Tak jak Rectocele to wybrzuszenie przedniej ściany odbytnicy do pochwy. Często wiąże się to z obniżeniem dna miednicy.
Co to jest rectocele?
© pixdesign123 - stock.adobe.com
Od jednego Rectocele mówi się, gdy pojawia się wybrzuszenie odbytnicy. Bezpośrednio nad mięśniami zwieracza do pochwy kobiety znajduje się występ.
W większości przypadków odbytnica wybrzusza się w kierunku pochwy lub pęcherza moczowego. Dotyczy to tylko kobiet. Worek jest związany z ogólnym zatopieniem jelita dolnego. Dno miednicy ugina się pod naciskiem.
Ponadto dochodzi do zaburzeń w wypróżnianiu.
Prostocele występuje u około 50 procent wszystkich kobiet w wieku powyżej 50 lat. Jednak terapia ma miejsce tylko wtedy, gdy osoby dotknięte chorobą cierpią na objawy.
przyczyny
Przyczyny rozwoju rectocele nie zostały jeszcze w pełni wyjaśnione. Nierzadko zdarza się, że osoby dotknięte chorobą cierpią na zwiotczenie lub niewydolność dna miednicy, co powoduje zmiany w normalnej anatomii. Znane są pewne czynniki ryzyka, które mogą sprzyjać powstawaniu odbytnicy.
Należą do nich ciąże, porody naturalne, przewlekłe zaparcia, operacje ginekologiczne, starość, otyłość i znaczne ruchy uciskające podczas wypróżniania. Ze względu na wymagania anatomiczne, rectocele występuje tylko u kobiet. Męskie mięśnie zwieracza są jednakowo zaznaczone, podczas gdy u kobiet mięsień zwieracza zewnętrznego z przodu jest coraz cieńszy.
Ponadto prostata (gruczoł krokowy) mężczyzny umożliwia rozszerzenie jelit do przodu. Jednak kobiety nie mają takich anatomicznych przeszkód. W wyniku porodów mnogich i osłabienia tkanki łącznej dno miednicy może przesuwać się w dolnym kierunku wraz z wiekiem. W ten sposób pod pierścieniem kostnym jest wystarczająco dużo miejsca, aby odbyt mógł rozszerzać się i rozszerzać bez oporu.
Objawy, dolegliwości i oznaki
Jeśli rectocele przybiera określony rozmiar, powoduje to poważne problemy z wypróżnianiem. Z tego powodu prostocele są częstym wyzwalaczem zespołu obturacyjnego defekacji (ODS). Jeśli kobieta cierpi na zaparcia od kilku lat, zmiany są przez nią ledwie zauważalne, gdyż postępują powoli.
Typowe dolegliwości związane z odbytnicą są silne i długotrwałe przy wypróżnianiu, wyprysk, swędzenie, pojawienie się krwi lub śluzu podczas wypróżniania, ból w okolicy odbytnicy lub krocza oraz wypróżnianie w kilku odcinkach. Często zdarza się, że pacjenci muszą uciekać się do środków przeczyszczających, aby w ogóle wypróżnić się. Czasami pojawiają się również wrzody w odbytnicy, które lekarze nazywają pojedynczym wrzodem odbytnicy.
Objawy mogą być na tyle intensywne, że znacząco obniżają jakość życia kobiet. Są one spowodowane tym, że rectocele przed opróżnieniem wypełnia się stolcem. Jeśli występuje również osiadanie dna miednicy, zmienia się kąt odbytnicy i odbytu. Dlatego ucisk nie jest kierowany do odbytu, ale do odbytnicy.
Ściana rectocele jest tak cienka, że nie ma już funkcjonalnych mięśni. Ściana odbytnicy jest dłuższa w kierunku do przodu. W przypadku pustej odbytnicy powstają zmarszczki opadające w kierunku odbytu. Ten incydent jest znany w medycynie jako wypadanie odbytnicy.
