Bez empatia interakcja społeczna nie mogła mieć miejsca. Gwarantuje, że wczuwamy się w innych ludzi i rozumiemy ich sytuację.
Co to jest empatia?
Termin „empatia”, wywodzący się z greckiego „empatheia” (empatia), oznacza zdolność ludzi do wczuwania się w uczucia innych ludzi i umiejętność wczuwania się w nie.
Empatia to jedna z najbardziej podstawowych cech człowieka, bez której wspólnota społeczna byłaby trudna. Zgodnie z najnowszymi ustaleniami zdolność do empatii, która jest obecna już od niemowlęctwa, wynika z kontekstów neurobiologicznych. W psychologii termin ten jest często używany do określenia empatii empatia używany, co jest ważnym warunkiem moralnego działania.
Szczególnie w zawodach psychologicznych i pedagogicznych umiejętność empatii jest ważnym warunkiem wykonywania zawodu. Jest to również ważny wymóg między psychoterapeutą a klientem. W psychologii rozróżnia się empatię, która może prowadzić do zbytniego uwikłania się w problemy innych, a współczucie, pozytywna troska o innych.
Funkcja i zadanie
Empatia to jedna z najważniejszych umiejętności interakcji społecznych między ludźmi. Jest to zdolność wrodzona, ale w dalszym rozwoju wspiera ją doświadczenia wczesnego dzieciństwa. Wyniki badań pokazują, że ludzie, którzy wczuwają się w innych, aktywują te same obszary w mózgu, co ich odpowiednicy. Więc możemy z grubsza wczuć się z zewnątrz w to, co dzieje się w głowie drugiej osoby.
Oznacza to jednak, że tylko ci, którzy potrafią wczuć się w innych, którzy potrafią właściwie postrzegać siebie i swoje uczucia. Wszyscy ludzie mają zdolność empatii od urodzenia, ale może się ona optymalnie rozwinąć tylko w środowisku, w którym pozytywny sposób radzenia sobie z uczuciami jest przykładem.
Empatia jest również znana jako „inteligencja serca”. Jednak zdaniem ekspertów niektóre dzieci nie wykazują wystarczającej empatii, ponieważ ich rodzice nie okazują już wystarczających uczuć, ale starają się ignorować negatywne uczucia, takie jak smutek.
Nawet przy optymalnych warunkach socjalizacji ludzie potrzebują pewnej ilości czasu, zanim będą w stanie rozpoznać uczucia innych. Zdolność do empatii zaczyna się w wieku około 18 miesięcy, kiedy dzieci zaczynają odróżniać siebie i innych ludzi. Ten wiek charakteryzuje się „egocentryczną empatią”, tj. H. Dzieci potrafią okazywać współczucie, ale reagują działaniami, których chciałyby w danej sytuacji. W wieku 4 lat dzieci mogą już rozróżnić, czy ludzie zasługują na ich współczucie i pocieszać tylko tych, którzy ich zdaniem zasługują na ten komfort.
Współczucie jest pozytywne nie tylko dla tych, którzy je otrzymują, ale także dla tych, którzy okazują je innym. Różne badania pokazują, że ludzie, którzy współczują innym, są szczęśliwsi i bardziej zadowoleni niż ludzie nieszczęśliwi. Empatia nawet wzmacnia układ odpornościowy, a nawet mówi się, że zmniejsza ryzyko zawału serca.
Szczególnym rodzajem empatii jest współczucie dla siebie, w którym mamy zrozumienie i współczucie dla własnych słabości. Jednak wiele osób boryka się z tym. Masz dużo współczucia dla innych ludzi, ale nie dla siebie.
Tutaj znajdziesz swoje leki
➔ Leki poprawiające koncentrację i umiejętności językoweChoroby i dolegliwości
Empatia jest w zasadzie bardzo pozytywną cechą. Jednak ludzie, którzy są nadmiernie empatyczni w stosunku do innych, często nie są w stanie wystarczająco się odseparować i dać się wciągnąć w cierpienie innych. Może to dotyczyć szczególnie bardzo wrażliwych ludzi, ponieważ bardzo subtelnie postrzegają innych ludzi. Jeśli nie zachowają wystarczającego dystansu, mogą zostać zalane uczuciami innych i nie będą już odpowiednio oddzielać się od nich. Jeśli empatia jest zbyt silna, może to prowadzić do skupiania się na innych ludziach i zaniedbywania siebie. Jesteś wtedy dla innych, dopóki nie zrezygnujesz z siebie i nie zaryzykujesz chronicznego wyczerpania.
Niektórzy ludzie mogą nie mieć wystarczającej empatii wobec innych z powodu choroby. Osoby z autyzmem nie potrafią zrozumieć otaczających ich emocji. Często brakuje im także umiejętności komunikowania się społecznie.
Osoby apatyczne często nie potrafią zareagować na otoczenie, często całkowicie zamykają się w sobie. Ta apatia może być wywołana demencją, w której zdolność postrzegania innych ludzi coraz bardziej maleje.
Narcyzi często nie są zbyt empatyczni, w zasadzie mają taką możliwość, ale nie chcą jej używać.
Empatia z psychopatią jest bardzo słaba lub wcale nie jest wyraźna. Osoby z tą chorobą często emanują emocjonalnym oziębłością, prawie nie okazują współczucia i nie są w stanie ocenić konsekwencji swoich działań dla innych ludzi. Mają tendencję do łamania zasad i zazwyczaj chcą sprawować władzę nad innymi. Nie żałują swoich czynów ani nie mają wystarczającego poczucia winy.
.jpg)
