Pojęcie Eutyreoza odnosi się do normalnego stanu obwodu kontrolno-przysadkowo-tarczowego, a tym samym zakłada odpowiednią funkcję hormonalną obu narządów. Pętla kontrolna nazywana jest również pętlą tyreotropową. W różnych chorobach tarczycy, przysadki i podwzgórza wychodzi poza eutyreozę.
Co to jest eutyreoza?
Tarczyca jest narządem wydzielającym hormony. Działa na zasadzie tak zwanej tyreotropowej pętli kontrolnej, która rozciąga się między tarczycą a przysadką mózgową. Ten mechanizm regulacyjny kontroluje stężenie hormonów tarczycy w osoczu. Jednym z najważniejszych hormonów tarczycy jest tyroksyna, która działa jako prohormon na receptory w ośrodkowym układzie nerwowym.
Kliniczny termin eutyreoza określa normalny stan zdrowej tarczycy, a tym samym niezakłócone zamknięcie pętli kontroli tarczycy, gdy tarczyca jest w pełni funkcjonalna. Zwykle termin ten nie odpowiada wyrażeniu „zdrowa tarczyca”, ale jest używany bardziej w związku z tworzeniem się wola. W wolu obojętnym tarczyca jest powiększona, ale funkcjonuje normalnie.
Leczenie hormonami tarczycy w przypadku niedoczynności tarczycy lub podobnych chorób jest często określane jako eutyreoza, gdy tylko leczenie prowadzi do prawidłowych wartości tarczycy. Zjawiska, takie jak funkcjonalna autonomia tarczycy, rzadko są nazywane eutereozą, ponieważ czynności z nią związane zwykle powodują równowagę hormonalną opartą na potrzebach.
Funkcja i zadanie
Tarczyca jest gruczołem hormonalnym i produkuje hormony: trójjodotyroninę, tyroksynę i kalcytoninę. Historycznie rzecz biorąc, pochodzi z tkanki nabłonkowej drugiego łuku skrzelowego. Anatomicznie składa się z dwóch klap połączonych wąskim mostkiem. Płatki tarczycy są wielkości oliwki.
Głównym zadaniem narządu jest produkcja hormonów tarczycy zawierających jod, które są obecne w prawie wszystkich komórkach organizmu i stymulują metabolizm energetyczny. Produkcja tych hormonów podlega pętli kontrolnej przez hormon podwzgórza TRH. Hormon ten jest również znany jako hormon uwalniający TSH i reguluje aktywność tarczycy wraz z hormonem stymulującym tarczycę przysadki mózgowej.
Ta tyreotropowa pętla kontrolna ma precyzyjnie skoordynowaną fizjologię. Przysadka mózgowa wydziela hormon kontrolny, tyreotropinę, który stymuluje tarczycę do wydzielania tyroksyny i trójjodotyroniny. Ten proces jest zwrotny.Hormony tarczycy hamują wydzielanie TSH poprzez sprzężenie ujemne, aby utrzymać poziom wszystkich hormonów zaangażowanych w równowagę. Przyrost TSH jest z kolei zależny od poziomu wydzielania hormonu z podwzgórza. Ten hormon podwzgórza zapewnia wartość zadaną pętli regulacji tyreotropowej.
Oprócz tej pętli kontrolnej inne pętle sprzężenia zwrotnego są zaangażowane w regulację czynności tarczycy i przysadki. Jednym z nich jest ultrakrótki mechanizm sprzężenia zwrotnego TSH. Dystrybucja TSH oddziałuje z powrotem na własną wydzielinę w ramach obwodu sterującego Brokken-Wiersinga-Prummel. Oprócz tej zasady mechanizm długiego sprzężenia zwrotnego hormonów tarczycy również odgrywa rolę w wydzielaniu TRH, a tym samym ostatecznie również na wydzielanie tarczycy. To samo dotyczy obwodów kontrolnych wiązania trójjodotyroniny i tyroksyny z białkami osocza.
Pętla regulacji tyreotropowej może znajdować się w różnych stanach. Jeśli stan jest normalny, a pętla kontrolna jest zamknięta z funkcjonującym gruczołem tarczycy, lekarz mówi o eutyreozie. Odchylenia od normalnego stanu eutyreozy pętli kontrolnej pojawiają się na przykład w kontekście przełomu tyreotoksycznego, niedoczynności tarczycy i oporności na hormony tarczycy.
Choroby i dolegliwości
Termin eutyreoza wyklucza nieprawidłowości w funkcjonowaniu tarczycy. Jednak termin ten niekoniecznie wyklucza choroby tarczycy. Wydruk wskazuje jedynie na wykluczenie objawów, które są zauważalne w pętli regulacji tyreotropowej.
Sama pętla regulacji tyreotropowej może stracić równowagę z powodu różnych chorób. Możliwą przyczyną jest niedoczynność tarczycy. W ramach tego zjawiska gruczoł tarczycy wydziela tylko niewielką ilość hormonów tarczycy. Przyczyna tego zjawiska może leżeć w samej tarczycy lub w narządach, które na nią działają, takich jak podwzgórze.
Pierwotna niedoczynność tarczycy niszczy również eutyreozę obwodu kontrolnego tyreotropu. Pierwotna niedoczynność tarczycy występuje w przypadku przerwania pętli kontrolnej w tarczycy. Może to mieć miejsce na przykład w przypadku braku przyrostu, który może wystąpić po operacji. Inną przyczyną opisywanego zjawiska są autoimmunologiczne choroby tarczycy, w których układ odpornościowy jest skierowany przeciwko zaangażowanym strukturom.
Wtórna niedoczynność tarczycy może również spowodować wyprowadzenie pętli regulacji tyreotropowej z jej normalnego stanu. W tym zjawisku pętla kontrolna nie jest przerwana w tarczycy, ale w przysadce mózgowej, jak to może mieć miejsce w przypadku niewydolności HVL. Z drugiej strony w trzeciorzędowej niedoczynności tarczycy eutyreoza jest zaburzona przez brak wartości docelowej ze względu na niedobór TSH. Ten stan występuje głównie w przypadku uszkodzenia podwzgórza. Wszelka niedoczynność tarczycy jest spowodowana określonym niedoborem.
Należy to odróżnić od stanu patologicznego, jakim jest nadczynność tarczycy, którą należy utożsamiać z nadczynnością tarczycy i która również zaburza eutyreozę. Pierwotna nadczynność tarczycy jest spowodowana patologicznym nadmiernym wydzielaniem hormonów tarczycy w wyniku choroby tarczycy. Choroba wywołująca może na przykład odpowiadać autonomiom lub chorobie Gravesa-Basedowa. Z drugiej strony wtórna nadczynność tarczycy jest spowodowana chorobami nowotworowymi związanymi z guzami przysadki wytwarzającymi TSH.
Pętla kontrolna tyreotropowa może również ustąpić miejsca tyreotoksykozie. W takich przypadkach dochodzi do nadmiernej podaży hormonów tarczycy, co może wystąpić w kontekście nadczynności tarczycy lub podawania różnych leków. Szczególnym przypadkiem zaburzeń równowagi tyreotropowej jest oporność na hormony tarczycy, w której dochodzi do przerwania pętli kontrolnej między przysadką a gruczołem tarczycy w okolicy receptorów przysadkowych.
.jpg)
