Tak jak Postrzeganie etapy percepcji, w tym treść percepcji, są znane. Dlatego percepcja obejmuje nieświadome procesy, takie jak filtrowanie i ocena bodźców oraz świadome procesy, takie jak klasyfikacja i interpretacja percepcji. Zaburzenia percepcji mogą mieć przyczyny psychologiczne lub fizyczne.
Jaka jest percepcja?
Percepcję człowieka kształtują liczne podprocesy. Komórki czuciowe są pierwszą instancją percepcji. Bodźce ze świata zewnętrznego lub własnego ciała docierają do tych receptorów, są przekształcane w potencjały czynnościowe i przemieszczają się aferentnymi drogami nerwowymi do ośrodkowego układu nerwowego.
Nie wszystkie bodźce są w ogóle przetwarzane. Percepcja działa z systemami filtrów, które służą jako ochrona przed przeciążeniem bodźcem. Tylko odpowiednie bodźce mogą dotrzeć nawet do ludzkiej świadomości. W ośrodkowym układzie nerwowym bodźce są integrowane, sumowane, sortowane i interpretowane na ostatnim etapie.
Proces percepcji obejmuje wszystkie podetapy procesu ludzkiej percepcji. W szerszej definicji percepcja odnosi się również do treści spostrzeżenia, która jest zawsze subiektywna ze względu na procesy oceny i filtrowania. Postrzeganie określonej sytuacji nigdy nie odpowiada obiektywnemu wrażeniu, a jedynie subiektywizowanemu częściowemu aspektowi rzeczywistości. Postrzeganie nakreśla poszczególne kroki, które pozwalają temu częściowemu aspektowi rzeczywistości zaistnieć w ludzkiej świadomości.
Funkcja i zadanie
Percepcja składa się z nieświadomych procesów indywidualnego postrzegania lub przetwarzania informacji. Procesy te tworzą obrazy postrzeganych aspektów w świadomości jednostki. W ten sposób percepcja prowadzi do mimowolnego i nieświadomego sposobu wybierania, konstruowania i klasyfikowania percepcji. W ten sposób percepcja odpowiada selektywnemu subiektywnemu spisowi sytuacji w środowisku zewnętrznym.
Wraz z subiektywną treścią percepcji termin ten opisuje neurofizjologiczne podstawy percepcji zmysłowej. Mentalne przetwarzanie percepcji odpowiada zwróceniu uwagi, rozpoznaniu, osądzeniu i podporządkowaniu się w sensie poznania. Percepcja obejmuje również nieświadome i emocjonalne procesy podczas przetwarzania percepcji, które można podsumować pod pojęciem uczucia.
Jako termin, percepcja została po raz pierwszy użyta w Stoa do określenia jasnej i nieomylnej percepcji. René Descartes przejął termin perceptio ab imaginatione et a sensibus i oznacza nim chwytanie za pomocą wyobraźni i zmysłów. Termin ukuł empiryzm i sensualizm i odpowiadał w najszerszym znaczeniu percepcji zmysłowej. George Berkeley ukuł ideę „być znaczy postrzegać” i tym samym połączył samo życie z pojęciem percepcji. Gottfried Wilhelm Leibniz po raz pierwszy użył terminu małej percepcji, która występuje poniżej progu świadomości. Dla Immanuela Kanta percepcja była podformą idei, która zmieniała subiektywny stan jednostki. U Johanna Friedricha Herbarta pojęcie percepcji przeżywało punkt zwrotny, gdyż odnosiło się do wchłaniania tego, co postrzegane zmysłowo.
W dzisiejszym rozumieniu percepcja obejmuje z jednej strony łańcuch percepcji, a zatem składa się z przychodzącego bodźca, transdukcji, przetwarzania, percepcji, rozpoznawania i działania. Z drugiej strony, dzisiejszy termin obejmuje również poznanie tego, co jest postrzegane, a zatem obejmuje również efekty filtrów, zależność od kontekstu i wpływ doświadczenia.
W sensie biologicznym percepcja odpowiada odbiórowi i przetwarzaniu informacji sensorycznych i bodźców, a także przetwarzaniu i interpretacji tych bodźców. Bodźce sensoryczne są percepcjami tylko wtedy, gdy doświadczają subiektywnego przetwarzania poznawczego.
Tutaj znajdziesz swoje leki
➔ Leki na zaburzenia widzenia i dolegliwości oczuChoroby i dolegliwości
Percepcja ma znaczenie kliniczne tylko wtedy, gdy jest patologicznie zmieniona. Taka zmiana może być spowodowana przyczynami fizjologicznymi, ale także czysto psychologicznymi. W przypadku przyczyn psychologicznych mówi się o zniekształconej percepcji. Jedną z nich charakteryzują się choroby, takie jak paranoja i depresja.
Ponieważ percepcja jest kształtowana przez subiektywne filtry, psychologiczna przyczyna patologicznych spostrzeżeń może na przykład odpowiadać traumatycznemu doświadczeniu. Bodźce są filtrowane i interpretowane na podstawie wcześniejszych doświadczeń. Zniekształcenie percepcji może zatem odpowiadać na przykład skrajnie pesymistycznemu światopoglądowi, który przede wszystkim pozwala złym wrażeniom z rzeczywistości przedostać się do świadomości osoby zainteresowanej, a tym samym sprzyja depresji.
Mówi się o zniekształceniu percepcji, gdy tylko subiektywne postrzeganie jednostki jest skrajnie różne od obiektywnie obecnej rzeczywistości. Na przykład zniekształcenie percepcji charakteryzuje obrazy kliniczne, takie jak anoreksja.
Z drugiej strony fizjologiczne przyczyny zaburzeń percepcji to głównie zaburzenia lub choroby neurologiczne. W pierwszym przypadku percepcji komórki czuciowe są połączone z ośrodkowym układem nerwowym poprzez nerwy doprowadzające. Jeśli te doprowadzające drogi nerwowe zostaną uszkodzone w wyniku urazu, choroby nowotworowej, zapalenia lub zwyrodnienia, mogą wystąpić nieprawidłowe odczucia. Taki dyskomfort na skórze może na przykład odpowiadać zaburzonemu odczuciu zimna i gorąca lub uczuciu drętwienia.
Oprócz uszkodzeń dróg doprowadzających zmiany w mózgu mogą również zakłócać przetwarzanie bodźców. Takie zmiany mogą być spowodowane na przykład chorobami, takimi jak stwardnienie rozsiane. Udary lub guzy w ośrodkowym układzie nerwowym mogą również zmienić percepcję, a nawet ją uniemożliwić.
Fizjologiczne zaburzenia percepcji czasami pojawiają się również po zażyciu narkotyków. Na przykład niektóre leki zawierają substancje, które mogą działać jako neuroprzekaźniki. Halucynacje różnych układów sensorycznych mogą więc być związane z używaniem narkotyków.
Przyczyny zaburzonej percepcji mogą być odpowiednio różne i zawsze wymagają wyjaśnienia medycznego. Podczas tego wyjaśniania najpierw określa się, czy zaburzona percepcja ma podłoże fizyczne czy psychologiczne.
.jpg)
