Narząd równowagi

Plik Narząd równowagi, również Aparat przedsionkowy, znajduje się parami w prawym i lewym uchu wewnętrznym. Trzy kanały półkoliste, które są do siebie prostopadłe, zgłaszają przyspieszenia obrotowe, a narządy otolitowe (sacculus i utriculus) reagują na przyspieszenia translacyjne. Ze względu na fizyczny sposób działania po fazie przyspieszania lub hamowania może wystąpić krótka dezorientacja.

Co to jest organ równowagi?

Narząd równowagi w całości, lub lepiej, aparat przedsionkowy, składa się z kilku narządów równowagi w uchu wewnętrznym. Każdy z półkolistych kanałów jest dostępny dla osi pochylenia, przechylenia i osi pionowej, aby raportować przyspieszenia obrotowe. Trzy kanały półkoliste są do siebie prostopadłe.

Dwa otolity lub narządy plamki, sacculus i łagiewka, służą do rejestrowania i raportowania liniowych (translacyjnych) przyspieszeń. Chociaż istnieją tylko dwa narządy, przyspieszenia liniowe można wykryć w trzech możliwych kierunkach w górę / w dół, w prawo / w lewo i do przodu / do tyłu. System sensoryczny wszystkich narządów równowagi opiera się na bezwładności endolimfy w kanałach półkolistych i drobnych kryształkach węglanu wapnia (otolitach) w narządach plamki żółtej.

Funkcja narządów równowagi jest bardzo ważna dla zmysłu równowagi, ale nie jest wyłącznie odpowiedzialna za równowagę. Zmysł wzroku ma działanie uzupełniające - i częściowo korygujące -. Poczucie równowagi jest dodatkowo wzmocnione przez tysiące proprioceptorów, które dostarczają informacji o napięciu mięśni i kącie zgięcia poszczególnych stawów.

Anatomia i budowa

Trzy półkoliste kanały wypełnione endolimfą składają się z małych półkolistych rurek połączonych ze sobą u podstawy. Każdy kanał półkolisty pogrubia się w dolnej części, tworząc ampułkę, do której docierają cienkie włoski czuciowe (mechanoreceptory). W przypadku przyspieszenia obrotowego w płaszczyźnie odpowiedniego kanału półkolistego, endolimfa pozostaje na krótko w pozycji wyjściowej z powodu bezwładności, tak że porusza się przeciwnie do przyspieszenia obrotowego.

W rezultacie włosy czuciowe w ampułce są odchylane i generują bodziec elektryczny, który jest przekazywany do określonych obszarów mózgu i ośrodka wzrokowego przez nerw przedsionkowo-ślimakowy. Galaretowata błona w dwóch narządach plamki żółtej zawiera drobne ziarna kryształu węglanu wapnia (otolity lub statolity).

W przypadku przyspieszenia liniowego bezwładność maleńkich kryształów na krótko odchyla membranę statolitu w kierunku przeciwnym do przyspieszenia. Włosy czuciowe wystające do błony plamkowej wyginają się i generują bodziec elektryczny, który jest również przekazywany przez nerw przedsionkowo-ślimakowy.

Funkcja i zadania

Zadaniem narządów przedsionkowych jest przekazywanie przyspieszeń obrotowych i liniowych do określonych obszarów mózgu. Przyspieszenia obrotowe lub spowolnienia w osi przechyłu, przechylenia lub osi pionowej są zgłaszane z każdego półkolistego kanału.

Utriculus dostrzega przyspieszenia liniowe w dwóch kierunkach poziomych „przód / tył” i „prawo / lewo”, a utriculus reaguje na przyspieszenie pionowe. W pozycji pionowej włosy czuciowe woreczka są stale lekko odchylane pod wpływem grawitacji, co reprezentuje pionowe przyspieszenie liniowe w kierunku środka ziemi. Daje to wyczucie pozycji ciała w przestrzeni, co jest niezwykle pomocne w orientacji w ciemności i umożliwia chodzenie lub stanie bez wzroku.

Jednolite ruchy są wynikiem wcześniejszych przyspieszeń, ale nie są dostrzegane przez mechanoreceptory, ponieważ nie są wygięte. Spowolnienia ruchu liniowego lub obrotowego są postrzegane jako przyspieszenie w odpowiednim kierunku przeciwnym. Oprócz wspomagania orientacji w przestrzeni, zgłaszane przyspieszenia mają bezpośredni wpływ na mimowolne ruchy oczu.

Każde dostrzegalne przyspieszenie obrotowe lub liniowe powoduje mimowolny, odruchowy ruch oczu w przeciwnym kierunku, aby móc obserwować środowisko naturalne. Oczy są stabilizowane, by tak rzec, podczas chodzenia, biegania i skakania, dzięki czemu możemy nadal widzieć otoczenie w ostrości pomimo przyspieszenia bez „rozmycia” (porównywalne z kamerą ze stabilizacją żyroskopową).

Choroby i dolegliwości

Jeśli postrzegane przyspieszenia nie odpowiadają temu, co widzisz, różne odczucia powodują konflikt czujników (brak równowagi). W takich przypadkach wizja zawsze działa jako „mistrz”, a przedsionkowe poczucie przyspieszenia jest manipulowane i dostosowywane do widzenia.

Może to być bardzo pomocne w przypadkach, gdy przedsionkowe fałszywe raporty występują na krótko (1 do 3 sekund). Jeśli rozbieżności będą się utrzymywać, możesz czuć się źle, zawroty głowy lub nudności, a nawet wymiotować. Podobne objawy mogą być również spowodowane zaburzeniami i chorobami ucha wewnętrznego narządów przedsionkowych. Schorzenia przejściowe mogą być spowodowane procesami zapalnymi w uchu wewnętrznym lub urazami, takimi jak pęknięcie podstawy czaszki. Po wyleczeniu objawy ustąpią samoistnie.

Nieprzyjemne zawroty głowy mogą mieć różne przyczyny i mogą pojawiać się jako skutek uboczny zaburzeń krążenia lub być spowodowane uszkodzeniem nerwu lub szczególnymi stanami psychologicznymi. W przypadku długotrwałych i nawracających ataków zawrotów głowy (vertigo) przyczyną może być choroba Menière'a. Jest to zaburzenie metaboliczne ucha wewnętrznego, którego przyczyna nie jest dostatecznie poznana. Ponieważ bezpośrednie leczenie przyczynowe nie jest możliwe, terapie farmakologiczne i terapie mają na celu złagodzenie objawów.