Leukoplakia

Leukoplakia jest chorobą błon śluzowych rzadko występującą w Niemczech i objawia się objawowo w postaci nietypowych białych zmian w zajętej tkance komórkowej, których nie można zetrzeć. Ze względu na duże ryzyko zwyrodnienia leukoplakię należy wcześnie rozpoznać i leczyć.

Co to jest leukoplakia?

Tak jak Leukoplakia (również Biała zrogowaciała choroba) to białe zmiany w błonie śluzowej, których nie można zetrzeć. Komórki najbardziej zewnętrznej warstwy błony śluzowej keratynizują i pęcznieją pod wpływem wilgotnego środowiska tkankowego, nadając im biały kolor.

Najczęstsza leukoplakia występuje w okolicy błony śluzowej jamy ustnej, warg, podniebienia i języka (leukoplakia jamy ustnej). Leukoplakia dzieli się na różne etapy. W jednorodnej, prostej leukoplakii dotknięte obszary tkanki są regularnie odbarwione i mają gładką, lokalnie dobrze odgraniczoną powierzchnię.

Z kolei w przypadku leukoplakii brodawkowatych (brodawkowatych) powierzchnia jest szorstka, natomiast leukoplakia otwarta (erozyjna) charakteryzuje się nieregularnym brzegiem i czerwonymi obszarami śluzowymi w wyniku urazów. Zaatakowane komórki, zwłaszcza w brodawkowatej i erozyjnej postaci leukoplakii, mają zwiększone ryzyko zwyrodnienia i mogą przekształcić się w raka płaskonabłonkowego (złośliwy guz skóry i błony śluzowej).

przyczyny

ZA Leukoplakia jest zwykle spowodowane trwałym egzogennym podrażnieniem. Te bodźce mogą mieć charakter mechaniczny lub fizyczny i są powodowane przez źle dopasowane protezy, aparaty ortodontyczne i próchnicę zębów.

Ponadto leukoplakię mogą wywoływać chemiczne substancje szkodliwe (substancje chorobotwórcze), w szczególności nikotyna i alkohol. Zła higiena zębów i jamy ustnej, brak witamin A i B oraz żelaza również sprzyjają leukoplakii.

Ponadto leukoplakia jest związana z chorobami genetycznymi, takimi jak dyskeratoza congenita (zespół Zinssera-Cole-Engmana) i choroba Dariera (choroba przebiegająca ze zmianami skórnymi i błonami śluzowymi), a także choroby nabyte, takie jak liszaj płaski (płaski liszaj płaski), skórna postać tocznia rumieniowatego ( Choroby autoimmunologiczne).

Leukoplakię mogą również powodować choroby zakaźne, takie jak trzeciorzędowa kiła, HIV lub choroby grzybicze (Candida albicans).

Objawy, dolegliwości i oznaki

Leukoplakia zwykle nie powoduje wyraźnych objawów. W związku z tym choroba jest zwykle wykrywana przez dentystę podczas rutynowego badania. Lekarz diagnozuje leukoplakię na podstawie białych plam na błonie śluzowej, których nie można zetrzeć. Plamy zwykle pojawiają się w dużych ilościach i mogą znajdować się w różnych miejscach na ustach i wargach. Charakterystyka zewnętrzna dostarcza informacji o stadium choroby.

Jednorodna forma wykazuje białawe przebarwienie, które jest ostro zaznaczone. Powierzchnia jest zwykle gładka i regularna, ale w pojedynczych przypadkach na krawędziach pojawiają się małe nierówności. Niejednorodne kształty można rozpoznać po szorstkiej powierzchni przypominającej brodawki. Ponadto w okolicy błony śluzowej pojawia się ból, pieczenie i inne objawy.

W podformie erozyjnej w jamie ustnej tworzą się czerwone obszary, które po bliższym przyjrzeniu się przedstawiają uszkodzenia błony śluzowej. Erozyjne leukoplaki są niewyraźne i bolesne w dotyku. W przebiegu choroby plamy rozmnażają się, a także rozprzestrzeniają na sąsiednie obszary. W rezultacie rozwija się złośliwy guz, który nieleczony może powodować dalsze dolegliwości i komplikacje w całym organizmie.

Diagnoza i przebieg

ZA Leukoplakia zwykle można już zdiagnozować na podstawie charakterystycznych zmian w błonie śluzowej. Ponieważ leukoplakia w większości przypadków nie objawia się innymi objawami, często choroba jest wykrywana przypadkowo podczas wizyty kontrolnej przez lekarza rodzinnego lub dentystę.

