Plik Pozycja funkcjonalna ręka reprezentuje mechanicznie najbardziej korzystną konstelację dla niektórych czynności rąk. Upośledzenie funkcji może znacznie obniżyć jakość życia.
Jaka jest pozycja funkcjonalna?
Ręka jest najlepiej kontrolowanym organem ruchu człowieka. Uporządkowane współdziałanie wielu elementów ruchu umożliwia realizację wielu czynnościowych procesów ruchowych i postaw. Z biomechanicznego punktu widzenia pozycja funkcjonalna jest najbardziej efektywną pozycją stawów i rzędów stawów podczas wykonywania czynności obejmujących chwytanie i trzymanie przedmiotów.
Nadgarstek jest lekko wyprostowany (zgięcie grzbietowe ok. 25 °) i nieznacznie odchylony na zewnątrz (odchylenie łokciowe), z obróceniem przedramienia do wewnątrz (pronacja). Kciuk lekko rozstawiony (opozycja), pozostałe palce w pozycji lekko zgiętej (zgięte) we wszystkich stawach.
Przebieg długich ścięgien prostowników i zginaczy palców określa pozycje najbardziej sprzyjające czynnościom chwytania. Prostowniki, które przeciągają grzbiet dłoni do końcowych członów palców, są przybliżane w pozycji funkcjonalnej i otwierają drogę do zgięcia palca. Zginacze palców są lekko rozciągnięte przez pozycję nadgarstka i są biernie lekko wciągane w zgięcie, tak że całkowite zamknięcie wymaga niewielkiego ruchu i siły.
Funkcja i zadanie
Funkcjonalna pozycja dłoni jest często wykorzystywana podczas chwytania i trzymania przedmiotów, niezależnie od tego, czy używane są wszystkie czy pojedyncze palce. Urządzenia z uchwytem są często używane w gospodarstwie domowym, rzemiośle czy w sporcie. Ze względu na lepszy rozwój siły są one trzymane palcami, podczas gdy nadgarstek pozostaje w pozycji funkcjonalnej. Kciuk leży po przekątnej nad palcem wskazującym dla wsparcia. Ta pozycja dłoni i palca odpowiada niepełnej pięści.
W gospodarstwie domowym sprzątanie odbywa się za pomocą miotły, mopa lub odkurzacza, podczas zajęć sportowych z rakietami do tenisa, squasha lub badmintona. Ta pozycja dłoni jest również używana podczas ogrodnictwa z długimi lub krótkimi uchwytami.
Funkcjonalna pozycja dłoni jest predestynowana do czynności wymagających mniejszego wysiłku, ale większej sprawności ruchowej.
Z reguły nie używa się wszystkich palców, ale często tylko palcami wskazującymi. i środkowy palec w interakcji z kciukiem. We wszystkich stawach postawa podczas wykonywania tych czynności odpowiada pozycji funkcjonalnej. Nawet jeśli zostanie to pozostawione podczas ruchu, ciało zawsze wraca do postawy, ponieważ jest to najbardziej energooszczędne. Robótki ręczne, takie jak robienie na drutach, szycie i szydełkowanie, są przykładami takich czynności, ale tak samo jest z pisaniem długopisem. Pozycja dłoni zapewnia, że praca może być wykonywana przy najmniejszym możliwym wysiłku i przez długi czas.
Pozycja funkcjonalna po urazach lub operacjach w okolicy dłoni ma bardzo specyficzne zadanie. Wykorzystywany jest przy kolejnym unieruchomieniu, gdyż ma dużo większą szansę na przywrócenie funkcji. Przy niewielkim wysiłku i tylko kilku stopniach zgięcia palca można bardzo szybko uzyskać dobrą funkcję chwytu.
Tutaj znajdziesz swoje leki
➔ Leki przeciwbóloweChoroby i dolegliwości
Urazy dłoni lub palców mogą znacznie pogorszyć funkcjonowanie dłoni. Często jednak późniejsze unieruchomienie w gipsie lub szynie jest ważniejszym czynnikiem w rozwoju ograniczeń, jeśli ustawienie nie zostało wybrane prawidłowo. Oprócz złamań, urazów więzadeł i torebek w okolicy palca to przede wszystkim złamanie dystalnej kości promieniowej czasowo uniemożliwia aktywne przyjęcie pozycji funkcjonalnej.
Szczególną postacią choroby wpływającą na funkcjonalność ręki jest przykurcz Dupuytrena, w którym płytka ścięgna dłoni (rozcięgno dłoniowe) zwłóknia się i kurczy. Począwszy od małych i serdecznych palców, wszystkie palce są stopniowo przyciągane w kierunku dłoni i tracą swoją ruchomość.
Uszkodzenia nerwów obwodowych lub centralnych mogą spowodować uszkodzenie niektórych lub wszystkich mięśni odpowiedzialnych za kontrolę czynnościowej pozycji ręki. Uszkodzenie nerwu promieniowego prowadzi do pojawienia się tzw. Opadającej ręki, w której nie można już aktywnie wykonywać zarówno zgięcia grzbietowego nadgarstka, jak i wyprostu palców. Chwytanie jest nadal możliwe palcami, ale bardzo niewystarczające ze względu na niekorzystne położenie nadgarstka.
Uszkodzenie nerwu pośrodkowego w okolicy łokcia dotyczy zginaczy nadgarstka i palców. W takim przypadku nie ma już aktywnej funkcji chwytania. Jeśli występuje w okolicy nadgarstka, tak jak w zespole cieśni nadgarstka, dotyczy to tylko mięśni kciuka oraz zginaczy palca wskazującego i środkowego. Chwytanie innymi palcami jest nadal możliwe jako funkcja rezydualna.
Paraplegia na poziomie 6. odcinka szyi lub wyżej również prowadzi do całkowitej utraty funkcji ręki, pozycja funkcjonalna nie jest już możliwa. W przypadku uszkodzenia nerwu, w którym zgięcie grzbietowe jest nadal możliwe, ale zgięcie palca nie jest już możliwe, podejmuje się próby terapeutyczne w celu wytworzenia tzw. Ręki funkcjonalnej. Osiąga się to poprzez umieszczenie dłoni w specjalnie wykonanych szynach, które sztucznie skracają zginacze palców. Aktywne zgięcie grzbietowe umożliwia przybliżanie palców do dłoni i chwytanie lekkich przedmiotów.
Przewlekłe zapalenie wielostawowe może skutkować znaczną utratą funkcji. Ta choroba autoimmunologiczna dotyka nadgarstka i palców kończyny górnej. Charakteryzuje się tym, że dotknięte stawy są niszczone przez przerywane procesy zapalne. Pojawiają się typowe deformacje, które wykazują zarówno sztywność, jak i niestabilność połączenia. Funkcjonalna pozycja dłoni jest często upośledzona bardzo wcześnie.
