Na Zespół czołowego mózgu są urazy płata czołowego. Zmiany w tym obszarze mózgu zwykle objawiają się zaburzeniami poznawczymi i behawioralnymi, takimi jak pseudopsychopatia. Leczenie zależy od pierwotnej przyczyny uszkodzenia.
Co to jest zespół czołowego mózgu?
© bilderzwerg - stock.adobe.com
Poznanie i charakter znajdują się w płacie czołowym człowieka. Obszar mózgu jest również znany jako kora przedczołowa i bierze udział we wszystkich funkcjach monitorowania i analizy. Obszar mózgu odgrywa zatem decydującą rolę w zachowaniu człowieka. Płat czołowy ma połączenia ze wszystkimi innymi obszarami mózgu i umożliwia szybką i skuteczną wymianę informacji.
Dzięki licznym połączeniom z układem limbicznym, zwojami podstawnymi, móżdżkiem i wzgórzem, płat czołowy jest w stanie idealnie dopasować ludzkie zachowanie do aktualnej sytuacji. Uszkodzenie płata czołowego nazywane jest zespołem płata czołowego. Podobnie jak w przypadku zespołu niewykonalnego, zespół czołowego mózgu głównie zaburza funkcje wykonawcze mózgu.
Wyrażenie syndromu niewykonania już wskazuje na objawy: przede wszystkim na zaburzenie funkcji wykonawczych mózgu. Natomiast termin zespół czołowego mózgu nie wskazuje na żadne konkretne objawy, a jedynie odnosi się do lokalizacji uszkodzenia mózgu. Funkcje wykonawcze nie zawsze są zaburzone w zespole płata czołowego.
Tak więc zespół czołowego mózgu może teoretycznie wyrażać się jako zespół niewykonawczy, ale niekoniecznie musi występować jako zespół niewykonawczy. Dlatego te dwa terminy nie są synonimami.
przyczyny
Zespół płata czołowego wynika z uszkodzenia przedniego płata czołowego. Uszkodzenie to może wystąpić w kontekście wypadków spowodowanych krwawieniem, wystąpić w kontekście udarów, być związane ze stanem zapalnym lub być spowodowane zwyrodnieniem. Nieprawidłowy przepływ krwi lub guzy mogą również wywołać zespół czołowego mózgu.
W zależności od dokładnej lokalizacji, zespół ten wiąże się z różnymi zaburzeniami, takimi jak upośledzenie funkcji poznawczych, zmiany w zachowaniu, a nawet pseudopsychopatia. Zasadniczo kora przedczołowa jest podzielona na grzbietowo-boczną korę przedczołową i korę oczodołowo-czołową. W pierwszej części znajdują się głównie funkcje poznawcze, takie jak rozwiązywanie problemów, planowanie z wyprzedzeniem i działanie zorientowane na cel.
W części orbito-frontalnej występują cechy osobowości i regulacja emocji. W przypadku wszelkiego rodzaju zmian w płacie czołowym ludzie nie mogą już elastycznie i rozsądnie dostosowywać swojego zachowania do nowych okoliczności. Rodzaj i dokładna lokalizacja determinują objawy zespołu czołowego mózgu. Oznacza to, że dwie osoby z zespołem czołowego mózgu mogą mieć radykalnie różne stany w zależności od uszkodzenia.
Tutaj znajdziesz swoje leki
➔ Leki uspokajające i wzmacniające nerwyObjawy, dolegliwości i oznaki
W przypadku zmiany w częściach poznawczych płata czołowego występują zaburzenia poznawcze. Oprócz zakłóceń analizy problemu i zakłóceń w tworzeniu pomysłów może wystąpić redukcja językowa. Zmniejsza się zdolność do dostosowania się, a pacjent ma tendencję do wytrwałości. Czasami pacjenci mają trudności z przestrzeganiem i łamaniem zasad.
Rutynowe działania nie są wykorzystywane w sposób ukierunkowany. Wiarygodność działań nie jest już sprawdzana. Pacjenci rzadko opracowują alternatywne plany lub wcale. Masz trudności ze zwróceniem uwagi na kilka informacji jednocześnie. Nie przewidują konsekwencji działania. Ponadto nie uczą się na błędach i działają impulsywnie.
Twoja siła woli często spada. Zespół czołowego mózgu może również objawiać się przede wszystkim zaburzeniami zachowania. W przypadku pseudodepresji po uszkodzeniu czołowego mózgu może wystąpić spowolnienie ruchowe i zubożenie mowy. Na poziomie sensorycznym można sobie wyobrazić brak wrażliwości, a nawet apatię.
Można sobie wyobrazić objawy emocjonalno-afektywne, takie jak nastrój depresyjny z niską samooceną, odrzucenie samego siebie lub emocjonalna obojętność. Następuje utrata popędu i zainteresowania, utrata inicjatywy i zmniejszenie pożądania seksualnego.
Oprócz zaniedbywania własnego wyglądu występuje wycofanie społeczne. Na poziomie poznawczym oprócz niezdolności do podejmowania decyzji występuje przede wszystkim zaburzenie uwagi i koncentracji. Biocykl charakteryzuje się zaburzeniami snu i zmęczeniem. Pseudopsychopatię po uszkodzeniu czołowego mózgu należy odróżnić od pseudodepresji.
