Z Szanta zwyczajna jest jedną z roślin leczniczych. Działa uśmierzająco na kaszel i rozluźnia śluz z dróg oddechowych.
Występowanie i uprawa szanty zwyczajnej
Szanta zwyczajna jest jedną z wieloletnich roślin zielnych. Jego wysokość waha się od 30 do 80 centymetrów. Zioła lecznicze charakteryzują się srebrzystymi, owłosionymi pędami i liśćmi. Te ostatnie mają kształt od owalnego do okrągłego. Liście pokryte są gwiezdnymi włosami. Na spodniej stronie ich włosy są znacznie wyższe niż na górnej, która staje się coraz bardziej łysa. Szanta zwyczajna kwitnie od maja do sierpnia.
Szanta zwyczajna jest rodzimym i rozpowszechnionym w regionie śródziemnomorskim. Ponadto przedstawili go mieszkańcy Australii, Ameryki Północnej i Ameryki Południowej. W krajach Europy Środkowej roślina często rośnie w pobliżu wsi. Ponieważ szanta zwyczajna uważana jest za mało wymagającą, bez problemu można ją uprawiać w przydomowym ogrodzie.
Efekt i aplikacja
Szanta zwyczajna zawiera różne składniki, które mają pozytywny wpływ na zdrowie. Do najważniejszych substancji należą olejki eteryczne, glikozydy, wapń, potas, garbniki, saponiny, substancje gorzkie, żywice i cholina. Roślina lecznicza jest stosowana jako fitoterapia w różnych postaciach dawkowania. Szanta zwyczajna może być używana zarówno jako herbata, jak i jako nalewka.
Szanta zwyczajna jest najczęściej podawana leczniczo jako mieszanka lecznicza. Aby zrobić herbatę z szanty, użytkownik nalewa filiżankę świeżo przegotowanej, gorącej wody na dwie łyżeczki szanty. Następnie herbata musi parzyć przez około 10 minut. Po wysiłku można go przyjmować małymi łykami. Dobrym pomysłem jest codzienne wypijanie od jednej do trzech filiżanek herbaty z szanty.
Nalewka oferuje inną opcję dawkowania. Możesz zrobić to samodzielnie, napełniając szantę do zakręcanego słoika. Następnie wlej alkohol lub podwójne ziarno na części roślin, aż zostaną całkowicie pokryte płynem. Mieszanina jest następnie uszczelniana, którą następnie należy pozostawić na dwa do sześciu tygodni, zanim będzie można ją użyć. Po tym okresie nalewkę odcedzamy do ciemnej butelki.
W przypadku stosowania nalewki pacjent przyjmuje od 10 do 50 kropli od jednego do trzech razy dziennie. Jeśli stężenie nalewki jest zbyt wysokie, można ją rozcieńczyć wodą. Prezentacja szanty zwyczajnej może odbywać się zarówno wewnętrznie, jak i zewnętrznie. Herbata i nalewka są stosowane wewnętrznie przy chorobach układu oddechowego, takich jak kaszel. Ponadto roślina lecznicza działa przeciw zaburzeniom dróg żółciowych, problemom z krążeniem i problemom żołądkowo-jelitowym. Ponadto herbatę i nalewki wzmacniają układ odpornościowy człowieka.
W przypadku stosowania zewnętrznego rozcieńczoną nalewkę z szanty lub herbatę nakłada się na skórę w postaci okładów. Możliwe jest również mycie lub kąpiele. Wyprysk można skutecznie złagodzić tą metodą. Przydatne jest również leczenie trudno gojących się ran i wrzodów. Wyciskany sok ze świeżej szanty może być również użyty do przeprowadzenia wiosennej kuracji.
Znaczenie dla zdrowia, leczenia i zapobiegania
Szanta zwyczajna to jedna z najstarszych roślin leczniczych znanych człowiekowi.Zioło szanty zwyczajnej było używane na kaszel i inne problemy z oddychaniem przez rzymskiego lekarza Galena, który żył od około 129 do 199 AD. Oprócz zioła, końcówki pędów kwitnących są dziś również używane w medycynie naturalnej. Medycyna ludowa wykorzystuje szantę do leczenia chorób przewodu pokarmowego. Środek fitoterapeutyczny służy również jako środek zmniejszający apetyt i rozluźniający flegmę, aby ułatwić kaszel.
Prozdrowotne działanie szanty zwyczajnej polega na przeciwzapalnym i krwiotwórczym działaniu rośliny leczniczej. Dalsze obszary zastosowania to przewlekłe zapalenie oskrzeli, zapalenie żołądka lub jelit, nieżyt żołądka, osłabienie czynności wątroby, osłabienie układu odpornościowego, anemia, słaba żółć, zaburzenia nerwowe serca i problemy z krążeniem. Szanta jest również odpowiednia do leczenia słabych miesiączek, ponieważ sprzyja krwawieniom miesiączkowym u kobiet. Roślina jest również pomocna przy zaburzeniach gojenia się ran, stanach zapalnych skóry i wrzodach.
Szanta zwyczajna jest również używana w homeopatii pod nazwą Marrubium vulgare. Podawanie górnych części rośliny leczniczej odbywa się w celu leczenia chorób układu oddechowego. Nawiasem mówiąc, szanta zwyczajna występuje również w wielu lekach na przeziębienie i pastylkach do ssania. Jest łączony między innymi z eukaliptusem, koprem włoskim, tymiankiem, bluszczem czy żebrówką. W przeciwnym razie medycyna konwencjonalna prawie nigdy nie używa tej rośliny.
Podobnie jak w przypadku większości innych roślin leczniczych, spożycie szanty zwyczajnej może prowadzić do niepożądanych skutków ubocznych. Są to przede wszystkim [[alergiczne reakcje alergiczne], zaburzenia żołądkowo-jelitowe i zaburzenia rytmu serca. Jednak nie są znane żadne interakcje z innymi lekami.
Istnieją również przeciwwskazania, które zabraniają stosowania szanty. Na przykład produktu nie należy przyjmować, jeśli występuje nadwrażliwość na produkt ziołowy lub pacjent cierpi na kamienie żółciowe. To samo dotyczy okresu ciąży i karmienia piersią. Ponadto użytkownik nie może przez długi czas używać szanty.
