Postrzegaj

ZA Postrzegaj jest wynikiem percepcji bez interpretacji. Każda osoba odbiera bodźce z rzeczywistości w sposób przefiltrowany, tworząc w ten sposób subiektywne postrzeganie obiektywnej rzeczywistości. W przypadku chorób takich jak paranoja, anoreksja czy depresja, filtry osobiste powodują zniekształcenie percepcji.

Co to jest percept?

Postrzeganie jest wynikiem percepcji bez interpretacji. Każda osoba odbiera bodźce z rzeczywistości w sposób przefiltrowany, tworząc w ten sposób subiektywne postrzeganie obiektywnej rzeczywistości.

Człowiek postrzega rzeczywistość swoimi zmysłami. Ma różne systemy percepcji: wzrok, słuch, głęboką wrażliwość, smak, węch, zmysł przedsionkowy i zmysł dotyku. Niektóre z tych zmysłów to zmysły interoceptywne, które odbierają głównie bodźce z własnego ciała. Jednak główne zadanie systemów sensorycznych ma charakter eksteroceptywny. W ten sposób zmysły dają ludziom obraz sytuacji i otoczenia, w którym dzięki percepcji odpowiednio się poruszają.

Niezliczone bodźce nieustannie napływają do ludzi. Nie wszystkie z tych bodźców docierają do jego świadomości. Indywidualne systemy percepcji odfiltrowują przychodzące bodźce zgodnie z istotnością z percepcji. Rezultat percepcji nazywany jest przez medycynę percepcją i odpowiada przefiltrowanemu produktowi bodźca, który pokonuje próg świadomości.

Zawsze istnieją różnice między percepcją a rzeczywistą sytuacją w sensie niefiltrowanej percepcji. Zatem to, co dociera do ludzkiej świadomości jako percepcja, nigdy nie jest obiektywną rzeczywistością. Postrzeganie różni się od bodźców dystalnych, które odpowiadają fizyczno-chemicznemu obiektowi percepcji. Bodziec proksymalny należy również odróżnić od percepcji, które odpowiadają obrazowi obiektu lub jego części w receptorach.

Funkcja i zadanie

Percepcja odpowiada zmysłowej percepcji przedmiotu lub podmiotu. Świadome chwytanie i równie świadoma identyfikacja nie obejmuje percepcji. Rozpoznanie i identyfikacja wynikają tylko z percepcji. Zatem percepcja odpowiada bodźcom docierającym do mózgu i może na przykład odpowiadać czarnej plamce na białym tle. Dopiero po procesach przetwarzania percepcji, takich jak łączenie i sumowanie, spostrzeganie jest rozpoznawane i rozpoznawane np. Jako plama po kawie na koszulce.

Oprócz czysto subiektywnej percepcji, percepcja obejmuje neurofizjologiczne procesy percepcji zmysłowej, na których opiera się ta percepcja. W tym kontekście percepcja może obejmować, na przykład, dotarcie bodźców do komórek czuciowych aparatu percepcyjnego, przekształcenie tych bodźców w pobudzenie bioelektryczne i migrację bodźców do ośrodkowego układu nerwowego.

Percepcje są wynikiem procesów filtrowania wykonywanych przez aparat percepcyjny w celu ochrony przed nadmierną stymulacją. Nikt w ten sposób nie postrzega obiektywnej rzeczywistości. Każdy wynik procesu percepcji jest subiektywny i jest określany przez filtry, takie jak osobiste doświadczenie, świat emocji, kontekst sytuacyjny i uspołecznienie jednostki. Postrzeganie jest zawsze związane z sytuacją, tj. Ma znaczenie kontekstowe.

Filtry ludzkiej percepcji kształtują także postawy, wartości, zainteresowania i doświadczenia ludzi. Na przykład percepcja określonej sytuacji z większym prawdopodobieństwem zawiera wrażenia potwierdzające z góry ustaloną opinię niż te, które są sprzeczne z wcześniej ustaloną opinią lub oczekiwaniami sytuacji.

Tymczasem osobiste zainteresowania kierują uwagę ludzi, a tym samym wpływają na ich postrzeganie. Każdy, kto właśnie miał dziecko, widzi na ulicy więcej dzieci niż przed narodzinami własnego. Relacja ta pokazuje, jak bardzo własne doświadczenia są zaangażowane w filtrujące procesy percepcji, a tym samym kształtują percepcję jednostki. Percepcje są zawsze specyficznie doświadczane, subiektywnie doświadczane, a świadomie postrzegane są wynikiem procesu filtrowania napływających bodźców percepcyjnych. Oznacza to, że dwie osoby muszą wyjść z tej samej sytuacji z różnymi spostrzeżeniami.

Tutaj znajdziesz swoje leki

➔ Leki przeciw nastrojom depresyjnym i poprawiające nastrój

Choroby i dolegliwości

Postrzeganie jest zawsze subiektywnym zniekształceniem rzeczywistości. W zależności od tego, czego dana osoba doświadczyła w przeszłości, jej spostrzeżenia mogą również przybrać absurdalne wymiary i stać się świadomie rozpoznawalne jako zniekształcenia dla osób postronnych. Tak jest na przykład w przypadku zaburzeń obrazu siebie, takich jak anoreksja, w których osoby dotknięte chorobą postrzegają siebie jako nadwagę, chociaż obiektywnie są już wyraźnie niedożywione.

Osoby z paranoją również cierpią z powodu nienormalnie zniekształconej percepcji. To zaburzenie odpowiada zaburzeniu psychicznemu z tendencjami urojeniowymi, takim jak paranoja lub paranoja. Pacjenci z paranoją cierpią z powodu zniekształconego postrzegania swojego środowiska, które jest postrzegane jako wrogie, aw skrajnych przypadkach nawet jako złośliwe. Skutkiem paranoi jest lęk do agresywnej podejrzliwości. Często pacjenci wierzą w spisek przeciwko sobie.

Reakcje paranoiczne mogą mieć charakter neurotyczny, ale mogą również obejmować formy silnie psychotyczne. Osobowości neurotyczne i paranoiczne są nadmiernie wrażliwe na odrzucenie. Są bardzo chorzy i bardzo podejrzliwi w stosunku do otaczających ich osób.

Osoby z depresją również cierpią na zniekształcenia percepcji, które mają wyjątkowo negatywne skutki. Często zakładają, że nikt ich nie lubi lub że są porażkami. Te przekonania znajdują odzwierciedlenie w ich filtrach percepcyjnych i pozwalają im tworzyć jeszcze więcej spostrzeżeń, które potwierdzają ich przekonania. Silnie negatywne wzorce myślowe są określane przez lekarzy jako dysfunkcyjne i praktycznie w każdym przypadku prowadzą do negatywnych zniekształceń rzeczywistości.