świerzb

świerzb lub świerzb jest zakaźną infekcją skóry, którą zwykle można leczyć odpowiednimi płynami bez powikłań. Istnieje wiele sposobów zapobiegania rozwojowi świerzbu, które szczegółowo wyjaśniono tutaj.

Co to jest świerzb?

Plik świerzb to choroba skóry wywoływana przez tzw. świerzbowiec (Sarcoptes scabiei). W żargonie technicznym nazywany jest również świerzbem świerzb wyznaczony. Typowe objawy świerzbu to łuszcząca się lub chrupiąca skóra przeplatana guzkami.

Objawy świerzbu są często związane z silnym świądem. Zmiany skórne spowodowane świerzbem często pojawiają się na nadgarstkach, pod pachą lub w okolicy narządów płciowych u dorosłych. Dzieci dotknięte chorobą mogą mieć również zmiany skórne na twarzy lub na dłoniach i stopach.

Chociaż ludzie na całym świecie są dotknięci świerzbem, liczba zarażonych osób różni się w zależności od czasu i regionu: chociaż choroba prawie nie występowała w Niemczech w latach pięćdziesiątych XX wieku, liczba osób zakażonych świerzbem ponownie wzrosła od lat sześćdziesiątych.

przyczyny

Przyczyna wystąpienia świerzb jest odpowiednią infekcją roztoczami swędzącymi. Za obraz kliniczny odpowiedzialne są przede wszystkim samice tych pasożytów.

W przebiegu świerzbu samice świerzbu powodują małe dziury w rogowej warstwie skóry, w której składają jaja. Roztocza żerują na skórze i komórkach limfatycznych, uszkadzając w ten sposób skórę. To uszkodzenie powoduje, że układ odpornościowy organizmu staje się aktywny, powodując niektóre objawy świerzbu (takie jak swędzenie).

Świerzb jest zaraźliwy i może być przenoszony przez kontakt z ciałem. Ponieważ takie przenoszenie jest możliwe między innymi poprzez stosunek płciowy, świerzb jest chorobą przenoszoną drogą płciową i jedną z chorób przenoszonych drogą płciową.

Wiele osób zwykle kojarzy świerzb z brudnymi i niehigienicznymi warunkami życia. Rzeczywiście, może to być przyczyną rozprzestrzeniania się roztoczy. Jednak roztocza pojawiają się również w szkołach, szpitalach, domach starców i przedszkolach, czyli w miejscach, w których wiele osób codziennie wpada na siebie. Podobnie jak wszy, ciała te są idealne do szybkiego rozprzestrzeniania się świerzbu.

Objawy, dolegliwości i oznaki

Objawy świerzbu pojawiają się w większości przypadków w ciągu dwóch do sześciu tygodni. Następnie pojawiają się reakcje zapalne skóry i silny świąd. Dotyczy to przede wszystkim szczególnie ciepłych obszarów z cienkim naskórkiem. Należą do nich na przykład przestrzenie między palcami u rąk i nóg, okolice pach, okolice pępka, okolice sutków i okolice genitaliów. Świerzb rzadko lub nigdy nie atakuje grzbietu i głowy.

Dotknięte obszary są zaczerwienione i czasami tworzą się guzki. Te guzki są bardzo małe i delikatne. U dzieci prawdopodobieństwo pojawienia się pęcherzyków jest większe niż guzków, a świerzb może również wpływać na ich głowy. Swędzenie nasila się wraz ze wzrostem ciepła. Szczególnie ciepło łóżka prowadzi do silnego swędzenia.

Drapanie swędzących obszarów powoduje łuszczenie się i rogowacenie skóry. Cera skóry może zostać odpowiednio uszkodzona. U niektórych pacjentów tunele roztoczy można zobaczyć gołym okiem. Czasami można również zobaczyć pojedyncze roztocza.

Świerzb kory, który występuje rzadko, ma inny wpływ na skórę. Więc swędzenie jest tutaj słabe lub nie pojawia się. Rogowacenie i łuszczenie się skóry jest szczególnie widoczne na dłoniach i stopach, a większość ciała jest zaczerwieniona.

Diagnoza i przebieg

Rozpoznanie choroby świerzb jest początkowo możliwe na podstawie typowych zmian skórnych. Można to pokazać zwłaszcza za pomocą mikroskopu ze światłem odbitym. Jeśli trzeba potwierdzić tę diagnozę świerzbu, inną możliwością jest tak zwana metoda atramentowa:

Za pomocą rozcieńczonego atramentu wywiercone tunele roztocza swędzącego można uwidocznić na guzku skóry. Ponadto istniejący guzek skóry można usunąć w celu zdiagnozowania świerzbu, a następnie zbadać pod kątem świerzbu.