Diagnoza i przebieg choroby
Rozpoznanie rectocele jest trudne i czasochłonne, ponieważ rozwija się wraz z objawami przez wiele lat. Najpierw tworzona jest historia choroby pacjenta. Następnie lekarz przeprowadzi badanie fizykalne, które zwykle ujawnia osiadanie krocza. Osłabienie zwieracza jest często wykrywane jako część palpacji palpacyjnej.
Inną opcją badania jest endoskopia, która składa się z rektoskopii lub proktoskopii. Czasami przeprowadzane są dalsze badania, takie jak kolonoskopia w celu wyjaśnienia zaparć lub badania ginekologiczne. Defekografia jest kluczem do rozpoznania rectocele.
Dzięki tej procedurze podczas wypróżniania można wizualizować odbytnicę za pomocą środka kontrastowego. Rectocele nie zawsze powoduje objawy. Jednak w przypadku większych wybrzuszeń mogą wystąpić problemy z drenażem, dlatego konieczne jest leczenie.
Komplikacje
Rectoceles bardzo często nie powodują żadnych objawów i dlatego często nie wymagają leczenia. Jednak większe rectoceles mogą prowadzić do dolegliwości i powikłań, które wymagają przynajmniej leczenia zachowawczego lub, w rzadkich przypadkach, interwencji chirurgicznej. W szczególności starsze kobiety lub kobiety, które były w ciąży mnogiej, w tym kobiety z nadwagą, są bardziej narażone na większe odbytnice.
W takich przypadkach jako powikłanie może wystąpić tak zwany zespół obturacyjnego wypróżniania. W tym zespole na pierwszym miejscu są przewlekłe zaparcia. Chore kobiety odczuwają ciągłą potrzebę wypróżnienia, co wiąże się z upartym uczuciem niepełnego opróżnienia. Oprócz bólu brzucha, ciągłego dyskomfortu i nudności, z czasem może rozwinąć się nietrzymanie stolca.
Co więcej, większe prostocele często charakteryzują się potwornym świądem i egzemą w okolicy odbytu. Często pojawia się ból w okolicy krocza, a mocno wciśnięty stolec pokryty jest krwią i śluzem. Czasami wrzody rozwijają się nawet w odbytnicy, znane również jako wrzody odbytnicy.
Jakość życia kobiet może być tak obniżona, że mogą pojawić się problemy psychologiczne. Niektóre kobiety cierpią na depresję lub inne choroby psychiczne z powodu przewlekłych dolegliwości. W rzadkich przypadkach objawy mogą stać się tak poważne, że konieczna jest operacja. Ryzyko operacyjne zależy od zakresu wymaganej interwencji chirurgicznej.
Kiedy powinieneś iść do lekarza?
Rektocele zawsze powinien leczyć lekarz. Dalszych komplikacji można uniknąć jedynie poprzez leczenie. Ta choroba nie leczy się sama. Jeśli dana osoba cierpi na zaparcia od kilku lat, należy skonsultować się z lekarzem w sprawie rectocele. Zaparcia mogą być sporadyczne lub przewlekłe. Jeśli te objawy są obecne, konieczne jest leczenie. Ponadto odbyt może swędzieć po wypróżnieniu, ponieważ dana osoba musi mocno naciskać podczas wypróżniania.
W niektórych przypadkach pacjenci uciekają się również do środków przeczyszczających, aby złagodzić dyskomfort przepukliny odbytu. Jeśli te objawy występują przez dłuższy czas i nie ustępują samoistnie, należy skonsultować się z lekarzem. Rectocele jest leczony przez internistę, proktologa lub lekarza pierwszego kontaktu. Dalsze leczenie zależy w dużej mierze od dokładnego nasilenia objawów.
Terapia i leczenie
Zwykle rektocele jest początkowo leczona zachowawczo. Zmienia się dieta pacjenta. Otrzymuje również leki zmiękczające stolec. Pacjent otrzymuje również preparaty zwiększające szybkość transportu jelitowego. Zabiegi fizjoterapeutyczne mają miejsce, gdy mięśnie dna miednicy są osłabione lub występują problemy z koordynacją.
