Musculus constrictor pharyngis superior

Z Musculus constrictor pharyngis superior to mięsień szkieletowy gardła i składa się z czterech części. Blokuje dostęp do nosa podczas połykania. Porażenie podniebienia miękkiego i pewne zaburzenia neurologiczne mogą przeszkadzać w zamykaniu i przyczyniać się do zaburzeń połykania.

Co to jest mięsień zwieracz gardła górnego?

Mięsień zwieracz gardła górnego lub górne struny gardła znajduje się w gardle i wraz z innymi mięśniami odpowiada za ucisk gardła. Ten proces jest konieczny podczas połykania, aby żaden płyn ani pokarm nie dostał się do połączenia z nosem.

Oprócz mięśnia zwieracza gardła górnego, mięśnie gardła mają dwa inne mięśnie pępowinowe, a mianowicie mięśnie zwężające gardło środkowej i dolnej części gardła (mięsień zaciskający gardła środkowego i mięsień zwężający gardło dolny). Powstają w trakcie rozwoju embrionalnego z trzeciego, czwartego i szóstego łuku skrzelowego. Z tego powodu mięsień zwieracz gardła nie tworzy jednolitej tkanki, ale ma charakterystyczny trzyczęściowy podział. Musculus constrictor pharyngis superior należy, podobnie jak inne mięśnie gardła, do mięśni poprzecznie prążkowanych ludzkiego ciała.

Anatomia i budowa

Podstawowa budowa musculus constrictor pharyngis superior tworzy kwadratową powierzchnię i można ją strukturalnie podzielić na cztery obszary, z których każdy ma inne pochodzenie. Jedynym przyczepem mięśnia gardłowego jest szew gardłowy (raphe pharyngis), na którym kończą się również musculus constrictor pharyngis medius i musculus constrictor pharyngis gorszy.

Pars pterygopharyngea musculus constrictor pharyngis superior wywodzi się z hamulcaus pterygoideus ossis sphenoidalis, który należy do podstawy czaszki i jest przypisany do kości klinowej lub osy (os sphenoidale). W przeciwieństwie do tego, pars buccopharyngea powstaje ze szwu skrzydłowo-żuchwowego, który leży obok skrzydłowego hamulcaus. Z drugiej strony szwu skrzydłowo-żuchwowego znajduje się linia żuchwowo-żuchwowa, która należy do dolnej szczęki (żuchwy). Trzecia część musculus constrictor pharyngis superior, pars mylopharyngea, pochodzi z linea mylohyoidea. Czwarta i ostatnia część gardła to pars glossopharyngea. Pochodzi z mięśnia poprzecznego linguae, który jest mięśniem języka.

Mięsień zaciskowy gardła górnego odbiera sygnały nerwowe z dziewiątego nerwu czaszkowego (nerw językowo-gardłowy) i z dziesiątego nerwu czaszkowego (nerw błędny). Włókna z obu dróg nerwowych spotykają się w splotu nerwowym w gardle: splotu gardłowym.

Funkcja i zadania

Mięsień zwężający gardło przełożony ma za zadanie zamknąć nosogardziel podczas połykania, tak aby żaden płyn ani pokarm nie mógł przeniknąć, a zamiast tego całe usta trafiają do przełyku. Włókna nerwowe ze splotu gardłowego sygnalizują skurcz mięśnia zwieracza górnego gardła.

Kiedy mięsień gardła napina się, w nosogardzieli (epifarynx) tworzy się wybrzuszenie. To wybrzuszenie jest również znane jako pierścieniowe wybrzuszenie Passavanta. Mięsień zwieracz gardła górnego ciągnie pierścieniowe wybrzuszenie Passavanta w kierunku podniebienia miękkiego, przy czym podniebienie miękkie musi znajdować się w pozycji poziomej. Za jego ustawienie odpowiada podnośnik podniebienia miękkiego (Musculus levator veli palatini) i napinacz podniebienia miękkiego (Musculus tensor veli palatini). Podczas połykania również krtań musi być zamknięta - zadanie to wykonuje mięsień tarczowo-gnykowy.

Podczas połykania wiele mięśni musi współpracować w skoordynowany sposób. Kontrola opiera się na obszarze mózgu, który ze względu na swoją funkcję jest również znany jako ośrodek połykania i znajduje się w wydłużonym rdzeniu (rdzeń przedłużony). Ośrodek połykania nie tworzy struktury tkankowej, która jest anatomicznie wyraźnie odgraniczona, ale funkcjonalną sieć nerwów, która jest rozmieszczona w różnych obszarach mózgu. Niektóre części ośrodka połykania są również zlokalizowane w mózgu.

Tutaj znajdziesz swoje leki

Choroby

Podczas czynności połykania zadaniem mięśnia zwieracza gardła górnego jest uformowanie pierścieniowego wybrzuszenia Passavanta i pociągnięcie go w kierunku podniebienia miękkiego. Proces pomaga uszczelnić dostęp do nosa. Proces ten może być zaburzony w kontekście porażenia podniebienia miękkiego.

Prawdopodobną przyczyną porażenia podniebienia miękkiego jest choroba zakaźna błonica. Jest to choroba bakteryjna, która atakuje górne drogi oddechowe. Trudności w połykaniu i ból gardła są zwykle pierwszymi objawami, podobnie jak zmęczenie, złe samopoczucie i gorączka. W błonicy zwykle w gardle tworzy się nalot o barwie białej do żółtawej.

Ponadto węzły chłonne mogą puchnąć. Oprócz porażenia podniebienia miękkiego możliwe są inne choroby wtórne, takie jak krup i zapalenie mięśnia sercowego (zapalenie mięśnia sercowego). W wyniku porażenia podniebienia miękkiego górna część gardła oraz podnośnik i napinacz podniebienia miękkiego nie mogą już zamknąć górnej części gardła, a płyny lub pokarm mogą przedostać się do jamy nosowej.

Jednak niedowład podniebienia miękkiego nie musi być spowodowany błonicą. Może również opierać się na uszkodzeniu nerwu błędnego, co jest możliwe w kontekście niektórych zespołów pnia mózgu. Obejmują one zespół Wallenberga i zespół Jacksona, z których oba mogą wystąpić w wyniku udaru. Udar mózgu lub zawał mózgu są spowodowane zaburzeniami krążenia w mózgu, często z powodu (częściowego) zamknięcia tętnicy zaopatrującej. Podczas udaru niektóre części mózgu są niewystarczająco zaopatrzone i mogą zostać nieodwracalnie uszkodzone, jeśli niedobór będzie się utrzymywał zbyt długo.

W niektórych przypadkach choroby neurodegeneracyjne uszkadzają również ośrodek połykania. Podobne objawy często występują w stwardnieniu rozsianym i zespole Parkinsona. Urazy i guzy są również możliwymi przyczynami uszkodzeń w środku połykania. Jednak uszkodzenie nerwów może wystąpić tylko w przebiegu unerwiających się dróg nerwowych, np. Splotu gardłowego.