trwałego uszkodzenia skóry i chorób wtórnych lub wykrycia nieprawidłowości w odpowiednim czasie. Dalsze środki zaradcze zawsze zależą od przebiegu choroby.

Możesz to zrobić sam

Ponieważ ospa jest jedną z chorób, które są wysoce zaraźliwe i, jeśli są niekorzystne, mogą być również śmiertelne, osoby dotknięte ospą powinny skonsultować się z lekarzem przy pierwszym objawie i postępować zgodnie z zaleceniami lekarza. Uważa się, że w naszym regionie choroba została wykorzeniona. Dlatego prawie nie ma dowodów na samopomoc.

Jeśli mimo wszystko wystąpią nieprawidłowości, istnieje szczególny obowiązek działania. Ospę należy zgłaszać ze względu na jej wybuchowy charakter i podlega międzynarodowym przepisom dotyczącym kwarantanny. Samodzielna opieka zdrowotna nie jest ani wskazana, ani dozwolona. W celu ochrony przed chorobą zaleca się terminowe szczepienie. Należy to zrobić niezależnie, aby powstała odporność na patogeny. Jeśli w bezpośrednim sąsiedztwie wystąpi choroba, należy również jak najszybciej skonsultować się z lekarzem.

Choroba jest związana z takimi objawami, jak wysoka gorączka. Chociaż następuje utrata apetytu i siły, należy zapewnić organizmowi wystarczającą ilość dostępnych składników odżywczych. Ilość płynu należy dostosować do potrzeb organizmu i zwiększyć w porównaniu z normalnymi warunkami. Zmiany w karnacji skóry powodują intensywne swędzenie. Pomimo niedogodności należy uważać, aby w miarę możliwości nie ulec swędzeniu. Zwiększa to ryzyko posocznicy i należy temu zapobiegać.