Grejpfrut to krzyżówka pomarańczy i grejpfruta, uprawiana komercyjnie od około 1875 roku, początkowo na Florydzie, a później prawie na całym świecie w krajach subtropikalnych.
Oprócz potasu, wapnia i magnezu owoce dostarczają prozdrowotnych ilości przeciwutleniaczy, zwłaszcza witaminy C. Należy pamiętać, że niektóre drugorzędne substancje roślinne grejpfruta silnie oddziałują z wieloma lekami, w tym statynami, beta-blokerami i niektórymi lekami obniżającymi ciśnienie krwi.
Co powinieneś wiedzieć o grejpfrutach
Grejpfrut to owoc cytrusowy o słodko-kwaśnym i lekko gorzkim smaku, który jest spowodowany przez wtórną substancję roślinną, naringinę. Owoc o średnicy od 10 do 15 centymetrów i skórce o grubości 1 centymetra jest skrzyżowaniem grejpfruta i pomarańczy i często jest błędnie nazywany grejpfrutem.
Grejpfrut to prawdopodobnie przypadkowy produkt, który powstał na karaibskiej wyspie Barbados około 1750 roku. Od około 1870 roku smaczne owoce cytrusowe z lekko cierpkim i gorzkim odcieniem były po raz pierwszy uprawiane komercyjnie na Florydzie. Floryda i Teksas są nadal głównymi obszarami uprawy dzisiaj, chociaż owoce są obecnie uprawiane na plantacjach w prawie wszystkich krajach subtropikalnych na całym świecie. Głównymi dostawcami na Europę są Izrael, Cypr, Hiszpania, a także RPA. Oba główne rodzaje grejpfrutów, biały z żółtawym i czerwony grejpfrut z czerwonawym do różowego miąższu, można znaleźć na rynku, w wyniku czego czerwony grejpfrut był dalej uprawiany w kilku różnych odmianach.
Czerwone odmiany, których skórkę można już rozpoznać po lekko czerwonawych odcieniach, zwykle smakują słodko i łagodniej niż grejpfrut o żółtym miąższu. Dobrze pasuje do stref umiarkowanych na półkuli północnej, takich jak Europa Środkowa i Północna, gdzie grejpfrut jako główny dostawca witamin występuje w zimowej połowie roku, od października do kwietnia. W miesiącach zimowych podaż witamin i innych ważnych wtórnych substancji roślinnych, takich jak enzymy, polisacharydy i pierwiastki śladowe z lokalnych produktów roślinnych, jest ograniczona w Europie Środkowej i Północnej, a niskie nasłonecznienie w połączeniu z częstymi obszarami niskiego ciśnienia szczególnie sugeruje brak witaminy D, która może się przedostać działanie światła słonecznego w skórze występuje pod warunkiem obecności prekursorów do tworzenia witaminy D.
Nawet jeśli podaż ważnych - metabolicznie istotnych - substancji w połowie lata jest znacznie lepsza przy naturalnej diecie niż zimą, nikt nie musi rezygnować z ich zwykłego grejpfruta. Podczas gdy w krajach subtropikalnych półkuli północnej drzewa grejpfrutowe kwitną latem, a owoce stopniowo dojrzewają, w krajach subtropikalnych półkuli południowej jest to czas zbiorów, tak aby import z Afryki Południowej, a także z innych krajów na południe od równika zaspokajał popyt w Europie Środkowej i Północnej w półroczu letnim. może pokryć.
Znaczenie dla zdrowia
Kiedy żywność ma znaczenie zdrowotne, zwykle mniej chodzi o główne grupy składników odżywczych, węglowodany, białka i tłuszcze lub oleje, ale więcej o tak zwane wtórne substancje roślinne, takie jak witaminy, enzymy, polisacharydy, minerały, pierwiastki śladowe i wiele innych substancji organicznych i nieorganicznych.
Odgrywają tylko podrzędną rolę pod względem wartości odżywczej, ale niektóre z nich przejmują ważne zadania i funkcje w pośrednim metabolizmie oraz w układzie odpornościowym. Pozytywne znaczenie grejpfruta dla zdrowia ludzi polega głównie na tym, że jest on dostawcą witaminy C, niektórych witamin z grupy B i flawonoidów mających znaczenie dla zdrowia oraz jako dostawca minerałów istotnych pod względem metabolicznym. Szczególnie zimą, główny czas zbiorów grejpfruta na subtropikalnych obszarach półkuli północnej, duże znaczenie ma zaopatrzenie organizmu w witaminę C jako skuteczny przeciwutleniacz oraz w niektóre witaminy z grupy B, a także w minerały i pierwiastki śladowe.
