Ochraniacz na zęby

Z Ochraniacz na zęby jest stosowany w medycynie do zapobiegania przenoszeniu patogenów. Niektóre z nich pojawiają się wraz z przepływem oddechowym i nie mogą przedostać się przez taką maskę higieniczną. Taka maska ​​może również zapobiegać oddychaniu infekcją powietrzem zewnętrznym.

Co to jest ochraniacz na zęby?

Maska na twarz to pomoc w medycynie. Jest również nazywany Maski chirurgiczne, maski chirurgiczne, medyczna maska ​​na twarz lub Ochrona ust i nosa wyznaczony. Zwykle ochraniacze ust i nosa są noszone i zawiązywane z tyłu głowy. Jest zamocowany na uszach. Za uszami mocuje się mniej masek uszczelniających. Jak u dentystów.

Patogeny, które dostają się do środowiska z kropelkami wydzieliny podczas oddychania, nie mogą się w ten sposób rozprzestrzeniać. Zapobiega się również wdychaniu kropelek z otoczenia.

Znajduje zastosowanie głównie w szpitalach w celu ochrony pacjentów, lekarzy i personelu pielęgniarskiego na salach operacyjnych i oddziałach intensywnej terapii, ale także na oddziałach wcześniaków. Nawet osoby prywatne mogą lepiej chronić się przed infekcjami za pomocą maseczki na twarz, na przykład w dużych tłumach lub podczas kontaktu z chorymi.

Kształty, typy i typy

Medyczna maska ​​na twarz jest zwykle zaprojektowana jako półmaska ​​chirurgiczna i powinna być zgodna z europejską normą DIN EN 149. Istnieją modele i warianty odporne na ciecze z ochroną twarzy. Modelowane zaciski na nos zapewniające lepsze dopasowanie są również powszechne.

Stopień przepuszczalności materiału filtrującego przed cząstkami wielkości wirusów i bakterii ma kluczowe znaczenie dla efektu ochronnego. Musi istnieć efekt ochronny zarówno w kierunku wdechu, jak i wydechu. Maski ochronne są podzielone na trzy kategorie ochrony FFP1, FFP2 i FFP3. Skrót FFP oznacza „półmaskę filtrującą cząsteczki” (angielska maska ​​filtrująca). Na przykład proste maski na twarz wykonane z papieru nie należą do kategorii ochrony.

W zależności od konstrukcji i klasyfikacji maski chronią przed wdychaniem cząsteczek i aerozoli oleistych lub wodnistych. Klasa ochrony FFP1 gwarantuje ochronę przed nietoksycznymi pyłami i aerozolami ze skutecznością co najmniej 80 procent. Maska na twarz należy do kategorii FFP2, jeśli ma co najmniej 94-procentowy efekt ochronny przed mgłą, kurzem, paleniem, płynami i cząstkami stałymi. Najwyższa kategoria ochrony FFP3 chroni przed grzybami, bakteriami i wirusami oraz filtruje je z powietrza, którym oddychamy. Efekt ochronny dla tej kategorii musi wynosić 99 procent.

Istnieją specjalne wersje medycznej maski na twarz dla osób noszących okulary, ponieważ standardowe modele z noskami często nie pasują do okularów. To z kolei prowadzi do osłabienia efektu ochronnego. Tradycyjne modele ochraniaczy na zęby są często za duże dla dzieci, dlatego dostępne są również specjalne modele dla dzieci. Są one mniejsze i odpowiednio zamykają obszar wokół ust i nosa, dzięki czemu nie ma wycieków po bokach. Oznacza to, że żadne powietrze nie może dostać się ani wyjść i zmniejszyć efekt ochronny. Maski dziecięce są również często drukowane z kolorowymi motywami.

Struktura i funkcjonalność

Maski FFP składają się z co najmniej trzech warstw materiału filtrującego. Jest to włóknina i materiał elektrostatyczny, który wiąże drobne cząsteczki siłami elektrostatycznymi. Niemniej jednak materiał ten pozwala na oddychanie i wydech podczas noszenia. Maski kategorii FFP2 i FFP3 są również dostępne z plastikowym zaworem wydechowym. Zapewnia to łatwiejsze wydychanie i zapobiega gromadzeniu się ciepła bez przedostawania się kropel wydzieliny do otaczającego powietrza. Maski mają zapewniać ochronę przez około osiem godzin, czyli tyle samo, co w większość dni roboczych.

Dla alergików dostępne są różne rodzaje ochraniaczy na zęby bez lateksu lub włókna szklanego w włókninie. Nazywa się je wtedy również „hipoalergicznymi”. Niektóre modele są również dostępne w różnych kolorach lub z nadrukowanymi motywami, na przykład wersje dla dzieci.

Korzyści medyczne i zdrowotne

W dziedzinie medycyny Instytut Roberta Kocha i Komitet ds. Środków Biologicznych mają obecnie dokładne wytyczne dotyczące tego, które ochraniacze szczęki powinny być noszone w danej sytuacji medycznej. W przypadku infekcji wirusowej, takiej jak grypa, z wysokim ryzykiem rozprzestrzeniania się, personel medyczny powinien nosić maski ochronne klasy FFP2 w ramach opieki i opieki ambulatoryjnej. Zaleca się również, aby pacjenci nosili maskę na twarz, jeśli pozwalają na to okoliczności. Dotyczy to również czynności wykonywanych w sali chorych oraz czynności, podczas których mogą wystąpić napady kaszlu. Podczas kaszlu ucieczka patogenów z kropelkami wydzieliny jest szczególnie silna (infekcja kropelkowa).

Maski FFP1 i maski chirurgiczne nie stanowią skutecznej ochrony przed zakażeniem patogenami przenoszonymi drogą powietrzną. Niemniej jednak stanowią skuteczny środek higieniczny w pracy medycznej. Stosowanie masek higienicznych w medycynie ponownie stało się w ostatnich latach znacznie ważniejsze ze względu na coraz częstsze rozprzestrzenianie się wieloopornych zarazków.

Nawet jeśli pojawią się nowe patogeny, takie jak wirus SARS lub nowe typy wirusa grypy, medyczne ochraniacze jamy ustnej są niezbędne, aby zapobiec infekcjom i rozprzestrzenianiu się zarazków. Prawidłowa aplikacja jest bardzo ważna dla ochrony. Jeśli ochraniacz szczęki nie jest dobrze dopasowany, często występują przecieki, przez które powietrze może wchodzić lub wychodzić niefiltrowane. Efekt ochronny nie jest już wtedy widoczny. Ochraniacze muszą również dać się prawidłowo zamocować i nie mogą ślizgać się podczas ruchu. Nosząc ochraniacz na usta przez długi czas, należy go regularnie zmieniać. Wytyczną jest tutaj czas noszenia wynoszący około ośmiu godzin.