Plik Zioło biskupie to roślina pochodząca z Wysp Kanaryjskich, Egiptu i Maroka. Zioło biskupie jest uprawiane i uprawiane w Chile, Ameryce Północnej i Argentynie, używa się tylko dojrzałych owoców i przygotowywanych z nich standaryzowanych ekstraktów roślinnych.
Występowanie i uprawa ziela biskupiego
Zioło w wieku od 1 do 2 lat jest również znane jako brzuszek wykałaczki i tworzy pędy o wysokości do 1 metra. Typowy dla wyglądu Zioła biskupie to nitkowate końcówki i pierzaste liście. Drobne białe kwiaty rosną w dużych, złożonych kwiatostanach. Stabilne baldachy mogą być używane jako naturalne wykałaczki.
Wcześnie rozpadające się częściowo owoce są małe, szaro-brązowe i kształtem przypominają jajko. Owoce te, do 3 milimetrów długości i 0,9 milimetra szerokości, zwykle mają 5 jaśniejszych żeber i poduszeczkę na końcu igły, cały owoc jest bezwłosy. Owoce są całkowicie bezwonne, ich smak opisywany jest jako łagodnie aromatyczny i bardzo lekko gorzki. Ziele biskupie należy do botanicznej rodziny roślin baldaszkowatych.
Efekt i aplikacja
Ziele biskupie jest rośliną leczniczą i zawiera wiele wtórnych substancji roślinnych, steroli, glikozydów, garbników i saponin. Nie udało się jeszcze wyodrębnić i przeanalizować wszystkich składników. Udało się jednak wyodrębnić pewne składniki aktywne, które odpowiadają za dobroczynne działanie rośliny leczniczej. Ziele biskupie zawiera między innymi ponadprzeciętną ilość tzw. Y-pironów.
Ta rodzina środków farmakologicznych ma silne działanie rozszerzające naczynia krwionośne, szczególnie na tętnice wieńcowe. Wisnagina zawarta w zielu biskupa ma wyraźne działanie przeciwskurczowe. Khellin, który jest również zawarty w fitoplazmie rośliny, ma działanie lekko fototoksyczne. Aby bezpiecznie uniknąć skutków toksycznych, nigdy nie należy spożywać dużych ilości owoców ziela biskupa. Jednak u osób wrażliwych nawet niższe dawki mogą prowadzić do poważnego uszkodzenia wątroby poprzez nieodwracalne zniszczenie tkanek.
Chociaż jest to wysoce skuteczna roślina lecznicza w farmakologicznych dawkach, zioło biskupie nadal odgrywa w najlepszym przypadku podrzędną rolę. Wynika to głównie z nieobliczalnych skutków ubocznych w przypadku przypadkowego przedawkowania, a także bezsenności i reakcji pseudoalergicznych.
Zawarte w zielu biskupim furanochromony powodują fotouczulenie u osób o jasnej karnacji, przez co skóra staje się bardzo wrażliwa na promieniowanie UV. Dlatego każdy, kto przyjmuje preparaty lecznicze z ziela biskupa, powinien unikać intensywnego opalania. Wskazania do stosowania ziela biskupiego wynikają głównie ze składników sprzyjających krążeniu krwi. Zwłaszcza zaburzenia krążenia serca, dławica piersiowa i towarzyszący im ból w klatce piersiowej pozytywnie reagują na preparaty lecznicze wykonane z ziela biskupiego.
Ze względu na działanie relaksujące i tonizujące naczynia, bolesna kolka woreczka żółciowego, nerek lub jelit może również zostać szybko złagodzona. Szybki początek działania przeciwskurczowego jest spowodowany przez piranokumaryny, flawonoidy, kemferol i olejki eteryczne w różnych proporcjach. Jeśli świeże lub suszone owoce są używane bezpośrednio, odbywa się to w ramach tzw. Fitoterapii.
Ponadto preparaty lecznicze wykonane z ziela biskupiego często znajdują się w homeopatycznych produktach leczniczych o tych samych wskazaniach. Stosowanie homeopatyczne wiąże się z dużo mniejszym ryzykiem i skutkami ubocznymi, ponieważ wszystkie aktywne składniki i składniki są w bardzo rozcieńczonej postaci. Z siły homeopatycznej D23 nie można wykryć żadnych cząsteczek substancji czynnej nalewki macierzystej z ziela biskupa.
Znaczenie dla zdrowia, leczenia i zapobiegania
Bez wątpienia istnieją dowody empiryczne, że preparaty lecznicze z ziela biskupiego były nawet stosowane profilaktycznie przeciw bólom w klatce piersiowej różnego pochodzenia, zapaleniu oskrzeli czy astmie. W tamtym czasie skuteczność nie została jeszcze udowodniona, nieprawidłowe przedawkowania, w tym śmierć, nie były rzadkością. W tym czasie zioło biskupie miało jeszcze duże znaczenie dla zdrowia, profilaktyki i leczenia zaburzeń krążenia i konwulsji jeszcze po schyłku średniowiecza.
Obecnie to podejście terapeutyczne nie jest już akceptowane ze względu na toksyczność poszczególnych składników i ryzyko reakcji pseudoalergicznych. Początkowo pozytywna monografia Komisji E z Federalnego Instytutu ds. Narkotyków została wycofana ze względu na duże ryzyko i skutki uboczne.Zioło biskupie nadal odgrywa pewną rolę w tradycyjnej naturalnej medycynie, główne wskazania to ucisk w klatce piersiowej i zaburzenia krążenia wieńcowego. Sukces osiągnięto także w leczeniu podrażnienia siatkówki oczu w jaskrze.
Ponadto owoce są tradycyjnie używane do czyszczenia zębów przez żucie i gryzienie. Po przetworzeniu owoców pod żadnym pozorem nie wolno połykać, lecz ostrożnie wypluwać. Innym obszarem zastosowań jest stosowanie ziela biskupiego jako naturalnego środka urologicznego w terapii płukania w infekcjach dróg moczowych. Służy do tego rozcieńczony napar herbaciany z suszonych owoców.
Dostępny do tego celu herbaciany lek powinien mieć standaryzowaną zawartość substancji czynnej na khellinę lub wiskadynę, aby można było zapobiec przypadkowemu przedawkowaniu. Maksymalna dzienna dawka nie powinna przekraczać 25 mg Y-Pyrone, co odpowiada około 1 gramowi wysuszonego leku. Jeśli suszone owoce są przechowywane w chłodnym, suchym miejscu i chronione przed światłem słonecznym, można je przechowywać przez prawie nieograniczony okres. Utrata składnika aktywnego jest bardzo niewielka, nawet po latach przechowywania.
Fotouczulające działanie ziela biskupiego można wykorzystać w dermatologii alternatywnej do fototerapii anomalii pigmentacyjnych i łuszczycy. Jednak w przypadku zbyt częstego stosowania istnieje ryzyko zwiększonego ryzyka raka płuc i skóry. Z tego powodu stosowanie ziół biskupich w fototerapii nie jest już dziś powszechne.
