Dzięki Metoda neutralnego zera Chirurg ortopeda ocenia i dokumentuje zakres ruchu stawu za pomocą trzycyfrowego kodu, który jest ważny indeksowo i można go prześledzić wstecz do branży ubezpieczeniowej.
W metodzie neutralny-zero pacjent początkowo ustawia się w pozycji neutralnej wszystkich stawów i na życzenie indywidualnie odsuwa stawy od ciała w kierunku ciała, wskazując na ruchliwość w postaci kąta wokół odpowiedniej osi ruchu.
Przede wszystkim ekspertyzy w ramach ustawowego ubezpieczenia następstw nieszczęśliwych wypadków, ubezpieczenia prywatnego czy raportu sądu socjalnego można przeprowadzić metodą neutralnego zera, ale metoda ta ma również zastosowanie w obszarze czysto klinicznym i jest tu stosowana w szczególności do oceny ograniczeń chorobowych lub wypadkowych w Życie codzienne.
Jaka jest metoda neutralnego zera?
Metoda neutralnego zera jest wskaźnikiem używanym w ortopedii do oceny i dokumentowania ruchomości stawów. Indeks jest zapisany w postaci trzycyfrowego kodu. Ten kod wskazuje maksymalny zakres ruchu stawu jako stopień kątowy wokół określonej osi.
Neutralne położenie przegubu oznacza pozycję wyjściową. Jest to równoznaczne z kątem zerowym, ponieważ występuje w stawach, gdy stoi się wyprostowane z równoległymi nogami, rozluźnionymi rękami i kciukiem skierowanym do przodu. Z tego położenia neutralnego ruchliwość metody zera neuronowego jest określana przez odchylenia w różnych kierunkach. Pierwsza cyfra kodu zwykle odpowiada ruchowi z dala od ciała, druga liczba to cyfra 0 dla pozycji neutralnej zero, a trzecia cyfra oznacza ruch w kierunku ciała.
Jednak w indywidualnych przypadkach zakres ruchu można również określić w odwrotnej kolejności. W przypadku stawów o wielu osiach ruchu ortopeda rejestruje osobny kod dla każdej osi. Ponieważ pismo jest znormalizowane, zakres ruchu stawu można wyraźnie zilustrować w raportach i pismach. Oznacza to, że dotkliwość ograniczenia przemieszczania się może być zrozumiała niezależnie od instytucji.
Funkcja, efekt i cele
Metoda zero-zero jest szczególnie ważna w połączeniu z ekspertyzą. Takie oświadczenie może być wymagane na przykład w kontekście ustawowego ubezpieczenia wypadkowego.
Prywatne ubezpieczenia wypadkowe i raporty sądów socjalnych również współpracują z arkuszami pomiarowymi ustawowego ubezpieczenia wypadkowego. Wyniki metody neutralnego zera na kończynach górnych i dolnych są zapisywane w tych arkuszach pomiarowych. Jednak dokumentacja i proces oceny odgrywają również rolę na poziomie czysto klinicznym, ponieważ wskaźnik można wykorzystać do określenia zakresu ograniczenia ruchu w życiu codziennym z powodu choroby lub wypadku.
Sukces trwającej terapii ruchowej można również prześledzić metodą neutralnego zera.W tym celu przed terapią dokonuje się pierwszej oceny zdolności poruszania się, którą porównuje się z nowymi danymi po zakończonej terapii. Aby zastosować metodę zero-zero, lekarz najpierw kieruje pacjenta do pozycji wyprostowanej, z rozluźnionymi ramionami, nogami równolegle do siebie i kciukami skierowanymi do przodu, w pozycji neutralnej zerowej wszystkich stawów.
Następnie prosi pacjenta o rozciągnięcie, zgięcie, obrót do wewnątrz, obrót na zewnątrz, rozłożenie lub podniesienie odpowiedniej kończyny lub odpowiednich stawów. W pewnych okolicznościach będzie również aktywnie udzielał mu pożądanego ruchu, aby pomóc. Wreszcie istnieją wartości kąta odniesienia do zapisu ruchliwości każdego stawu. W przypadku stawu barkowego indeks odniesienia dla odwodzenia i przywodzenia odpowiada na przykład kodom 180-0-20 do 40.
Jeśli jednak na przykład staw barkowy jest obecnie upośledzony w odwodzeniu i można go przenieść tylko z pionowego podnoszenia do pozycji poziomej, lekarz utrzymuje ograniczony zakres ruchu 90 stopni zamiast nieograniczonej ruchomości 180 stopni. Indeks odpowiadałby wtedy od 90-0-20 do 40. Symbole kątów zwykle nie są zapisywane w indeksie metody neutralnego zera, ponieważ są oczywiste.
Tutaj znajdziesz swoje leki
➔ Leki na ból plecówRyzyko, skutki uboczne i niebezpieczeństwa
Metoda neutralnego zera nie wiąże się z żadnym ryzykiem ani skutkami ubocznymi dla pacjenta. Dzięki temu można ją bez problemu przeprowadzić ambulatoryjnie. Szczególne cechy wynikają z zabiegu, zwłaszcza gdy nie można osiągnąć neutralnego zerowego położenia stawu z powodu uszkodzenia.
W tym przypadku zero nie znajduje się pośrodku indeksu, ale przesuwa się w stronę, po której występuje deficyt w zakresie ruchu. Liczba kątów wskazuje następnie na deficyt, a 0 ilustruje zakres samego ruchu. Metoda neutralnego zera nie może być stosowana do ocen statystycznych. Aby to zrobić, należy raczej wydobyć informacje o kącie dla poszczególnych ruchów z indeksu, dodać je i obliczyć średnią z ogólnego zakresu ruchu.
W większości krajów nie ma metody zerowej, a zakres ruchu jest zawsze podawany jako średnia poszczególnych kątów. Metoda neutralnego zera zajmuje w Niemczech szczególne miejsce w kontekście spastyczności. Przy szybkich ruchach mięsień spastyczny kurczy się znacznie wcześniej, a tym samym zmniejsza zakres ruchu w życiu codziennym. Dzięki takiemu obrazowi klinicznemu lekarz rozróżnia w trakcie metody zakres ruchu z biernym ruchem powolnym i biernym ruchem szybkim tak, aby odpowiadał zakresowi ruchu ograniczonego spastycznie.
.jpg)
