Axon

Tak jak Axon nazywa się specjalny proces nerwowy, który przekazuje impulsy nerwowe z komórki nerwowej do docelowego narządu, takiego jak gruczoł lub mięsień, lub do innej komórki nerwowej. Ponadto aksony są w stanie transportować określone cząsteczki w obu kierunkach do somy komórki, a także w kierunku przeciwnym poprzez tak zwany transport substancji aksonalnej.

Co to jest akson?

Akson to proces nerwowy komórki, zwany również Neurite odnosi się do impulsów nerwowych z komórki nerwowej do innych komórek nerwowych lub do narządów lub mięśni. Impulsy zawierają rodzaj rozkazu wydzielenia określonych hormonów lub innych substancji, aw przypadku włókien mięśniowych wywołują skurcz lub rozluźnienie.

Aksony mogą rozgałęziać się pod koniec i tworzyć tak zwane telodendrony, guzkowate zgrubienia, które odgrywają ważną rolę w przekazywaniu sygnału chemicznego przez synapsy do narządu docelowego. Każda komórka nerwowa ma zwykle tylko jeden akson, który może mieć mniej niż 1 mm długości do ponad 1 m długości, na przykład B. w aksonach, które rozciągają się od komórki nerwowej w jednym z rdzeni kręgowych do mięśni stóp i palców. Przewody nerwowe mają przekrój poprzeczny tylko 0,08 µm do 20 µm, więc mogą być bardzo cienkie.

Większość aksonów otoczona jest powłoką komórek glejowych (mielinizacja), które służą jako konstrukcja nośna i izolacja elektryczna między neuronami. Zgodnie z nowszymi odkryciami komórki glejowe przejmują również podstawowe zadania w transporcie substancji aksonalnych oraz w przechowywaniu, przekazywaniu i przetwarzaniu informacji w mózgu.

Anatomia i budowa

Akson powstaje w wyniku charakterystycznego występu ciała komórki nerwowej, wzgórza aksonu. W dalszym przebiegu aksony zwykle otrzymują osłonkę mielinową, która służy jako podpora i izolacja elektryczna oraz inne ważne funkcje. Składa się z bogatej w lipidy biomembrany zbudowanej z komórek glejowych.

W przypadku aksonów ośrodkowego układu nerwowego (OUN) biomembrana zbudowana jest z oligodendrocytów, wyspecjalizowanego typu komórek glejowych, aw przypadku obwodowego układu nerwowego (PNS) zadanie to wykonują komórki Schwanna. Zwykle mielinizowane aksony zawierają pierścienie Ranviera o szerokości około 1 µm w odległości od 0,2 do 2 mm. Reprezentują regularne przerwy w osłonce mielinowej i przewodnictwie Impulsy nerwowe są przekazywane do pierścieni rdzenia Ranviera poprzez niezwykle szybki transport jonów Na. Impulsy „skaczą” z koronkowego pierścionka na koronkowy pierścionek.

Aksony zawierają cytoszkielet do stabilizacji mechanicznej, który składa się z neurofilamentów i neurotubul. Neurotubule przejmują również zadania w transporcie substancji w aksonie. Cytoplazma zawarta w aksonie, zwana aksoplazmą, prawie nie zawiera rybosomów niezbędnych do syntezy białek, tak więc aksony polegają na dostawie białek z jądra komórkowego, a tym samym na stosunkowo powolnym transporcie substancji w aksonie.

Funkcja i zadania

Ważną funkcją i zadaniem aksonu jest przekazywanie impulsów nerwowych z jądra komórki do dendrytów innego (połączonego) neuronu lub do narządów docelowych - głównie mięśni lub gruczołów. Podczas gdy transmisja sygnałów w aksonie odbywa się elektrycznie, transmisja sygnału do głowic terminali, telodendronów, odbywa się chemicznie za pośrednictwem neuroprzekaźników.

Elektryczny potencjał czynnościowy jest „tłumaczony” na uwolnienie substancji przekaźnikowych, które docierają do specjalnych receptorów odbiorcy i z kolei powodują zwrotną translację na elektryczny potencjał czynnościowy. Zasadniczo rozróżnia się aksony odprowadzające i doprowadzające. „Klasyczne” aksony to eferentne kierunki przekazywania sygnałów nerwowych, które są przekazywane z komórki nerwowej do innych neuronów lub do narządów docelowych.

W zależności od tego, do którego układu nerwowego należą, aksony mogą podlegać woli w przekazywaniu sygnałów (somatowrażliwe, somatomotoryczne) lub, w przypadku autonomicznego układu nerwowego, przekazywać nieświadome, wrażliwe na trzewnie sygnały sterujące autonomicznymi układami ciała. Inną funkcją aksonów jest aksonalny transport masy. Staje się to konieczne, ponieważ aksony nie mogą syntetyzować białek potrzebnych do utrzymania ich zadań i funkcji „na miejscu”. Polegają na pozyskiwaniu białek z perikarionu, środka ich komórki.

Może to stanowić wyzwanie, biorąc pod uwagę czasami ogromną długość aksonu, wynoszącą ponad 1 m. Aby wykonać to zadanie, aksony mają powolny i szybki aksonalny transport masy. Powolny transport masy działa tylko w kierunku od okołokarionu w kierunku końca aksonu. Szybki transport substancji działa w obu kierunkach, więc substancje mogą być również transportowane w ograniczonym zakresie z aksonów do cytoplazmy neuronu.

Choroby

Wypadki skutkujące zgnieceniem lub przecięciem aksonów wiążą się z częściową lub całkowitą utratą funkcji przewodnictwa nerwowego. Oznacza to, że z. B. niektóre grupy mięśni są praktycznie sparaliżowane i szybko rozkładane przez organizm. Po osiągnięciu pełnej dojrzałości aksony OUN tracą zdolność do regeneracji, tak że odcięte aksony nie mogą odrastać. Aksony obwodowego układu nerwowego są w pewnym stopniu zdolne do regeneracji.

Jeśli osłonka mielinowa jest nadal nienaruszona, ale sam nerw został przecięty, możliwy jest odrost z szybkością 2 do 3 mm dziennie, jeśli odrastający koniec nie jest zbyt daleko od odciętego końca. W niektórych przypadkach neurochirurgia może przynieść poprawę. Choroby prowadzące do zwyrodnienia aksonów w postaci demielinizacji są stosunkowo częste.

Podobnie jak w przypadku stwardnienia rozsianego (SM), to zwykle procesy autoimmunologiczne prowadzą do stopniowej demielinizacji aksonów. Oznakowanie aksonów prowadzi do ograniczenia szybkości przewodzenia nerwów i innych upośledzeń, tak że stopniowo pojawiają się poważne skutki w koordynacji ruchów i ogólnych spadkach wydajności.

Tutaj znajdziesz swoje leki

Typowe i powszechne choroby nerwów

• Nerwoból
• Zapalenie nerwów
• Polineuropatia
• padaczka