Choroba Meniere'a

Nagłe zawroty głowy mogą być nieszkodliwe. Jeśli jednak występuje wielokrotnie i towarzyszą mu inne skargi, plik Choroba Meniere'a myśleć.

Co to jest choroba Meniere'a?

Zaburzenia równowagi występują w chorobie Menière'a połączone z zawrotami głowy.

w Choroba Meniere'a, również Choroba Meniere'a nazywa się to chorobą ucha wewnętrznego. Objawia się atakami zawrotów głowy, które trwają od 20 minut do kilku godzin.

Mogą one prowadzić do ciężkich nudności, a następnie wymiotów. Występuje również obniżenie zdolności słyszenia jednego ucha, a także uczucie ucisku i dzwonienia lub dzwonienia w uszach podobne do szumu w uszach. Czasami może to dotyczyć obojga uszu.

Ataki kropli to szczególna postać choroby. Tutaj zawroty głowy związane z chorobą Menière'a są tak wyraźne, że pacjent traci orientację w przestrzeni i dlatego może poważnie spaść.

przyczyny

Przyczyny Choroba Meniere'a są w dużej mierze nieznane. Choroba, która została opisana przez francuskiego lekarza Prospera Menière na początku XIX wieku i nazwana jego imieniem, występuje częściej w rodzinach dotkniętych chorobą, dlatego domniemanie dziedziczenia pewnych odchyleń w kształcie kanałów słuchowych, a także narządu równowagi i ślimaka sprzyja chorobie.

Przypuszcza się, że choroba Menière'a jest wywoływana przez zmianę równowagi płynów w uchu wewnętrznym. Z kolei ucho wewnętrzne składa się z narządu równowagi i ślimaka, które są połączone ze sobą kanałami. W kanałach tych zlokalizowane są płyny endolimfa i perilymph, które różnią się zawartością soli.

W chorobie Menière'a w ślimaku gromadzi się zbyt dużo endolimfy. Nie wiadomo, czy ten płyn jest niewystarczająco wchłaniany przez organizm, czy też jest po prostu wytwarzany za dużo.

Objawy, dolegliwości i oznaki

Choroba Menière'a objawia się kilkoma objawami przypominającymi ataki. Zwykle pierwsze ataki mają miejsce w nocy lub rano. Najważniejszym objawem są zawroty głowy. Przychodzi nagle i całkowicie niepodpisany. Może trwać tylko kilka minut, ale w niektórych przypadkach może trwać nawet kilka godzin lub dni.

Osoba dotknięta chorobą czuje się tak, jakby stała na talerzu obrotowym i postrzegała swoje otoczenie jako szybko obracające się. Może to prowadzić do nudności i wymiotów. Często robi się tak źle, że pacjent musi się położyć. Ponadto na początku ataku odczuwalne są szumy w uszach i nieprzyjemny ucisk w uchu, któremu towarzyszy utrata słuchu dla tonów niskich i średnio-wysokich.

Często na początku dotyczy tylko jednego ucha, ale w miarę postępu ataku objawy rozprzestrzeniają się na drugie ucho. Objawy choroby powtarzają się w różnych odstępach czasu. Między atakami mogą upłynąć dni, tygodnie, miesiące, a nawet lata.

Czasami występuje kilka ataków w krótszych odstępach czasu, po których następują dłuższe okresy bez objawów. Stres może zwiększyć częstotliwość napadów. Podczas ataku Menière pacjenci są zwykle bladzi i obficie pocą. W niektórych przypadkach występują również niekontrolowane drżenie oczu (oczopląs).

Diagnoza i przebieg

Plik Choroba Meniere'a jest na ogół diagnozowana przez lekarza laryngologa. Ważnymi wskazówkami są objawy, które wystąpiły, takie jak dzwonienie w uszach i uczucie ucisku oraz zawroty głowy, które pacjent zazwyczaj opisuje jako „jakby ziemia się trzęsła” lub „otoczenie się obracało”.

Ponadto badanie słuchu służy do określenia, czy pacjent jest niedosłyszący lub ma ubytek słuchu, zwłaszcza w zakresie niskich częstotliwości. Dzięki specjalnym okularom, okularom Frenzel, można udowodnić, czy pacjent cierpi na drżenie oczu.

Drżenie często uniemożliwia skupienie się na stałym punkcie w pomieszczeniu, co wzmaga zawroty głowy.

Rozpoznanie choroby Menière'a jest potwierdzone, gdy oprócz innych objawów wystąpiły co najmniej dwa napady zawrotów głowy.

