Siarczan baru

Siarczan baru jest słabo rozpuszczalną lub nierozpuszczalną solą siarczanową otrzymywaną z metalu ziemnego potasu i baru. W stadach naturalnych występuje w postaci barytu. Jako proszek siarczan baru świeci na biało. Stosowany jest jako wypełnienie tworzyw sztucznych do produkcji kolorów oraz w medycynie jako kontrastowy środek kontrastowy z dodatnim promieniowaniem rentgenowskim.

Co to jest siarczan baru?

Siarczan baru to substancja o dużej nieprzepuszczalności. Dlatego jest stosowany w radiologii jako trudno rozpuszczalna zawiesina w postaci dodatniego środka kontrastowego w promieniowaniu rentgenowskim. Nie jest wchłaniany i nadaje się do reprezentowania przewodu pokarmowego. Lek jest następnie wydalany w postaci niezmienionej w postaci białego stolca.

Siarczan baru podaje się do przełyku w postaci przełyku w celu uzyskania informacji fizjologicznych. W postaci doustnej przedostaje się do żołądka przez przełyk, a następnie jest wydalany przez przewód pokarmowy. Inną możliwością jest wprowadzenie doodbytnicze do ekstrakcji informacji morfologicznej.

Efekt farmakologiczny

Zawiesiny siarczanu baru stosowane w diagnostyce rentgenowskiej różnią się lepkością, wielkością cząstek i stężeniem. Oprócz siarczanu baru stosuje się środki izotoniczne, takie jak sorbitol, a także środki zagęszczające i dyspergujące, aby uniknąć flokulacji (flokulacji).

Środek kontrastowy jest często stosowany w połączeniu z żelami metylocelulozowymi i dwutlenkiem węgla w celu wywołania napełniania przewodu żołądkowo-jelitowego powietrzem. To jednoczesne użycie dwóch środków nazywa się metodą podwójnego kontrastu. W ten sposób uzyskuje się lepsze odwzorowanie błony śluzowej jelita z ulgą, ponieważ sam środek kontrastowy prowadzi tylko do cienkiej powłoki na powierzchni jelita.

Środki kontrastowe służą do zobrazowania narządów w badaniu rentgenowskim, które mają tylko niewielką różnicę w gęstości w porównaniu z otaczającymi narządami i tkankami. Umożliwia to lekarzom rozróżnienie między procesami patologicznymi a zdrową tkanką.

Ponieważ zawiesiny siarczanu baru nie są rozpuszczalne w wodzie ani w tłuszczu, nie są wchłaniane przez organizm i są wydalane w postaci niezmienionej. Toksyczny wpływ surowca baru metalicznego jest bardzo niewielki.

Zastosowanie i zastosowanie medyczne

Środki kontrastowe mogą powodować niepożądane skutki uboczne, które objawiają się w różnych narządach i skórze. Jeśli wskazane jest badanie rentgenowskie z użyciem środka kontrastowego, wymagania są generalnie bardziej rygorystyczne niż w przypadku alokacji terapeutycznej leków. Nowoczesne rentgenowskie środki kontrastowe przechodzą długoterminowe badania zgodności, zanim zostaną zatwierdzone przez prawo. Lekarze są również zobowiązani do informowania swoich pacjentów o możliwych zagrożeniach.

Używając środków kontrastowych, lekarze uzyskują dodatkowe informacje, których nie uzyskaliby bez procedur obrazowania i użycia tych środków. Informacje dodatkowe są podzielone na dwie kategorie: informacje morfologiczne (strukturalne) i fizjologiczne (funkcjonalne). Typowym badaniem dla tego pierwszego jest obrazowanie jelita grubego z podwójnym kontrastem przez wkroplenie doodbytnicze (podanie kroplowe) zawiesiny baru. Późniejsze wprowadzenie powietrza do jelita sprawia, że ​​światło jelita (czysta szerokość) staje się widoczne przez wypełnienie i kontrast ujemny. Wynika to z dużej przepuszczalności powietrza dla promieni rentgenowskich. Widoczne stają się zmiany morfologiczne, takie jak polipy, skurcze, stany zapalne i wybrzuszenia.

Informacje funkcjonalne uzyskuje się przez połknięcie owsianki. W ten sposób lekarze mogą określić zaburzenia ruchomości w przełyku. Ze względu na wysoką białą jasność badany narząd lub tkankę można wyraźnie odróżnić od otaczających go narządów i struktur tkankowych, które na zdjęciu rentgenowskim pozostają ciemne.

Podczas badania pacjenci muszą być trzeźwi, to znaczy nie wolno im niczego jeść ani pić kilka godzin wcześniej. W większości przypadków ten kontrast jest wykonywany rano, gdy pacjent nie zjadł jeszcze śniadania, tak że musi wyjść bez jedzenia tylko przez krótki czas.

Zagrożenia i skutki uboczne

Przed zastosowaniem tego rentgenowskiego środka kontrastowego lekarz prowadzący musi dokładnie rozważyć ryzyko i korzyści, ponieważ w przypadku dostania się zawiesiny siarczanu baru w niewłaściwe miejsce mogą wystąpić poważne reakcje na ciało obce.

Jego stosowanie jest przeciwwskazane, jeśli w żołądku i jelitach występuje perforacja i istnieje ryzyko aspiracji (wchłonięcia) środka kontrastowego. Dzieje się tak na przykład w przypadku przetok lub perforacji wrzodu w postaci głęboko osadzonej wady substancji. W przypadku tego nieprawidłowego przydziału środek kontrastowy dociera do narządów otrzewnej, np. Wątroby, śledziony, żołądka, okrężnicy, macicy lub jajników (jajniki). Jeśli siarczan baru dostanie się do wolnej jamy brzusznej, mogą wystąpić komplikacje zagrażające życiu.

W przypadku irygoskopii (RTG okrężnicy) badanie rentgenowskie należy wykonać dopiero po 14 dniach od wykonania biopsji. Podanie dootrzewnowe, które nie jest wskazane, może spowodować śmierć pacjenta. Przeciwieństwem „otrzewnej” jest „zaotrzewnowa”. Wszystkie narządy znajdujące się za jamą brzuszną, takie jak moczowody i nerki, znajdują się głównie zaotrzewnowo. Narządy, które są połączone z grzbietową ścianą brzucha, są wtórnymi zaotrzewnowymi. Narządy te obejmują dwunastnicę (jelito cienkie po żołądku), trzustkę (trzustkę) oraz okrężnicę wstępującą i zstępującą (jelito grube wstępujące i zstępujące).

Mniej niebezpieczne i rzadko występujące skutki uboczne to zaparcia, pocenie się, osłabienie, skurcze żołądka, swędzenie, pokrzywka czy zaczerwienienie skóry. Możliwe są również trudności w oddychaniu lub połykaniu, chrypka i przejściowe stany splątania.