Chondroblastoma

Chondroblastomy są łagodnymi guzami kości. Łagodny nowotwór najczęściej dotyka dzieci i młodzież. Zabieg wykonywany jest za pomocą łyżeczkowania.

Co to są chondroblastomy?

Chondroblastomy to niezwykle wolno rosnące guzy kości, które wywodzą się z ośrodków kostnienia długich rurkowatych kości. Powstają preferencyjnie (inaczej niż tutaj) na kościach udowych.
© freshidea - stock.adobe.com

Tkanka kostna odpowiada w szczególności twardej tkance łącznej i podporowej oraz tworzy ludzki szkielet. W ludzkim ciele znajduje się od 208 do 212 kości. Na wszystkich z nich mogą wpływać choroby. Niektóre z tych chorób to rozrost tkanek. Te nowotwory odpowiadają łagodnym lub złośliwym guzom kości.

Chrondroblastoma jest łagodnym guzem kości, który jest również znany w literaturze medycznej jako Guz Codmana jest znany. Łagodny guz stanowi około pięciu procent wszystkich łagodnych guzów kości. Zwykle objawy guza pojawiają się w drugiej dekadzie życia.

Guz zwykle rozwija się na nasadzie kości długich rurkowych. Najczęstszym punktem pochodzenia jest dolny koniec kości udowej. Chondromy zbudowane z tkanki kostnej lub chrzęstnej, które są również łagodnymi guzami kości, są blisko spokrewnione z chondroblastoma.

przyczyny

Chrondroblastoma dotyka przede wszystkim nastolatków i młodych dorosłych. Zasadniczo jest to zaburzenie wzrostu, które wywodzi się z wtórnych centrów kostnienia nasad kości długich rurkowatych. Centra kostnienia tych kości powstają przed kostnieniem płytki wzrostu i odpowiadają strefom tkanki, z których później następuje kostnienie.

Centra są również znane jako jądra kostne. Z reguły kości mają kilka rdzeni kostnienia, które rozpoczynają proces kostnienia w różnym czasie. Podobnie jak w przypadku wszystkich nowotworów, przyczyną chrzęstniaka zarodkowego jest zasadniczo nieprawidłowe działanie lub rozregulowanie procesów wzrostu komórek.

Decydującą rolę odgrywają w tym predyspozycje genetyczne. Jednak wewnętrzna predyspozycja genetyczna do rozwoju chondroblastoma niekoniecznie musi skutkować faktycznym treningiem. Czynniki zewnętrzne aktywują, by tak rzec, faktyczne procesy wzrostu.

Objawy, dolegliwości i oznaki

Chondroblastomy to niezwykle wolno rosnące guzy kości, które wywodzą się z ośrodków kostnienia długich rurkowatych kości. Preferencyjnie pojawiają się na kościach udowych. U większości nastolatków w procesie wzrostu rozwija się chondroblastoma. Nowotwory zwykle nie dają żadnych objawów aż do drugiej dekady życia.

Pierwsze objawy często pojawiają się między 20 a 30 rokiem życia. Dolegliwości te mogą odpowiadać bólowi, który w wielu przypadkach można przypisać wysiękowi w sąsiadujących stawach. Im większy guz, tym większe uszkodzenie stawu, a wraz z nim objawy bólowe.

W pewnym momencie ból może być tak silny, że osłabia zdolności motoryczne pacjenta. Objawy bólowe nasilają się w zależności od obciążenia. Z tego powodu niektórzy dotknięci chorobą przyjmują postawę przynoszącą ulgę podczas chodzenia lub stania.

Guz może również powodować procesy hamujące wzrost. Chondroblastoma jest zasadniczo nowotworem łagodnym, ale mimo tej klasyfikacji mogą wystąpić przerzuty. Przerzuty tego typu nowotworów dotyczą głównie płuc.

diagnoza

Po wykonaniu wywiadu lekarz zleci wykonanie obrazowania szkieletu, jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy. Na obrazowaniu można zobaczyć wszystkie nowotwory, ale często nie są one jednoznacznie sklasyfikowane jako dobre lub złośliwe. Ogólnie wskazane jest badanie tkanki, aby sklasyfikować tworzenie się nowej kości.

