Kardiochirurgia

Od 1993 roku Kardiochirurgia niezależna specjalizacja lekarska. Główną specjalizacją jest chirurgia toraksowa i sercowo-naczyniowa, która wyewoluowała z chirurgii ogólnej. Kardiochirurdzy leczą nabyte i wrodzone choroby serca, a także urazy serca i otaczających naczyń krwionośnych. Kardiochirurgia ściśle współpracuje z chirurgią naczyniową i kardiologią.

Co to jest kardiochirurgia?

Opinia publiczna postrzega kardiochirurgię przede wszystkim w obszarze przeszczepów serca. Jednak te skomplikowane i czasami zagrażające życiu interwencje nie są w żadnym wypadku najczęstszymi operacjami.

Kardiochirurdzy wykonują głównie operacje na zastawkach serca i zakładaniu pomostów wieńcowych. Kardiochirurgia obejmuje sześć grup fokusowych: operacje wieńcowe, operacje zastawki mitralnej, operacje zastawki aortalnej, operacje aorty, niewydolność serca i rozrusznik serca.

Zabiegi i terapie

Podczas rewaskularyzacji chirurgicznej kardiolodzy uznają bajpasy za wysoce skuteczną, długoterminową terapię choroby wieńcowej. Zabieg ten jest szczególnie odpowiedni dla pacjentów z wielonaczyniową chorobą wieńcową, w tym wielką tętnicą ściany przedniej (Ramus interentricularis).

Rewaskularyzację chirurgiczną wywołuje się również w przypadku upośledzenia czynności lewej komory serca z równoległymi chorobami, na przykład zastawkami serca. Pacjenci kardiologiczni odnoszą takie same korzyści, jeśli wyniki dotyczą zwężenia głównego tułowia.

Kardiologowie kierują się krajowymi wytycznymi dotyczącymi opieki, które określają, kiedy operacja bajpasu powinna mieć pierwszeństwo przed dylatacją balonową lub terapią lekową. Pacjenci odnoszą korzyści z minimalnie inwazyjnej instalacji bajpasu, która odbywa się bez użycia płuco-serca OPCAB. Naczynia by-passu tętniczego są usuwane z pacjenta endoskopowo.

Do wykonywania szwów zespolonych stosuje się instrumenty automatyczne. Operacje zastawki mitralnej należą do najczęstszych interwencji w zakresie rekonstrukcji zastawki serca, które są wykonywane przy użyciu zabiegów małoinwazyjnych. Choroby zastawki aortalnej dotykają szczególnie starszych pacjentów w wieku 70 lat i starszych. Dostępne są różne zastawki serca do wymiany zastawek aortalnych, przy czym rozróżnia się między biologicznymi i mechanicznymi zastawkami serca. W przypadku regularnego rytmu serca (zatokowego) wywoływana jest zmiana lokalizacji zastawki biologicznej, ponieważ terapia przeciwzakrzepowa preparatem Marcumar przez całe życie nie jest konieczna.

Biologiczne zastawki serca wszczepia się głównie pacjentom powyżej 65 roku życia. Te zastawki serca są obecnie coraz częściej stosowane u młodszych pacjentów. Te innowacyjne modele mają 15-letni okres trwałości. Pozytywne doświadczenia z nawrotami operacji zwyrodniałych biologicznych zastawek aortalnych potwierdziły wysokie oczekiwania wobec tej procedury.

Przeciwwskazaniem dla pacjentów poniżej 65 roku życia jest druga operacja w starszym wieku, gdyż biologiczne zastawki serca mają jedynie ograniczony okres trwałości. W ten sposób można również zregenerować zwapnione zastawki serca. Można uniknąć mechanicznej zastawki serca i planowania krzepnięcia krwi.

Operacje zastawki aortalnej za pomocą cewnika wykonuje się przez jamę piersiową (przez tętnicę nogi) lub przez koniuszek serca (przez koniuszek serca). Interwencje na zastawce aortalnej połączone z rewaskularyzacją wieńcową to złożone operacje, które wiążą się ze zwiększonym ryzykiem u osób starszych. Częste zabiegi dotyczą aorty wstępującej (aorty wstępującej). Procedura ta stawia wysokie wymagania kardiochirurgowi, ponieważ dochodzi do wymiany głównej tętnicy i korzeni aorty aż do tętnic głowy. Lekarze stosują różne techniki, aby chronić mózg przed zatorami i zaburzeniami krążenia.

W większości przypadków dochodzi do powiększenia z powodu tętniaka, który pojawia się w wyniku postępującej degeneracji w starszym wieku. Młodsi pacjenci z sercem często wykazują osłabioną wytrzymałość ściany aorty (zespół Marfana). Rozwarstwienie aorty jest wskazaniem doraźnym. Podczas operacji zastawki są wszywane w protezę naczyniową. W produkowanych komercyjnie protezach naczyniowych sztuczne zastawki serca są już wszyte.