Dzwonienie w uszach i uczucie ucisku mogą utrzymywać się podczas napadów i pogarszać się po każdym napadzie. W chorobie Menière'a słuch również pogarsza się, aż do całkowitej głuchoty.

Komplikacje

Choroba Menière'a zwykle powoduje utrzymujące się zawroty głowy. Może to również prowadzić do bólów głowy oraz zaburzeń koordynacji i koncentracji. Ogólnie choroba Menière'a znacznie obniża i ogranicza jakość życia pacjenta. Występuje również bladość i zaburzenia równowagi lub niepokój.

Osoby dotknięte chorobą nierzadko cierpią na szum w uszach lub silne i głośne dźwięki w uszach. Jednak bez leczenia może wystąpić utrata słuchu, aw najgorszym przypadku głuchota. Często zdarza się, że osoby dotknięte tą chorobą nadmiernie się pocą i ich codzienne życie jest poważnie ograniczone przez te objawy. Same zawroty głowy mogą prowadzić do wymiotów lub nudności.

Chorobę Meniere'a zwykle leczy się leżeniem w łóżku i różnymi lekami. Nie ma żadnych szczególnych komplikacji ani skarg. Jednak w niektórych przypadkach osoby dotknięte chorobą są zależne od aparatu słuchowego. W większości przypadków choroba Menière'a nie wpływa na długość życia.

Kiedy należy iść do lekarza?

Choroba Meniere'a charakteryzuje się nawracającymi zawrotami głowy. Jeżeli dana osoba wielokrotnie cierpi na niezrozumiałe zawroty głowy, powinna skonsultować się z lekarzem. Jeśli dolegliwości prowadzą do niestabilnego chodu, ogólnych zaburzeń motorycznych lub jeśli wzrasta ryzyko kontuzji i wypadku, potrzebny jest lekarz. Jeśli objawy nasilają się lub pojawiają się w coraz krótszych odstępach czasu, należy jak najszybciej zgłosić się do lekarza. W wielu przypadkach niedoceniane są nawracające zawroty głowy, które trwają tylko kilka minut.

Pomimo pozornie niewielkiego lub krótkotrwałego upośledzenia osoby zainteresowanej pilnie zaleca się wizytę kontrolną u lekarza. Nudności i wymioty to inne oznaki istniejącego zaburzenia zdrowia. Jeśli występują problemy z równowagą lub upośledzeniem słuchu, potrzebny jest lekarz. Należy zbadać i leczyć hałas w uchu, uczucie ucisku w uchu lub uszkodzenie słuchu. Jeśli dana osoba cierpi z powodu stresu emocjonalnego lub fizycznego, można spodziewać się nasilenia objawów. Dlatego też towarzyszące wsparcie psychologiczne często pomaga złagodzić ogólne nasilenie objawów. Do lekarza należy również zwrócić się w przypadku uporczywego drżenia powiek, wewnętrznej nerwowości lub niepokoju. W przypadku bólów głowy, zaburzeń koncentracji oraz zaburzeń uwagi i percepcji konieczna jest wizyta lekarska.

Leczenie i terapia

Podczas leczenia Choroba Meniere'a pierwszą rzeczą do zrobienia jest znalezienie skutecznego leku, który złagodzi napady padaczkowe u pacjenta. Należą do nich środki przeciw nudnościom i wymiotom. Dostępne są również leki, które dodatkowo wpływają na narząd równowagi. Które leki są skuteczne, należy wypróbować indywidualnie.

Podczas ataku pacjent powinien pozostawać jak najwięcej w łóżku, aby chronić narząd równowagi i uniknąć upadku. W przypadku ostrych ataków poprawę można uzyskać stosując wlewy, które stymulują przepływ krwi do ucha wewnętrznego. Ze względu na narastające uszkodzenie słuchu konieczne jest używanie aparatu słuchowego.

Jeśli zawroty głowy staną się nie do zniesienia i żaden z leków nie przyniesie wystarczającej ulgi, możliwa jest operacja w celu złagodzenia objawów. Sakkotomia polega na otwarciu ucha wewnętrznego w celu odprowadzenia płynu na zewnątrz. Ponadto istnieją inne interwencje w chorobie Menière'a, ale są one rzadko przeprowadzane lub tylko wtedy, gdy pacjent jest całkowicie głuchy.

Tutaj znajdziesz swoje leki

➔ Leki na zaburzenia równowagi i zawroty głowy

Perspektywy i prognozy

Rokowanie w chorobie Meniere'a jest korzystne u większości pacjentów. Jeśli szukasz pomocy medycznej, rozpoczyna się leczenie farmakologiczne. W wielu przypadkach może to już prowadzić do ustąpienia objawów. Niemniej jednak, wraz z odstawieniem leków, w każdej chwili mogą ponownie wystąpić nieprawidłowości zdrowotne. Konieczne jest zatem indywidualne sprawdzenie, jak będzie wyglądał dalszy kurs lub czy terapia długoterminowa jest absolutnie konieczna.