Jeśli wystąpią powikłania, takie jak wrzody, przepuklina odbytnicy lub krwawienie, lub jeśli odbytnica staje się duża, zwykle wymagana jest operacja. Metody chirurgiczne, które można rozważyć, to operacja S.T.A.R.R. lub zaciskanie tylnej części pochwy. W ramach procedury S.T.A.R.R. chirurg usuwa mankiet z odbytnicy o szerokości od czterech do ośmiu centymetrów powyżej odbytu.
W tylnej kolporterapii wzmacnia obszar między odbytnicą i pochwą a tylną ścianą pochwy, co przeciwdziała dalszemu rozszerzaniu się odbytnicy.
zapobieganie
Aby przede wszystkim uniknąć przepukliny prostokomórkowej, kobietom zaleca się konsekwentne wykonywanie regresji poporodowej i ćwiczeń dna miednicy. Należy również rozważyć wykonanie ćwiczenia zwieracza odbytu.
Opieka postpenitencjarna
Dalsza opieka nad rectocele zależy od postępu choroby. Mała rectocele nie zawsze wymaga leczenia. Zwykle wystarczające jest jednorazowe badanie kontrolne. Jeśli pacjent nie wykazuje żadnych nietypowych objawów, dalsze działania nie są wymagane. W indywidualnych przypadkach przeprowadza się leczenie iniekcyjne i lekarz rodzinny musi zapytać w ramach dalszej opieki, czy u pacjenta występują skutki uboczne lub powikłania medyczne.
Po operacji, która jest konieczna w przypadku długiej przepukliny prostokomórkowej, zwykle pozostaje w szpitalu na krótko. Główny lekarz sprawdza ranę pooperacyjną i przeprowadza wywiad. Konieczne może być przestawienie lub odstawienie przepisanego leku. Nawet przy zabiegu chirurgicznym dalszy zabieg zależy od przebiegu.
W przypadku operacji opiekę kontrolną zapewnia odpowiedzialny lekarz główny. Zwykle wizyta u lekarza ginekologa w domu pacjenta jest również objęta opieką kontrolną. Jeśli odbytnica pójdzie dobrze, pacjent może zostać wypisany. Lekarz wyjaśni Ci wszelkie zagrożenia i poprosi o regularne rutynowe badania. Dalsza opieka kontrolna zwykle nie jest konieczna w przypadku w pełni wyleczonej rectocele.
Możesz to zrobić sam
Odbytnicy można w ograniczonym stopniu złagodzić niepokojące objawy przy pomocy samopomocy. Dotyczy to w szczególności wypróżniania, które często jest utrudnione przez woreczkową wypukłość podczas ucisku. W jakim stopniu możliwa jest samodzielna pomoc i jak to wygląda najlepiej omówić z lekarzem prowadzącym lub wyspecjalizowanym fizjoterapeutą.
Defekacja jest ważnym problemem dla pacjentów, jeśli chodzi o rectocele. Tutaj ważne jest, aby podjąć określone środki w celu ułatwienia wypróżnień. W szczególności należy unikać silnego ucisku, ponieważ wzmaga to odbytnicę i szczególnie utrudnia ruchy jelit. Dlatego zaparcia są szczególnie dokuczliwe w przypadku rectocele. Dlatego regulacja stolca jest bardzo ważna jako samopomoc. Można to osiągnąć poprzez dietę bogatą w błonnik i odpowiednią ilość wody. Ćwiczenia są również pomocne, ponieważ mogą naturalnie stymulować ruchy jelit. Jeśli te środki nie wystarczą, pomocne są preparaty z babki płesznik. Należy to zrobić tylko po konsultacji z lekarzem prowadzącym.
Na przepuklinę prostokomórkową można również wpływać w pewnym stopniu podczas treningu dna miednicy i mięśni pochwy. Ćwiczeń mogą się nauczyć fizjoterapeuci i ginekolodzy i są przeznaczone do regularnego stosowania w domu. Na ogół wypróżnienia powinny trwać tylko krótko, długie siedzenie w toalecie nasila objawy. Pacjenci woleliby pójść do toalety później, niż wywoływać wypróżnienie przez mocny nacisk.
.jpg)
.jpg)