Kardiochirurdzy preferują jednak pierwszą metodę, ponieważ pozwala ona na pewną elastyczność, gdyż można wszyć również większe zastawki serca, co znacznie poprawia hemodynamikę. W przypadku tych biologicznych przewodów antykoagulacja z użyciem Macumaru staje się przestarzała, co jest decydującą zaletą.

Lekarze preferują zastawkę bezstentową, która jest wszyta w protezę naczyniową. Ten nowo utworzony korzeń aorty wykazuje ponadprzeciętną wydajność (hemodynamikę). Rekonstrukcja zastawki aortalnej jest preferowana zamiast wymiany, ponieważ w międzyczasie medycyna opracowała różne innowacyjne techniki, które umożliwiają pacjentom beztroskie życie pooperacyjne.

W związku z tym operacje wykonywane są na łuku aorty, eliminując zagrażające życiu rozwarstwienie aorty, co nieuchronnie prowadzi do śmierci, jeśli terapia nie jest terminowa. Niewydolność serca jest najczęstszą chorobą serca. Ten stan może przybrać postać zawału serca, ciężkiego zapalenia lub operacji serca.

Jednak przewlekła niewydolność serca jest zdecydowanie najczęstszą chorobą wieńcową. U niektórych pacjentów stan ten można kontrolować za pomocą terapii lekowej. Jeśli tak nie jest, możliwa jest tylko implantacja sztucznego serca lub przeszczep serca. W większości przypadków zachodzi potrzeba zaopatrzenia pacjenta w system sztucznego serca do czasu, gdy będzie dostępne odpowiednie serce dawcy.

Jednak związane z tym ryzyko jest wysokie, ponieważ czas oczekiwania jest długi i istnieje ryzyko, że organizm odrzuci wszczepiony narząd dawcy. Technologia defibrylatorów i rozruszników serca przeszła w ostatnich latach znaczne innowacje techniczne, ponieważ różne algorytmy sterowane komputerowo niemal dokładnie symulują naturalne bicie serca w warunkach spoczynku i stresu.

Diagnostyka i metody badań

Najczęściej podaje się antykoagulanty wspomagające krzepnięcie krwi. Większość pacjentów otrzymuje Godamed, Marcumar, Colfarit, Aspirin, Asasantin, ASS, Plavix, Iscover lub Tiklyd. Leki te należy odstawić przed operacją ze względu na ryzyko krwawienia.

Jednak to wycofanie nie odbywa się na własną odpowiedzialność, ale pod nadzorem lekarza, ponieważ regulowany przepływ krwi nie jest gwarantowany bez tych antykoagulantów. Lekarze mogą zastosować leki zastępcze. W przypadku choroby niedokrwiennej serca lub operacji bajpasu do wykonania, pacjenci przyjmują lek ASA do momentu przyjęcia do szpitala. Jeśli stent wieńcowy został umieszczony w ciągu ostatnich dwunastu miesięcy, Iscover lub Plavix będą nadal używane. W laboratorium wykonywane są badania i testy w zakresie: serologii zapalenia wątroby i HIV, czynności płuc, grupy krwi, koronarografii, echokardiografii, tętnic szyjnych podwójnych, USG jamy brzusznej w celu ustalenia, czy występuje infekcja lub tętniak aorty brzusznej, RTG klatki piersiowej oraz obliczenie Euroscore dla pacjentów wysokiego ryzyka.

W przypadku operacji zastawki przed rekonstrukcją wykonuje się RTG OPG, RTG zatok przynosowych, prezentację stomatologiczną, prezentację laryngologiczną oraz 3D-TEE (ocena morfologiczna zastawki mitralnej). W przypadku planowej operacji zastawki należy wyłączyć ognisko infekcji w celu uniknięcia lub zminimalizowania zapalenia wsierdzia. Pooperacyjnie na oddziale intensywnej terapii: EKG, kontrola ciśnienia krwi, analiza krwi, wentylacja, PiCCO (monitorowanie danych sercowo-naczyniowych), cewnik do tętnicy płucnej, IABP (wewnątrzaortalna pompa balonowa), SpO² (tlen krwi, wysycenie tlenem), CVP (pomiar centralnego ciśnienia żylnego), ECMO (pozaustrojowa membrana tlenowa, technologia intensywnej opieki) do wentylacji).

Leki obejmują Cordarex (lek przeciwarytmiczny), wazopresynę, dobutaminę, adrenalinę, noradrenalinę i Corotrop. Pacjenci są najpierw ekstubowani i mobilizowani następnego dnia po operacji i przenoszeni na normalny oddział.