Lowastatyna

Lowastatyna jest lekiem stosowanym w leczeniu wysokiego cholesterolu, zawałów serca, ostrego zespołu wieńcowego i niestabilnej dławicy piersiowej. W organizmie człowieka działa przede wszystkim na tworzenie cholesterolu i wątrobę, co stymuluje wchłanianie większej ilości cholesterolu z krwi.

Co to jest lowastatyna?

Lowastatyna jest lekiem statynowym. Jak to typowe dla tego typu leków, znajduje zastosowanie w leczeniu wysokiego poziomu cholesterolu (hipercholesterolemii), ale także po zawale serca, w ostrym zespole wieńcowym i niestabilnej dławicy piersiowej.

Cholesterol to tłuszcz we krwi, który ma zły wpływ na swoją rolę w wywoływaniu chorób serca. Jednak organizm ludzki potrzebuje jej w normalnych ilościach do produkcji różnych hormonów, witaminy D, kwasów żółciowych i błon komórkowych. Cholesterol jest jednym z lipoprotein o małej gęstości (LDL).

W 1987 roku Lovastatin pojawiła się na rynku jako pierwsza statyna obniżająca poziom lipidów we krwi. Wzór cząsteczkowy faktycznie bezbarwnej substancji czynnej to C24H36O5; Przemysł wytwarza lek za pomocą grzybów Aspergillus terreus i Monascus ruber, w wyniku czego mikroorganizmy fermentują materiały wyjściowe w kilku etapach procesu.

Efekt farmakologiczny

Mechanizm działania lowastatyny polega na blokowaniu enzymu reduktazy HMG-CoA, którego organizm ludzki potrzebuje do wytwarzania cholesterolu. Jednocześnie lek stymuluje wątrobę do wchłaniania i rozkładania większej ilości cholesterolu. Receptory LDL w wątrobie reagują na lipidy krwi, takie jak cholesterol: receptor LDL wiąże się z cząsteczką i wychwytuje ją we wgłębieniu w błonie komórkowej zwanym wgłębieniem w kształcie kolca. Zajęta jama zamyka się następnie i w ten sposób staje się pęcherzykiem w błonie. W ten sposób uwięziony cholesterol jest usuwany z krwiobiegu.

Lowastatyna hamuje również tworzenie nowego cholesterolu. W normalnej regulacji cholesterolu enzym reduktaza HMG-COA wykorzystuje koenzym fosforan dinukleotydu nikotynamidoadeninowego (NADPH), który w trakcie reakcji biochemicznej pobiera rozszczepione reszty substratu.

W organizmie zdrowej osoby poziom cholesterolu reguluje się samoczynnie za pośrednictwem hormonów tarczycy, insuliny i glukagonu oraz dostępnej ilości reduktazy HMG-CoA: o ile jest wystarczająca ilość cholesterolu, wiąże się ze specjalnym białkiem. Jeśli jednak poziom cholesterolu spada, coraz więcej tych białek wiążących pozostaje niezajętych, a aktywowane białka wytwarzają czynniki transkrypcyjne, które z kolei stymulują syntezę reduktazy HMG-CoA.

Rosnąca liczba enzymów prowadzi odpowiednio do zwiększonego tworzenia się cholesterolu, podczas gdy na odwrót, rosnący poziom cholesterolu powoduje automatyczne hamowanie syntezy. Lowastatyna interweniuje w tym procesie, hamując reduktazę HMG-CoA, a tym samym zmniejszając tworzenie nowego cholesterolu.

Zastosowanie i zastosowanie medyczne

Lowastatyna jest stosowana między innymi w leczeniu wysokiego poziomu cholesterolu we krwi. Ta hipercholesterolemia znajduje odzwierciedlenie w badaniach laboratoryjnych krwi w podwyższonych wartościach LDL. U zdrowej osoby bez czynników ryzyka wartość nie powinna przekraczać 160 mg / dl; dla pacjentów z chorobą wieńcową lub miażdżycą tętnic wartość referencyjna wynosi poniżej 100 mg / dl. Wysoki poziom cholesterolu jest również ogólnym czynnikiem ryzyka tych dwóch chorób.

Miażdżyca charakteryzuje się złogami w naczyniach krwionośnych, które mogą utrudniać przepływ krwi i składają się z tłuszczu, skrzepliny, wapnia lub tkanki łącznej. Mogą one powodować dalsze komplikacje i między innymi przyczyniać się do rozwoju zawału serca, do leczenia którego wskazana jest również lowastatyna. W przypadku ataku serca lub zawału mięśnia sercowego dopływ krwi do serca zostaje przerwany.

Osoby, które przeżyły atak serca, często otrzymują po zawale rozmaite leki, aby zmniejszyć ryzyko kolejnego incydentu. W tym przypadku lowastatyna jest brana pod uwagę wraz z innymi statynami, beta blokerami, inhibitorami ACE i innymi lekami i pełni w tej roli zarówno profilaktyczną, jak i zapobiegawczą rolę.

Mniej specyficzną chorobą kardiologiczną jest ostry zespół wieńcowy, w którym występują różne dolegliwości związane z sercem. Zespół ten jest używany przez lekarzy jako „diagnoza w pracy”, dopóki nie są w stanie określić faktycznej choroby. Jedną z możliwych przyczyn ostrego zespołu wieńcowego jest niestabilna dławica piersiowa, która jest wynikiem połączenia arteriosklerozy i choroby wieńcowej. Może poprzedzać zawał serca i można go również leczyć lowastatyną.

Zagrożenia i skutki uboczne

Lowastatyna jest przeciwwskazana w przypadku miopatii, niedrożności dróg żółciowych (cholestazy) lub zwiększonego stężenia enzymów wątrobowych. Najczęstsze działania niepożądane leku to bóle głowy, podwyższone wyniki testów czynnościowych wątroby, niestrawność i miopatie. W tym przypadku te ostatnie należą do toksycznych miopatii, ponieważ są spowodowane lekiem i prowadzą do typowego osłabienia mięśni o zróżnicowanym obrazie klinicznym. Ogólnie dyskomfort mięśni występuje u 0,025% pacjentów przyjmujących lowastatynę.

W skrajnych przypadkach włókna mięśniowe mogą ulec rozpadowi (rabdomioliza), co prowadzi do wielu innych objawów: osłabienie i ból mięśni, obrzęk tkanki mięśniowej, gorączka, biegunka i wymioty to objawy rabdomiolizy.

Ponadto poziom kwasu moczowego we krwi może wzrosnąć (hiperurykemia), organizm może wydalać większe ilości mioglobiny, barwnika mięśniowego (mioglobinuria), aw kontekście rabdomiolizy mogą wystąpić zaburzenia elektrolitowe i koagulopatia konsumpcyjna.

Ryzyko wystąpienia u pacjenta rozpadu włókien mięśniowych, będącego skutkiem ubocznym lowastatyny, wzrasta, gdy lowastatyna jest łączona z fibratami: na przykład jednoczesne przyjmowanie gemfibrozylu i lowastatyny powoduje ciężkie działanie niepożądane w 1–5% przypadków. Ponadto różne antybiotyki i leki przeciwgrzybicze mogą promować skutki uboczne lowastatyny. Pokarmy, takie jak sok grejpfrutowy, również mogą powodować ten efekt.