Rozpoznanie potwierdza wycięcie próbki (usunięcie tkanki) z dotkniętego obszaru, a następnie analiza mikroskopowa, w której w razie potrzeby można określić chorobę podstawową (infekcję lub chorobę dziedziczną).

Leukoplakię można dobrze leczyć za pomocą odpowiednich środków terapeutycznych. Nieleczona leukoplakia w zaawansowanym stadium ma zwiększone ryzyko zwyrodnienia i może przekształcić się w raka płaskonabłonkowego (nowotwór złośliwy skóry i błony śluzowej), dlatego nietypowe zmiany w okolicy błon śluzowych powinny zawsze zostać zbadane przez lekarza pod kątem możliwej leukoplakii.

Komplikacje

Z reguły osoby dotknięte chorobą cierpią na leukoplakię z białych plam, które pojawiają się głównie na błonach śluzowych. Dolegliwości estetyczne dotyczą przede wszystkim twarzy, ust i ust. Nierzadko zdarza się, że osoby dotknięte chorobą nie czują się już dobrze i cierpią z powodu kompleksów niższości i obniżonej samooceny.

Ponadto może również wystąpić dyskomfort lub ból zębów. U dzieci leukoplakia może zatem prowadzić do znęcania się lub dokuczania, co może prowadzić do dolegliwości psychicznych lub depresji. Ponadto leukoplakia może również powodować guz, co może prowadzić do skrócenia średniej długości życia chorej osoby. Ta dolegliwość poważnie pogarsza jakość życia pacjenta.

Leczenie leukoplakii należy rozpocząć wcześnie, aby zapobiec różnym powikłaniom. Dlatego konieczne jest wczesne leczenie przez dentystę, zwłaszcza u dzieci. Z reguły nie ma żadnych komplikacji, a objawy można stosunkowo dobrze złagodzić. Skuteczne leczenie nie wpływa również na oczekiwaną długość życia pacjenta ani nie skraca się jej.

Kiedy powinieneś iść do lekarza?

W przypadku zauważenia zmian w błonie śluzowej wskazana jest wizyta lekarza. Białawe, wyraźnie stwardniałe miejsca na wargach lub w jamie ustnej wskazują na poważną chorobę, taką jak leukoplakia i dlatego należy je zbadać. W przypadku urazów błony śluzowej, narastającego bólu i innych objawów wymagana jest porada lekarza. Osoby noszące protezy, aparaty ortodontyczne lub cierpiące na próchnicę nie zawsze muszą udać się do lekarza z powodu leukoplakii. Te typy narośli często ustępują samoistnie po rozwiązaniu podstawowego warunku.

Palacze, alkoholicy i ludzie ogólnie niezdrowi należą do grup ryzyka wystąpienia złośliwej leukoplakii i powinni natychmiast zobaczyć opisane objawy lekarzowi. Jeśli objawy pojawiają się po infekcji bakteryjnej lub grzybiczej, należy również zgłosić się do lekarza rodzinnego. Jeśli guzy ulegną zwyrodnieniu, należy natychmiast skonsultować się z lekarzem. W szczególności leukoplakia przypominająca brodawkę musi być uważnie monitorowana i, w razie wątpliwości, wyjaśniona medycznie. W przypadku nawrotu zmian w błonie śluzowej należy poinformować lekarza. To samo dotyczy sytuacji, gdy objawy niepożądane, takie jak drętwienie lub ból błon śluzowych, pojawiają się jakiś czas po wyzdrowieniu. Właściwy lekarz to dentysta, dermatolog lub internista.

Leczenie i terapia

Terapia Leukoplakia jest ukierunkowany przede wszystkim na przyczyny. Np. Źle dopasowane protezy powinny zostać odpowiednio dopasowane przez dentystę lub leczyć zęby próchnicowe. Wszelkie choroby zakaźne, które mogą powodować leukoplakię, również muszą być leczone.

Leukoplakia często goi się samoistnie w ciągu kilku tygodni po wyeliminowaniu czynników sprawczych. Jeśli tak nie jest, obszary błony śluzowej dotknięte leukoplakią są zwykle usuwane chirurgicznie w ramach minimalnie inwazyjnego zabiegu. Stosowane tutaj techniki chirurgiczne to ablacja elektrokoustyczna i procedura kriochirurgiczna.

