Terapia sztuką

Specjalnością wśród terapii artystycznych z zakresu rehabilitacji, kliniczno-psychologicznej i społeczno-profilaktycznej jest Terapia sztuką.

Sztuka jest przeciwieństwem świata materialistyczno-technicznego. Nawyki, jednostronność lub niezdarność można rozwiązać poprzez proces twórczy. Poprzez metodyczno-interwencyjne formy przeżycia i możliwości ekspresji można wyrazić stany i uczucia wewnętrzno-psychiczne w postaci obrazu, grafiki, fotografii czy rzeźby, a ponadto dowiedzieć się więcej o życiu wewnętrznym, emocjach i psychice pacjenta.

Co to jest terapia sztuką?

Terapia sztuką jest stosunkowo młoda w dziedzinie psychoterapii i ma na celu promowanie zdolności ludzi do chwytania i postrzegania otoczenia i uczuć bezpośrednio poprzez zmysły.

Terapia sztuką jest powiązana z dziedzinami psychologii, edukacji i sztuki. Może również ponownie rozgałęzić się na obszary malarstwa i terapii projektowej, gdzie samo malowanie koncentruje się na malowaniu, podczas gdy terapia projektowa wykorzystuje podejście psychologiczne głębi, nie mówiąc o sztuce.

Terapia sztuką jest stosunkowo młoda w dziedzinie psychoterapii i ma na celu promowanie zdolności ludzi do chwytania i postrzegania otoczenia i uczuć bezpośrednio poprzez zmysły. Twórcza ekspresja w postaci dzieł sztuki umożliwia nawiązanie kontaktu zarówno z samym sobą, jak iz innymi ludźmi.

Zabiegi i terapie

Wewnętrzne procesy uwidaczniają się poprzez sztukę. Jest to szczególnie pomocne przy chorobach somatycznych i psychicznych. Wybór kolorów i kształtów jest bezpośrednio związany z własnym spojrzeniem na życie i własnymi doświadczeniami.

Proces projektowania jest równie ważny w sensie terapeutycznym, jak gotowa praca. Służy jako materiał ilustracyjny i jako powierzchnia do lepszego zrozumienia działań i sposobów myślenia oraz dalszego ich rozwijania w znaczących zmianach. Nierzadko arteterapia odkrywa nowe twórcze źródła, które promują zdolności samoleczenia i stymulują procesy zmian w psychice.

Terapia sztuką i historia sztuki są ze sobą ściśle powiązane. Niektórzy artyści próbowali wyrazić swoje uczucia poprzez sztukę i intensywniej zająć się rzeczywistością. Znane są obraz „Krzyk” Edvarda Muncha, sceny wojenne i koszmarne obrazy Francisco de Goya czy intensywne i surrealistyczne przetwarzanie wszelkiego bólu i depresji autorstwa meksykańskiej artystki Fridy Kahlo.

Kontynuacja takich reprezentacji uczuć wewnętrznych została następnie wdrożona także w szpitalach psychiatrycznych. Znana jest kolekcja „Bildnerei der Mental Ill” Hansa Prinzhorna, który wystawiał prace swoich pacjentów, bardzo charakterystyczne w formach wyrazu. Na przykład pod spodem znajduje się litera napisana na stronach z tym samym napisem bez żadnego dosłownego znaczenia.

Intelekt, czyli obcowanie ze środowiskiem i rzeczywistością oraz fantazja, jako reprezentacja wewnętrznego procesu, są istotnymi aspektami arteterapii jako terapii terapeutycznej. Wewnętrzna i zewnętrzna ekspresja aktu twórczego umożliwia proces projektowania, co z kolei daje widzowi możliwość interpretacji i interpretacji wszelkich uczuć.

Arteterapia ma na celu promowanie kreatywności i wspomaganie procesu gojenia. To z kolei umożliwia wewnętrzną konfrontację z samym sobą, aby móc podjąć nowe decyzje życiowe lub głębiej zająć się sensem własnego życia. Sztuka to konfrontacja z własnym światem wewnętrznym, w którym nie zawsze wyraźnie widać, kim i czym jest dana osoba.

Tylko dzięki ekspresji przekazywanej z wnętrza na zewnątrz w postaci projektu obrazu lub rzeźby, fotografii lub grafiki można ustalić coś niewiążącego i możliwy jest dialog. Terapeuta może również uchwycić konflikty emocjonalne i stać się tematem rozmowy. W tle pozostaje interpretacja dzieła. Chodzi raczej o samą możliwość ekspresji, nic więc dziwnego, że oprócz reprezentacji artystycznej włączane są także inne sztuki, np. B. taniec, muzyka lub język.

Tutaj znajdziesz swoje leki

➔ Leki uspokajające i wzmacniające nerwy

Diagnostyka i metody badań

Oczywiście istnieją również testy psychologiczne, które służą diagnostyce. Takimi są test Rorschacha, w którym pacjent ma interpretować to, co widzi za pomocą plam atramentowych, test apercepcji tematycznej, w którym pacjentowi pokazywane są czarno-białe panele z obrazami z codziennymi scenami, które ma zinterpretować, oraz test postaci Wartegga, w którym pacjent jest konfrontowany z figurami geometrycznymi według ściśle określonych specyfikacji, w których ma narysować własny obraz. Można również skorzystać ze specyfikacji, wybór motywu należy do pacjenta.

Z drugiej strony istnieją zwykłe metody arteterapii w projektowaniu artystycznym. Należą do nich „malarstwo pomiarowe”, w którym kreatywność ma być stymulowana poprzez spontaniczne i szybkie malowanie oraz użycie dużej ilości kolorów, ekspresyjne malowanie, w którym nacisk kładzie się nie na efekt, ale na sam projekt, towarzyszące mu malowanie, rysunek kształtu lub malarstwo dialogowe, w którym malowany jest wspólny obraz.

Sztuka tworzy kontakt między terapeutą a pacjentem i prowadzi do interakcji w indywidualnych dyskusjach lub w grupach. Głównym celem terapii jest trójkąt relacji, zwany również triadą arteterapii. Te trzy poziomy tworzą projekt dzieła sztuki jako formy ekspresji i samooceny, relacji między pacjentem a terapeutą oraz rozważania i interpretacji powstałej pracy.

Arteterapia opiera się na różnych praktykach i dyscyplinach, w tym m.in. B. na temat nauczania C. G. Junga. Stosuje metody interdyscyplinarne i różne procedury twórcze, wykorzystuje podstawy psychoanalizy, psychologii i terapii behawioralnej, ale także nauki epistemologiczne, takie jak terapie systemowe czy antropozofia.

Choroby zawsze mają swoje przyczyny. Głębsze zbadanie sytuacji chorobowej idzie w parze z własną biografią. Procesy arteterapii zmieniają percepcję pacjenta i mogą wyzwolić fiksację na jego chorobach. Dlatego jest odpowiedni dla osób z zaburzeniami somatycznymi lub psychologicznymi, ale także w czasach kryzysu lub w innych kontekstach psychospołecznych.