Ta klasyfikacja zwykle wymaga biopsji dotkniętego obszaru. W badaniu chondroblastoma pojawia się jako ostro odgraniczony guz z komórek chondroblastopodobnych i komórek olbrzymich. W przypadku pacjentów z chondroblastoma rokowanie zależy przede wszystkim od obecności przerzutów w płucach.

Kiedy powinieneś iść do lekarza?

Jeśli w okolicy stawów występuje ból, którego nie można przypisać żadnej konkretnej przyczynie, należy zasięgnąć porady lekarza. Inne znaki ostrzegawcze, które wymagają wyjaśnienia lekarskiego, to zaburzenia motoryczne i rosnąca niechęć do postawy. Odpowiednie objawy nasilają się w przebiegu choroby i wskazują na poważną chorobę, którą w każdym przypadku należy zdiagnozować i leczyć. Lekarz może skorzystać z historii choroby i różnych procedur diagnostycznych, aby ustalić, czy jest to chondroblastoma. Następnie można rozpocząć odpowiednią terapię.

Jeśli choroba nie jest leczona, przerzuty zwiększają się pod względem wielkości i liczby, a czasami rozprzestrzeniają się do płuc. Dlatego nietypowe objawy, takie jak ból, ograniczona ruchomość lub drętwienie kończyn, należy natychmiast zbadać. Grupy ryzyka, takie jak pacjenci z predyspozycjami genetycznymi lub osoby, które były narażone na zwiększone narażenie na promieniowanie, powinny natychmiast skonsultować się z lekarzem. Ponieważ chondroblastomy zwykle tworzą się między dwudziestym a trzydziestym rokiem życia, w tym okresie wskazane są dodatkowe badania profilaktyczne.

Lekarze i terapeuci w Twojej okolicy

Leczenie i terapia

Leczenie objawowe środkami przeciwbólowymi nie jest wskazane w przypadku chondroblastoma. Terapia z wyboru w przypadku guzów kości odpowiada łyżeczkowaniu tkanki guza. To chirurgicznie mechaniczne skrobanie lub skrobanie kości jest wykonywane przez chirurga za pomocą narzędzia o ostrych krawędziach, które jest ukształtowane pod kątem anatomicznego obszaru zastosowania w kości.

Dzięki tej kirecie chirurg usuwa tkankę nowotworową tak dokładnie, jak to możliwe, a następnie wypełnia ubytek tkanki kością gąbczastą. W niektórych przypadkach stosuje również tymczasowe uszczelnienie cementowe, które stabilizuje ubytek w tkance kostnej. Pieczęć umożliwia identyfikację i eliminację ewentualnych nawrotów na wczesnym etapie.

Ponieważ chondroblastoma dotyka głównie pacjentów w wieku dojrzewania i szczególnie często znajduje się w bezpośrednim sąsiedztwie stawu, chirurg często musi usunąć cement, który mógł być używany najpóźniej po dwóch latach. Wymaga to drugiej operacji, w której usuwa się uszczelnienie, a otwór kostny wypełnia się kością gąbczastą. Ponieważ nawroty występują w dziesięciu do trzydziestu procentach wszystkich przypadków, po operacji należy obserwować badania kontrolne.

Dopóki tkanki miękkie nie są dotknięte chorobą, w leczeniu ewentualnych nawrotów stosuje się resekcję en bloc. Resekcja en bloc to zabieg polegający na usunięciu nie tylko rzeczywistych wyników, ale także sąsiadującej tkanki w jednym kawałku z guzem w ramach tego samego zabiegu chirurgicznego. Jeżeli natomiast nawrotom towarzyszy zajęcie tkanek miękkich, stosuje się możliwie największą resekcję guza.

Dla wielu pacjentów z chondroblastoma opcją leczenia przerzutów w płucach jest farmakoterapia. W zależności od przerzutów, w każdym indywidualnym przypadku lekarz prowadzący podejmuje decyzję między farmakoterapią a inwazyjnym usunięciem ognisk przerzutowych.

Perspektywy i prognozy

W przypadku chondroblastoma rokowanie opiera się na stadium choroby i lokalizacji ewentualnych przerzutów. Pojedyncze guzy można zwykle trwale usunąć chirurgicznie. Czasami możliwa jest również radioterapia lub chemioterapia. W przypadku większej inwazji rokowanie zależy od tego, czy dotyczy to narządów. Całkowite usunięcie chondroblastoma często polega na usunięciu fragmentów kości lub całych kończyn. Ponadto, już zaistniałe zaburzenia wzrostu lub uszkodzenia narządów zwykle nie mogą być już naprawione.