Podczas ablacji elektrokoustycznej dotknięte obszary tkanki są podgrzewane i niszczone za pomocą małej igły, pętli lub kulki przymocowanej do końcówki urządzenia, które jest zasilane niskim prądem. Chociaż ból może pojawić się po operacji i należy go odpowiednio leczyć, rana spowodowana zabiegiem goi się dobrze w ciągu jednego do trzech tygodni. Ponadto obszary tkanki dotknięte leukoplakią mogą zostać zniszczone przez miejscowe oblodzenie podczas zabiegu kriochirurgicznego (metoda fizyczno-niszcząca, krionekroza) poprzez schłodzenie ich do poniżej -40 ° C ciekłym azotem.

Perspektywy i prognozy

Rokowanie w leukoplakii zależy od przyczyny. Jeśli protezy nie są dobrze dopasowane, odpowiednia korekta może w wielu przypadkach doprowadzić do ustąpienia objawów. Chore zęby również należy leczyć i, jeśli to konieczne, usuwać. Bez poprawy stanu jamy ustnej nie można złagodzić objawów. Można podawać leki, aby to wspierać, ale przyczyna musi zostać wyjaśniona, aby uzyskać trwałe ustąpienie objawów.

Aby poprawić rokowanie, należy całkowicie unikać spożycia zanieczyszczeń. Ponadto higiena jamy ustnej musi być zoptymalizowana i dostosowana do potrzeb organizmu ludzkiego. W przeciwnym razie rokowanie się pogorszy. Jeśli pacjent ma przewlekłą chorobę wirusową, rokowanie się pogarsza. W przypadku choroby zakaźnej zwykle konieczna jest długotrwała terapia w celu złagodzenia objawów, ale nie ma możliwości wyleczenia.

Jeśli przyczyną objawów jest choroba grzybicza, często można osiągnąć wyzdrowienie. Zależy to od czynników wywołujących chorobę i ogólnego stanu zdrowia danej osoby. Im gorszy układ odpornościowy organizmu, tym trudniej jest wyleczyć grzyby. Jeśli występuje choroba autoimmunologiczna, rokowanie jest również złe. U tych pacjentów leczenie ma również na celu złagodzenie objawów.

zapobieganie

Jeden Leukoplakia można zapobiec, unikając czynników wyzwalających. Czynniki ryzyka leukoplakii obejmują spożycie nikotyny i alkoholu, nieodpowiednią higienę jamy ustnej oraz źle dopasowane protezy i aparaty ortodontyczne. Ponieważ choroba ma stosunkowo wysoki wskaźnik nawrotów (wskaźnik nawrotów), osoby już dotknięte leukoplakią powinny być poddawane regularnym badaniom kontrolnym.

Opieka postpenitencjarna

Kontynuacja opieki nad leukoplakią obejmuje przede wszystkim środki zapobiegawcze, zwłaszcza ze względu na wysoki wskaźnik nawrotów. Oprócz starannej i zwiększonej higieny jamy ustnej obejmuje to również regularne wizyty u dentysty. Zalecany jest również zdrowy tryb życia, który idzie w parze ze zbilansowaną dietą i znacznym unikaniem spożywania alkoholu i nikotyny. Osobom dotkniętym chorobą zaleca się zwrócenie większej uwagi na ogólną opiekę stomatologiczną; w razie potrzeby lekarz prowadzący może udzielić odpowiednich wskazówek i porad, aby złagodzić cierpienie.

Możesz to zrobić sam

W przypadku leukoplakii ludzie mogą podejmować różne działania wspierające leczenie. Ogólnie rzecz biorąc, najpierw należy określić przyczynę dyskomfortu.

Jeśli leukoplakia ma podłoże próchnicowe, zęby próchnicowe należy usunąć. Jest to rutynowa procedura, po której osoby dotknięte chorobą nie mogą spożywać stałych pokarmów przez kilka godzin lub dni. Oprócz leczenia stomatologicznego należy poprawić higienę zębów, aby zmniejszyć ryzyko dalszego dyskomfortu. Jeśli leukoplakia została wywołana środkami chemicznymi, takimi jak nikotyna lub alkohol, należy zmienić styl życia. Należy bezwzględnie unikać substancji wyzwalających. W większości przypadków osoby dotknięte chorobą muszą rozpocząć terapię lub zwrócić się do grupy samopomocy.

Przyczynowy niedobór witaminy lub żelaza jest łatwiejszy do wyleczenia. W takim przypadku wystarczy zmienić dietę i dostarczyć organizmowi niezbędnych substancji. Jeśli choroba jest spowodowana poważną chorobą zakaźną, taką jak HIV, kiła lub choroba grzybicza, najważniejszym środkiem jest natychmiastowe zdiagnozowanie i leczenie. Pacjent może najlepiej wspomóc powrót do zdrowia, postępując zgodnie z zaleceniami lekarza i informując go o wszelkich nietypowych objawach.