Nervus petrosus profundus

Z Nervus petrosus profundus jest nerwem współczulnym okolicy głowy. Do jego głównych zadań należy hamujący wpływ na produkcję śliny i łez. Urazy i uszkodzenia nerwu skalistego głębokiego mogą skutkować między innymi zaburzeniami wydzielania śliny i łez.

Co to jest głęboki nerw skaliste?

Splot szyjny wewnętrzny odpowiada okołotętniczej sieci współczulnych włókien nerwowych tętnicy szyjnej wewnętrznej. Wewnętrzne nerwy karotyczne zwoju szyjnego górnego (ganglion cervicale superius) są zaangażowane w splot i tworzą różne struktury po wyjściu ze splotu nerwowego.

Struktury te są włóknami postganglionowymi splotu szyjnego wewnętrznego. Jednym z tych włókien jest głęboki nerw skaliste. Wraz z innymi strukturami nerw przechodzi przez zwoj rzęskowy i zwoj skrzydłowo-podniebienny i stamtąd kontroluje narządy docelowe. Nerwus petrosus profundus odpowiada zatem nerwowi współczulnemu w okolicy głowy.

Współczulny układ nerwowy jest częścią autonomicznego układu nerwowego i wymyka się arbitralnej kontroli. Dlatego nie można dowolnie wpływać na włókna nerwu skalistego głębokiego. Dzięki włóknom współczulnym nerw unerwia różne tkanki, takie jak gruczoły łzowe, na przykład naczynia krwionośne w okolicy głowy. W niemieckiej literaturze specjalistycznej nerw jest również nazywany głębszym Petrous nerw wyznaczony.

Anatomia i budowa

Nerw skamieniały głęboki powstaje ze splotu szyjnego wewnętrznego. Z tego splotu nerwów w pobliżu tętnicy szyjnej wewnętrznej (tętnicy szyjnej wewnętrznej), struktura nerwowa przemieszcza się wraz z naczyniem do tzw. Kości skalistej (pars petrosa ossis temporalis), gdzie łączy się z przywspółczulnym nerwem skroniowym większym, tworząc nerw skrzydłowy lub nerw Vidi .

Jako nervus canalis pterygoidei, nervus petrosus profundus biegnie przez kanał wyrostka zębodołowego i kontroluje zwoje pterygopalatineum. Ganglion to zbiór ciał komórek nerwowych, przez które przebiegają wszystkie włókna nerwu skalistego głębokiego bez wzajemnych połączeń. Nerwus petrosus profundus jest zmieniony tylko w zwoju szyjnym szyjki macicy. W tym górnym zwoju szyjki macicy między mięśniem longus capitis a mięśniem dwubrzuścowym połączone są różne nerwy współczulne, które unerwiają obszar głowy i obszar szyi blisko głowy.

Współczulne komórki korzenia docierają do zwoju szyjnego górnego poprzez pień wagosympatyczny lub szyjną część pnia. W tym momencie głęboki nerw skamieniały dostarcza włókien współczulnych do głównego nerwu skalistego siódmego nerwu czaszkowego (nerw twarzowy), a także dostarcza włókna dla oka i ucha przez zwoje rzęskowe. W oczodole włókna nerwu skalistego głębokiego łączą się z nerwem jarzmowym nerwu szczękowego i przechodzą do gruczołu łzowego.

Funkcja i zadania

Nervus petrosus profundus uwalnia włókna współczulne do gruczołu łzowego i naczyń krwionośnych okolicy głowy. Ponadto struktura unerwia glandulae nasales i glandulae palatinae. Ponieważ nerw skaliste głęboki jest również zaangażowany w unerwienie mięśnia oczodołu, kontroluje on powrót krwi żylnej do żyły ocznej dolnej. Jest również zaangażowany w unerwienie twarzy jako składnik włókien nerwu twarzowego, a także pośredniczy we współczulnym wpływie na oczy i uszy. Nerw współczulny działa hamująco zwłaszcza na unerwione gruczoły.

Glandulae palatinae to liczne gruczoły ślinowe w tkance podśluzówkowej tylnego podniebienia twardego, podniebienia miękkiego i języczka. W przeciwieństwie do przywspółczulnego układu nerwowego, współczulny układ nerwowy przygotowuje organizm do maksymalnej wydajności i hamuje wszystkie funkcje organizmu, z których można zrezygnować w obecnej sytuacji. Współczulny układ nerwowy jest aktywniejszą częścią autonomicznego układu nerwowego w reakcjach stresowych i ma na celu zapewnienie przetrwania organizmu poprzez zwiększenie wydolności organizmu i zainicjowanie koncentracji na istotnych procesach organizmu.

Ponieważ współczulny układ nerwowy hamuje wszystkie niepotrzebne funkcje organizmu w reakcjach stresowych, włókna współczulne głębokiego nerwu skalistego działają hamująco na gruczoły ślinowe. Z drugiej strony współczulny układ nerwowy zwiększa napięcie żył. Włókna nervus petrosus profundus pobudzają zatem mięsień żylny Musculus orbitalis do skurczu. Procesy te wpływają na cały układ sercowo-naczyniowy.

Tutaj znajdziesz swoje leki

Choroby

Jak każdy inny nerw, na nerw skaliste głęboki mogą wpływać uszkodzenia zapalne, mechaniczne lub związane z kompresją. W zależności od rozmiaru uszkodzenia w strefie zaopatrzenia występują różne awarie funkcjonalne i objawy paraliżu.

Ponieważ nerw jest nerwem współczulnym, wzajemne oddziaływanie między nerwami przywspółczulnymi i współczulnymi zmienia się, gdy struktura jest uszkodzona. Oznacza to, że tkanki i narządy w okolicy zaopatrzenia nerwu skalistego głębokiego znajdują się głównie pod wpływem przywspółczulnym. Oprócz urazów i stanów zapalnych przyczyną objawów niewydolności nerwu skalistego głębokiego mogą być np. Guzy powodujące zgniecenie nerwu. Niektóre stany patologiczne głębokiego nerwu skalistego można określić za pomocą testu Schirmera.

Okulistyka wykorzystuje ten test do diagnozowania zaburzeń wydzielania łez. Podczas badania w dolnym worku spojówkowym obu oczu wisi pasek papierka lakmusowego. Początek wydzielania łez nawilża papier. Po kilku minutach lekarz mierzy odległość na pasku zwilżonym płynem łzowym. Od 10 do 20 milimetrów papieru zwilża się zwykle po pięciu minutach. Jeśli zwilżony odcinek jest znacznie powyżej lub poniżej tej wartości, oznacza to zaburzenie wydzielania łez, które może wskazywać na patologiczne zmiany we współczulno-przywspółczulnej interakcji.

Jednak zaburzenia wydzielania łez mogą być również wyzwalane przez szereg procesów, które nie mają charakteru neurogennego. Obrazowanie pomaga w diagnostyce różnicowej. Jeśli nerw skaliste głęboki rzeczywiście zawiódł, zwykle pojawiają się dodatkowe objawy, takie jak zaburzenia wydzielania śliny lub zaburzenia twarzy.