Istnieje perspektywa życia wolnego od objawów, ale jakość życia może być ograniczona. Zwłaszcza u dzieci i młodzieży przed okresem dojrzewania oraz u starszych pacjentów sama choroba wiąże się z takim samym ryzykiem jak leczenie.

Jeśli guzy wniknęły już do płuc, rokowanie jest raczej złe. Pacjent musi natychmiast poddać się radioterapii lub chemioterapii, która jest ogromnym obciążeniem dla organizmu. Po leczeniu mogą wystąpić nawroty choroby lub pierwotny chondroblastoma powoduje dalsze objawy. W każdym przypadku konieczna jest dokładna kontrola lekarza.

zapobieganie

W przypadku chondroblastoma i innych nowotworów predyspozycje genetyczne odgrywają rolę, której nie należy lekceważyć. Chociaż w powstawaniu guzów zaangażowane są również czynniki zewnętrzne, nie można całkowicie wyeliminować czynników wewnętrznych ani zewnętrznych. Jeśli istnieje odpowiednia predyspozycja, należy wykonać badania kontrolne szkieletu. Jednak te kontrole narażają szkielet na promieniowanie, które jako czynnik zewnętrzny może sprzyjać nowotworom kości.

Opieka postpenitencjarna

Fizyczne leczenie jest częścią dalszej opieki po chirurgicznym usunięciu chondroblastoma. Służy do wzmocnienia mięśni i przywrócenia pierwotnej funkcji dotkniętego stawu. Często występuje tendencja do nawrotów miejscowych. Z tego powodu należy przeprowadzać regularne kontrole.

Pokazują one na wczesnym etapie, czy pojawi się nowa plaga. Im szybciej lekarz to rozpozna, tym lepiej będzie mógł walczyć z guzem. Resekcja en bloc jest zwykle stosowana jako część leczenia kontrolnego. Jeżeli cement był używany w bezpośrednim sąsiedztwie stawu podczas pracy osób, które wciąż rosną, należy go usunąć najpóźniej po dwóch latach w celu uniknięcia zniekształceń.

Następnie lekarz uzupełnia ubytek kością gąbczastą. W zależności od nasilenia choroby pacjenci po operacji mogą żyć bezobjawowo. Ale należy się też spodziewać zagrożeń, zwłaszcza w fazie wzrostu. Istnieje również ryzyko powikłań u osób starszych. Podczas kolejnej terapii należy unikać przeciążania stawu. W tym przypadku konieczne jest przestrzeganie dokładnych zaleceń lekarza i fizjoterapeuty. Psychoterapia może być również przydatna dla holistycznego samopoczucia pacjenta.

Możesz to zrobić sam

W przypadku chondroblastoma najważniejszym środkiem samopomocy jest natychmiastowe wyjaśnienie znaków ostrzegawczych.Wizyta u lekarza jest wskazana w przypadku pojawienia się bólu kości, ograniczenia ruchomości i podobnych objawów.

Po zdiagnozowaniu stanu pacjent musi przejść intensywne leczenie. Ponieważ chemioterapia i radioterapia powodują znaczne obciążenie organizmu, wskazany jest odpoczynek. Szczególnie w pierwszych kilku tygodniach i miesiącach należy unikać forsownych ćwiczeń fizycznych. W pewnych okolicznościach można zastosować różne środki homeopatyczne.

Jednak najpierw należy to omówić z lekarzem. Ponadto przydatna może być zmiana diety. W zależności od wymagań lekarza należy usunąć z jadłospisu m.in. drażniące potrawy. Wskazane jest również unikanie niektórych pokarmów, które mogą sprzyjać rozwojowi guzów. Indywidualną dietę najlepiej ustalić po konsultacji ze specjalistą lub dietetykiem.

Po zakończeniu leczenia osoba zainteresowana powinna regularnie konsultować się z lekarzem. Chrondroblastomy mają stosunkowo wysokie ryzyko nawrotu. Należy je rozpoznać i leczyć, aby uniknąć poważnych komplikacji.