U niektórych pacjentów przeprowadza się operację. W ten sposób funkcjonalna aktywność ucha jest zoptymalizowana, a tym samym poprawia się zdolność słyszenia. Ta interwencja wiąże się z ryzykiem i może prowadzić do długotrwałego uszczerbku na zdrowiu w przypadku zaburzeń lub powikłań. Jeśli choroba postępuje niekorzystnie, następuje utrata słuchu. Z jednej strony bez leczenia zwiększa się ryzyko wypadków, a ponadto może prowadzić do głuchoty. Podczas jednego zabiegu słuch zostaje znacznie poprawiony dzięki zastosowaniu aparatu słuchowego.

Przy prognozowaniu należy wziąć pod uwagę, że przeciwności i stres związany z chorobą w życiu codziennym zwiększa ryzyko rozwoju choroby wtórnej. W dalszym przebiegu często pacjenci cierpią na chorobę psychiczną. Ma to znaczący wpływ na jakość życia i może doprowadzić do znacznego pogorszenia stanu ogólnego.

zapobieganie

Aktywna profilaktyka przeciwko Choroba Meniere'a nie istnieje z powodu niewyjaśnionej przyczyny choroby.Pacjenci dotknięci tą chorobą mogą zmniejszyć siłę napadów tylko poprzez natychmiastowe przyjęcie leków zmniejszających zawroty głowy, nudności i wymioty. Ponadto, jeśli to możliwe, należy unikać kawy, nikotyny i alkoholu, a także zbyt dużej ilości soli, aby nie wywoływać ataków choroby Menière'a.

Opieka postpenitencjarna

Choroba Menière'a prowadzi do różnych powikłań i dolegliwości u osób dotkniętych chorobą i dlatego w każdym przypadku musi być leczona i badana przez lekarza. Wczesne wykrycie i leczenie choroby ma bardzo pozytywny wpływ na dalszy przebieg choroby, dlatego osoba dotknięta chorobą powinna zgłosić się do lekarza, gdy tylko pojawią się pierwsze objawy. Z reguły choroba Menière'a nie może wyleczyć się sama.

W większości przypadków ludzie mają zawroty głowy. Dzieje się tak bez konkretnego powodu i często nie ustępuje samoistnie. Ponadto mogą wystąpić wymioty lub silne nudności, tak że jakość życia osoby dotkniętej chorobą jest ogólnie znacznie obniżona. W wielu przypadkach choroba prowadzi również do utraty słuchu, przez co szczególnie dzieci cierpią na problemy rozwojowe.

Sam rozwój jest spowolniony, przez co dziecko w późniejszym wieku cierpi na deficyty i dolegliwości intelektualne. Objawy mogą wystąpić głównie w sytuacjach stresowych i często prowadzą do depresji lub innych zaburzeń psychicznych. Z reguły jednak oczekiwana długość życia osoby dotkniętej chorobą nie jest zmniejszona przez tę chorobę.

Możesz to zrobić sam

W przypadku choroby Menière'a osoba dotknięta chorobą ma różne możliwości samopomocy. Z reguły należy unikać używek, takich jak alkohol, kawa czy nikotyna, aby nie wywoływać ataków zawrotów głowy. Słona żywność również może mieć negatywny wpływ na przebieg choroby i należy jej unikać.

W przypadku ostrego ataku objawy można złagodzić za pomocą leków. Zawsze warto mieć te leki pod ręką. Jeśli dana osoba straci przytomność z powodu choroby Menière'a, należy wezwać lekarza ratunkowego. Do przybycia lekarza ratunkowego należy sprawdzić oddech pacjenta i umieścić go w stabilnej bocznej aldze. Jeśli masz problemy ze słuchem, odpowiednie jest noszenie aparatu słuchowego. Może to zapobiec dalszej nagłej utracie słuchu spowodowanej przez głośne dźwięki. Ponadto spokojny i równy oddech w sytuacjach stresowych ma bardzo pozytywny wpływ na chorobę. Generalnie należy jednak unikać uciążliwych i stresujących sytuacji.

W przypadku ostrego ataku osoba zainteresowana powinna ułożyć się w pozycji leżącej i uspokoić. Masaż głowy lub skroni może również pomóc zmniejszyć nudności i zawroty głowy.