Słodka koniczyna

Słodka koniczyna (Melilotus officinalis), znajduje się w Europie, Ameryce Północnej i Azji. Roślina lecznicza jest stosowana głównie przy chorobach żylnych, problemach z wątrobą, problemach żołądkowych, bólach głowy, chorobach ośrodkowego układu nerwowego i zastoju limfatycznego.

Występowanie i uprawa słodkiej koniczyny

Kwiaty i liście wydzielają miodowy, słodki zapach. Słodka koniczyna (Melilotus officinalis) lub Koniczyna miodowa to dwuletnia roślina z potężnym korzeniem palowym, która dorasta do jednego metra wysokości.

Rozgałęziona łodyga ma długie, potrójne, wydłużone liście z ostro ząbkowanym brzegiem, z których niektóre są pokryte od spodu cienkimi włoskami. Małe, żółte kwiaty osadzone są pionowo w długich, luźnych gronach na końcach łodyg. Koniczyna słodka kwitnie od czerwca do września.

Zamknięte rośliny strączkowe zawierają jedno lub dwa nasiona. Kwiaty i liście wydzielają miodowy, słodkawy zapach, który po wyschnięciu przypomina zapach marzanki. Słodka koniczyna ma gorzki, nieco ostry i słony smak. Zioło pochodzi z Europy, Ameryki Północnej i Azji. W naturze rośnie głównie na glebach wapiennych na ścieżkach, obszarach deszczowych, kamieniołomach i rumowiskach. W formie uprawnej jest uprawiana jako pasza dla zwierząt i pastwisko dla pszczół.

Słodka koniczyna zawiera między innymi kumarynę, kwas melilotowy, nostrzyk, żywicę, flawonoidy, saponiny, garbniki oraz olejek eteryczny. Do celów leczniczych wykorzystuje się nadziemne części rośliny, liście i pędy kwiatowe, które zbierane są od czerwca do września. Są one przetwarzane na świeżo i suszone.

Efekt i aplikacja

Słodka koniczyna może być stosowana wewnętrznie i zewnętrznie. Wewnętrznie łagodzi dolegliwości towarzyszące przewlekłym chorobom żylnym układu naczyniowego, takie jak skurcze nóg, obrzęki, zaczerwienienia, ból, uczucie ciężkości kończyn lub zaburzenia krążenia, a także pomaga przy problemach z wątrobą i żołądkiem.

Słodka koniczyna może być również stosowana jako środek wspomagający leczenie ostrej zakrzepicy i towarzyszącego jej zapalenia żył (zakrzepowe zapalenie żył), a także żylaków i zespołu pozakrzepowego (uszkodzenia następcze po zakrzepicy żylnej).

Dzięki dużej zawartości kumaryny, pochodnych kumaryny i garbnika, koniczyna działa tonizująco (wzmacniająco) i uszczelniająco na ściany żył. Dlatego jest również stosowany w zastoju limfatycznym i ostrych atakach hemoroidów. Właściwość kumaryny służy do działania przeciwzakrzepowego. Melilotol zmniejsza również aktywność zapalną.

Naturopatia ceni koniczynę słodką ze względu na jej działanie potowe, moczopędne, uspokajające i nasenne. Stosowanie jako delikatnego środka moczopędnego (wypłukiwanie wody i rozpuszczonych w niej toksyn z organizmu) wraca do flawonoidów. Działają one ochronnie na obrzęki, naczynia krwionośne, przeciwutleniające i przeciwrakotwórcze.

W homeopatii koniczyna jest również podawana wewnętrznie przy bólach głowy, chorobach ośrodkowego układu nerwowego i zaburzeniach krzepnięcia.

Prawidłowe dawkowanie ma kluczowe znaczenie przy stosowaniu wewnętrznym: Nadmierne stosowanie może powodować zawroty głowy i wymioty, a także typowe objawy zatrucia. Nadmierne dawki kumaryny są toksyczne dla wątroby i rakotwórcze. Przedawkowania można uniknąć, stosując gotowe produkty, takie jak kapsułki lub tabletki.

Zewnętrznie z kwiatów i ziół wykonuje się kompresy zmiękczające, uśmierzające ból, przeciwzapalne i dzielące na obrzęki stawów i gruczołów, czyraki, wrzody i rany. W celu zmiękczenia okładów i płukania napar sporządza się z 1 łyżki rozgniecionego leku i ½ litra wody.

Nakładając okłady z słodkiej koniczyny można uzyskać ukierunkowaną stymulację tworzenia się ropy w ropniach.

Podobne działanie mają maści, plastry, okłady i poduszki ziołowe z koniczyny naczelnej, które są również zalecane przy bólach reumatycznych.

Słodka koniczyna sprawdziła się również w leczeniu siniaków, skręceń i powierzchownych stłuczeń.

Znaczenie dla zdrowia, leczenia i zapobiegania

Dzięki połączeniu aktywnych składników, koniczyna słodka ma szerokie zastosowanie. Przy prawidłowym dozowaniu, trwałe rezultaty są osiągane skutecznie i delikatnie.

Choroby żylne to jedna z najpowszechniejszych chorób współczesnych krajów uprzemysłowionych. W Niemczech co druga do trzeciej osoby w wieku od 18 do 79 lat cierpi na jakąś postać choroby żylnej. Kobiety są znacznie bardziej narażone niż mężczyźni.

Pajączki, żyły siatkowate, żylaki, obrzęki i owrzodzenia żylne kończyn dolnych to objawy zaburzeń układu żylnego, które mogą prowadzić do poważnych chorób wtórnych i bólu.

Wiele czynników sprzyja rozwojowi zaburzeń żylnych. Ryzyko to zwiększa skłonność genetyczna, otyłość, wysokie ciśnienie krwi, siedzący tryb życia, ciąża, częste, długotrwałe stanie i wiek.

Przyczyną jest zwykle rozszerzenie naczyń. Zastawka żylna nie zamyka się już prawidłowo, krew cofa się, ciśnienie w naczyniach wzrasta i trwale rozszerzają się. Naczynia leżące na powierzchni stają się widoczne z zewnątrz, na przykład jako żylaki.

Słodka koniczyna działa regulująco na układ naczyniowy. Połączenie form kumaryn, flawonoidów i garbników wzmacnia i obkurcza naczynia krwionośne, zapobiegając krzepnięciu krwi. Melilotol również zmniejsza lub ogranicza ryzyko zapalenia.

Słodka koniczyna dostarcza kompleksu składników aktywnych, które można wykorzystać w terapii chorób żylnych.

Słodką koniczynę można podawać tylko w ograniczonym zakresie jako środek zapobiegawczy. Aby zapobiec rozwojowi chorób żylnych, należy zadbać o zdrową, pełnowartościową dietę, odpowiedni ruch na świeżym powietrzu i spokojny sen. Należy unikać spożywania alkoholu, nikotyny i kofeiny, a także nadwagi. Zimne krople wody Kneippa wzmacniają układ żylny i pobudzają krążenie krwi.

Ogólnie rzecz biorąc, naturalny preparat w prawidłowej dawce jest łatwiej przyswajalny przez organizm i przekształcany z mniejszą liczbą skutków ubocznych. O powodzeniu terapii decyduje ogólny stan zdrowia. Słodka koniczyna może prowadzić do trwałego sukcesu leczniczego w połączeniu z odpowiednim stylem życia.