W większości przypadków przy odpowiednim leczeniu świerzbu można spodziewać się pozytywnego przebiegu choroby. W niektórych przypadkach swędzenie może utrzymywać się po zakończeniu skutecznego leczenia. Świerzb może prowadzić do powikłań związanych ze złą higieną osobistą, między innymi: zarazki mogą wnikać w zranioną skórę i wywoływać np. Ból gardła czy zatrucie krwi.

Komplikacje

Najczęstszym powikłaniem świerzbu jest zapalenie bakteryjne w obrębie uszkodzonej skóry.Kolonizacją bakteryjną są często paciorkowce lub gronkowce, które jako choroba wtórna mogą wywoływać bolesne owrzodzenia (róży) z gorączką i dreszczami lub obrzękiem węzłów chłonnych (limfadenopatia). Jeśli zarazki rozprzestrzenią się przez naczynia limfatyczne, mogą ulec zapaleniu (zapalenie naczyń chłonnych).

Jeśli infekcja nie jest leczona, w najgorszym przypadku patogeny w układzie limfatycznym przenikają do krwiobiegu i prowadzą do zagrażającego życiu zatrucia krwi (posocznicy). Gorączka reumatyczna i szczególny rodzaj zapalenia nerek znany jako zapalenie kłębuszków nerkowych mogą być również spowodowane przez anginę. Wszystkie te infekcje zwykle dobrze reagują na antybiotyki, więc szybkie leczenie zazwyczaj pozwala uniknąć poważnych następstw świerzbu.

W niektórych przypadkach skóra jest nadmiernie wrażliwa na środek przeciw roztoczom stosowany w terapii, popękane obszary skóry i zaczerwienienia wskazują na egzemę spowodowaną odwodnieniem. Rzadkim powikłaniem świerzbu jest uporczywe swędzenie po zakończeniu leczenia, które jest spowodowane nadmierną aktywacją komórek nerwowych: zgłaszają one bodziec do mózgu długo po wyeliminowaniu wyzwalacza.

Kiedy należy iść do lekarza?

Świerzb to choroba obarczona wysokim ryzykiem infekcji. Aby infekcja nie rozprzestrzeniła się na inne osoby i nie rozprzestrzeniła się dalej na własnym ciele, przy pierwszych oznakach należy skonsultować się z lekarzem. Jeśli dana osoba cierpi na nieprawidłowości skórne, zawsze powinien je wyjaśnić lekarz. Zapalenie skóry jest ostrzeżeniem, którego należy przestrzegać. Dłonie, przestrzenie między palcami, pachy i okolice narządów płciowych są szczególnie narażone na świerzb. W przypadku zmian w karnacji skóry na tych częściach ciała wskazana jest wizyta lekarska. W przypadku swędzenia lub otwartych ran skonsultuj się z lekarzem.

Jeśli objawy się rozprzestrzeniają lub nasilają, konieczna jest wizyta lekarska. Jeśli rozwinie się gangrena, pojawi się ropa lub skóra poczuje pieczenie, potrzebny jest lekarz. W ciężkich przypadkach osoba dotknięta chorobą jest narażona na zatrucie krwi. Jeśli powierzchnia skóry jest łuszcząca się, sucha lub chrupiąca, konieczna jest wizyta u lekarza w celu ustalenia przyczyny. Jeśli pojawią się grudki, obrzęki lub małe wrzody, zmiany skórne musi zostać zbadane przez lekarza. Zaczerwienienie skóry, niepokój wewnętrzny lub zaburzenia czucia należy zgłosić lekarzowi, aby jak najszybciej rozpocząć odpowiednią terapię.

Leczenie i terapia

Kiedy świerzb- Chorobie nie towarzyszą powikłania, skuteczne leczenie jest zwykle możliwe poprzez zastosowanie miejscowo aplikowanych balsamów. Skutki takiej terapii przeciwko świerzbowi polegają zarówno na zabijaniu roztoczy, jak i zapobieganiu ponownemu zakażeniu.

Często może być konieczne leczenie osób z prywatnej sfery osoby dotkniętej świerzbem. Może to być również przydatne dla osób, które nie mają jeszcze żadnych ostrych objawów świerzbu, ponieważ objawy mogą czasami pojawić się dopiero długo po zakażeniu.

Składnikami aktywnymi, które są częściowo zawarte w maściach do leczenia świerzbu, są substancje permetryna (sztucznie wytwarzany insektycyd) lub benzoesan benzylu. Odpowiednie maści zwykle wymagają pewnego czasu ekspozycji po nałożeniu, zanim zostaną ponownie spłukane.

Czas trwania leczenia świerzbu zależy między innymi od ciężkości choroby i zastosowanego środka. Jeżeli w przebiegu świerzbu występują powikłania wymienione powyżej, to leczy się je np. Antybiotykami.

Perspektywy i prognozy

Rokowanie i prognozy dotyczące świerzbu zależą od tego, czy pacjent konsekwentnie kończy leczenie i podejmuje odpowiednie środki ostrożności. Nieleczony świerzb może przekształcić się w chorobę przewlekłą. Pacjenci dotknięci chorobą od lat odczuwają coraz większe nasilenie objawów. Zmiany te wpływają wówczas na coraz większe obszary skóry.