Zaledwie 200 do 300 gramów grejpfruta pokrywa dzienne zapotrzebowanie na witaminę C. Jednak miazga i sok zawierają również specjalne glikozydy, takie jak naringina. Glikozyd nie tylko zapewnia lepsze trawienie i szybsze uczucie sytości, ale także hamuje rozkład statyn (leków obniżających poziom cholesterolu) i beta blokerów (stabilizację rytmu serca), dzięki czemu okres półtrwania leków znacznie się wydłuża. Działanie leku nasila się w niekontrolowany i czasami niebezpieczny sposób. Ten sam efekt może wystąpić podczas spożywania narkotyków, dzięki czemu działanie leku może być nasilone i przedłużone w niekontrolowany sposób.
Przed spożyciem grejpfruta lub jego soku osoby, które regularnie muszą zażywać tabletki, powinny wyjaśnić, czy składniki takie jak naringina wchodzą w interakcję z zażywanymi lekami.
Składniki i wartości odżywcze
| Informacje żywieniowe | Kwota na 100 gramów |
| Kalorie 42 | Zawartość tłuszczu 0,1 g |
| cholesterol 0 mg | sód 0 mg |
| potas 135 mg | węglowodany 11 g |
| białko 0,8 g | witamina C 31,2 mg |
Dzięki wartości odżywczej od 35 do 50 kilokalorii na 100 gramów miąższu grejpfrut nie jest bombą kaloryczną, ale bombą witaminy C. Sto gramów miąższu zawiera około 44 miligramów witaminy C, co stanowi około połowy zalecanego dziennego zapotrzebowania wynoszącego 100 miligramów i jest prawie równe wartościom cytryny.
Potas jest również dostępny w stężeniu około 180 miligramów na 100 gramów miazgi, co odpowiada 10 procentom dziennego zapotrzebowania osoby dorosłej. Z drugiej strony analogiczna zawartość wapnia i magnezu osiąga tylko wartości odpowiadające 2-3% dziennego zapotrzebowania (100 g pulpy).
Nietolerancje i alergie
Podobnie jak prawie wszystkie owoce cytrusowe, grejpfruty zawierają aminy biogenne, które zawierają również ważną substancję przekaźnikową, histaminę. Między innymi odgrywa szczególną rolę w reakcjach zapalnych, a także jest tworzony przez organizm z aminokwasu histydyny.
Sok i miąższ grejpfruta są nie tylko dostawcami histaminy, ale niektóre składniki działają również jako uwalniacze histaminy. Powodują, że dodatkowo produkowane i z. B. Uwalnia się histamina przechowywana w białych krwinkach. Dlatego po spożyciu u osób ze znaną nietolerancją histaminy mogą wystąpić reakcje alergiczne.
Wskazówki dotyczące zakupów i kuchni
W sklepach dostępnych jest ponad 20 różnych rodzajów grejpfrutów, w razie potrzeby również w jakości ekologicznej. Poszczególne odmiany różnią się smakiem i składnikami. Im jaśniejsza skórka i miąższ, tym bardziej gorzki i mniej słodki jest ich smak.
Szczególnie słodkie w smaku odmiany grejpfruta z tylko lekko gorzkim odcieniem można zwykle rozpoznać po kolorze miąższu, który waha się od różowego do ciemnoczerwonego. Chociaż grejpfruty zaliczane są do owoców, które nie dojrzewają później, ich smak zmienia się, gdy są odpowiednio przechowywane poza lodówką w temperaturze 9-15 stopni Celsjusza. Słodycz i aromat stają się intensywniejsze, a cierpki, gorzki ton w smaku staje się nieco słabszy. W powyższych warunkach grejpfruty można bez problemu przechowywać przez kilka tygodni.
Wskazówki dotyczące przygotowania
Popularnym sposobem przygotowania owoców do spożycia jest przecięcie ich na pół i oddzielenie miazgi od skórki specjalnym nożem z zakrzywionym brzegiem piły, a następnie pocięcie owocu na małe segmenty, wykonując proste cięcia.
Miąższ można następnie „łyżką” bezpośrednio ze skóry małą łyżeczką i zjeść. W razie potrzeby możesz dodać trochę więcej cukru. Inny sposób przygotowania polega na podzieleniu miąższu na małe kostki, aby przyozdobić sałatki i inne przystawki oraz trochę urozmaicić smak i wygląd. Oczywiście grejpfruty można również wyciskać, ale wtedy tracone są ważne składniki i błonnik, które znajdują się w miąższu.
.jpg)
.jpg)