Zwiększa to ryzyko pogorszenia ogólnego stanu zdrowia. Ponieważ jeśli patogeny dostaną się do typowych ran zadrapań, konsekwencjami mogą być infekcje ropne lub nawet zagrażająca życiu posocznica. W rzadkich przypadkach nieleczony świerzb może wyleczyć się samoczynnie po kilku latach.

Rokowanie w chorobie świerzbu jest znacznie lepsze, jeśli pacjent przyjmuje leki i przestrzega zaleceń higienicznych. W tym przypadku świerzb prawie zawsze goi się bez żadnych problemów, a osoby dotknięte chorobą nie muszą obawiać się poważnych długoterminowych konsekwencji.

W przeciwieństwie do niektórych chorób zakaźnych organizm po przezwyciężeniu świerzbu nie rozwija odporności. W szczególności po zwalczeniu choroby może dojść do ponownego zarażenia, jeśli np. Osoby z najbliższego otoczenia chorują na świerzb, często go nie zauważając.

zapobieganie

Należy temu zapobiegać świerzb na przykład o unikaniu bliskiego fizycznego kontaktu z osobami cierpiącymi na świerzb. Jeśli masz już świerzb, leczenie profilaktyczne przez prywatne osoby kontaktowe może zapobiec ponownemu zakażeniu. Aby zapobiec przedłużającemu się przebiegowi świerzbu, oprócz prawidłowego stosowania leku, może przyczynić się również regularna przestrzeń życiowa i higiena osobista, co utrudnia rozmnażanie się świerzbu.

Opieka postpenitencjarna

Po skutecznej terapii nie można skorzystać ze specjalnej opieki. Pacjent jest uważany za wyleczonego. Zmiany skórne i swędzenie mogą nadal występować przez krótki czas. Można je jednak leczyć kremami. Jeśli pacjent chce zapobiec ponownemu zakażeniu, musi sam podjąć środki zapobiegawcze.

On jest za to wyłącznie odpowiedzialny. Nie ma bezpośredniego wsparcia medycznego. Jednak lekarze udzielają informacji o drogach przenoszenia. Jednym z najbardziej odpowiednich środków jest przestrzeganie wysokich standardów higieny. Szczególnie w przypadku zakwaterowania za granicą należy krytycznie spojrzeć na miejsca noclegowe i sanitariaty. Należy unikać zarażonych ludzi.

Ponownej infekcji nie należy lekceważyć w przypadku pacjentów z osłabionym układem odpornościowym i małych dzieci. Leczenie stacjonarne w szpitalu jest nieuniknione. Te grupy ludzi są narażone na powikłania, takie jak zatrucie krwi lub zapalenie węzłów chłonnych. Okres leczenia wydłuża się.

W rzadkich przypadkach świerzb może rozwijać się przewlekle. Wtedy pojawia się potrzeba długotrwałego leczenia. Leki są zwiększane lub zmieniane, rozpoczyna się kolejne leczenie maściami przeciw roztoczom. Pacjenci dotknięci chorobą muszą poważnie ograniczać swoje codzienne życie. Należy unikać bliskiego kontaktu z innymi ludźmi. Pranie i tekstylia należy odpowiednio wyczyścić.

Możesz to zrobić sam

Każdy, kto cierpi na świerzb, powinien najpierw przestrzegać kilku środków higieny. Zaleca się pranie pościeli i odzieży w gorącej wodzie oraz prysznic co najmniej dwa razy dziennie. Ponadto należy informować bliskie kontakty o chorobie, aby uniknąć infekcji.

Typowe środki, takie jak zimne okłady przeciw swędzeniu, łagodzące maści przeciwbólowe i zabiegi kosmetyczne, takie jak naturalny makijaż przeciw zaczerwienieniu, pomagają w zwalczaniu rzeczywistych objawów. Jeśli świerzb nie jest bardzo zaawansowany, pomocne mogą być różne domowe środki zaradcze. Olejek z drzewa herbacianego zabija pasożyty i wspomaga strukturę skóry. Olejek lawendowy przeciwdziała swędzeniu i zaczerwienieniu skóry, a olejek aloesowy ma ogólne działanie przeciwbólowe. Równie skuteczne są zioła, takie jak szałwia, dziurawiec czy mięta pieprzowa, które gotuje się i nakłada bezpośrednio na skórę. Sprawdzonym lekarstwem domowym jest skórka cebuli - również gotowana i nakładana na swędzące miejsca.

Z homeopatii oferuje się preparat Psorinum, który ma zabijać pasożyty i łagodzić ból. Mówi się również, że siarka ma działanie kojące. Stosowanie tych środków najlepiej jest najpierw omówić z lekarzem prowadzącym.