Nadpobudliwość ruchowa spotyka się z halucynacjami sensorycznymi. Może istnieć maniakalny, euforyczny nastrój, jak również paranoiczne urojenia i wybuchy agresji. Emocje takie jak śmiech i płacz nie są już odpowiednie.
Oprócz hiperseksualności występuje tu brak taktu, konwencji społecznej, umiejętności dystansowania się, odhamowań, wulgarnego języka i konfabulacji. Pod względem poznawczym pacjenci często mają ulotne pomysły, są uzależnieni od żartów lub zaburzona uwaga i koncentracja. Zmniejsza się biocykliczna potrzeba snu.
Diagnoza i przebieg
Diagnozę zespołu płata czołowego dokonuje neurolog na podstawie badań obrazowych. W zależności od objawów i umiejscowienia zmiany w obrazowaniu neurolog określa rozpoznanie jako zespół dyskonstrukcyjny, pseudo-depresję lub pseudopsychopatię.
Rokowanie u pacjentów z zespołem płata czołowego jest zwykle niekorzystne, ponieważ uszkodzenie mózgu w większości przypadków pozostawia blizny upośledzające funkcje. Najbardziej niekorzystnym rokowaniem jest zwyrodnienie. Nowotwory łagodne mają najkorzystniejsze rokowanie. W tym przypadku po usunięciu guza wszystkie objawy zwykle ustępują.
Kiedy powinieneś iść do lekarza?
Należy skonsultować się z lekarzem, gdy tylko pojawią się nieprawidłowości i zauważalne zmiany w zachowaniu, nawykowych wzorcach myślowych lub przetwarzaniu emocjonalnym. Jeśli sprawność umysłowa nagle się pogorszy lub pojawią się problemy z odzyskiwaniem wiedzy, istnieje powód do niepokoju. Jeśli kontrola impulsów jest wadliwa, jeśli pojawia się nadpobudliwość lub jeśli występuje silna obojętność i apatia, objawy należy zbadać i leczyć.
W przypadku problemów z przetwarzaniem informacji, amnezji i sporadycznych nietypowych zaników pamięci potrzebny jest lekarz. Badanie kontrolne jest konieczne, gdy tylko osobowość danej osoby znacznie się zmieni i wydaje się dziwna. Należy wyjaśnić agresywne zachowanie lub bardzo płaczliwe zachowanie, które wcześniej nie było okazywane przez osobę zainteresowaną. Jeśli nie można już wypełniać codziennych obowiązków lub pojawiają się nastroje depresyjne, konieczna jest konsultacja z lekarzem.
Jeśli pojawią się halucynacje lub złudzenia, jeśli zostaną wygłoszone zdezorientowane stwierdzenia lub jeśli nastąpią zmiany językowe, należy jak najszybciej rozpocząć leczenie. Należy zbadać wulgarne sformułowania, odhamowanie lub niewłaściwą euforię. W przypadku zaburzeń koncentracji, problemów ze snem i uporczywego zmęczenia niezbędny jest lekarz. Lekarzowi należy przedstawić silną obojętność emocjonalną, empatię i lekkomyślność, zmniejszenie pożądania seksualnego lub zachowania autodestrukcyjne.
Lekarze i terapeuci w Twojej okolicy
Leczenie i terapia
Leczenie pacjentów z zespołem płata czołowego zależy od pierwotnej przyczyny. Jeśli za objawy odpowiada stan zapalny w płacie czołowym, należy jak najszybciej opanować stan zapalny. W infekcjach bakteryjnych podaje się jednocześnie kortyzon i antybiotyki, aby antybiotyk mógł przekroczyć barierę krew-mózg.
W przypadku zapalenia autoimmunologicznego stosuje się terapię wysokim kortyzonem. Guzy usuwa się w miarę możliwości lub, w razie potrzeby, napromieniowuje. Terapia behawioralna i terapia wspomagająca w celu promowania zdolności poznawczych mogą mieć sens, aby stymulować przenoszenie niektórych funkcji mózgu do obszarów mózgu, które są nadal nienaruszone.
Jednak w wielu przypadkach ta próba kończy się niepowodzeniem i pacjenci nie mogą już odnaleźć drogi powrotu do swojej pierwotnej osobowości lub zachowania. Przede wszystkim choroby zwyrodnieniowe i wynikające z nich uszkodzenia są do dziś trudne do leczenia. Krewni osób dotkniętych chorobą często otrzymują psychoterapię, aby pomóc im poradzić sobie z sytuacją.
Perspektywy i prognozy
W większości przypadków rokowanie w przypadku zespołu czołowego mózgu jest złe. Jednak dokładne spojrzenie na dalszy rozwój choroby można przedstawić dopiero po ustaleniu przyczyny choroby. Ponadto rokowanie jest możliwe tylko przy rozległej wiedzy o istniejących uszkodzeniach i ogólnym stanie zdrowia pacjenta.
W przypadku łagodnego guza lub niewielkich zaburzeń krążenia, które są zlokalizowane w okolicy płata czołowego, w którym występuje niewiele upośledzeń, pacjent ma duże szanse na poprawę. W indywidualnych przypadkach nie można całkowicie wykluczyć pełnego zwrotu kosztów. Dzięki ukierunkowanemu leczeniu możliwe jest całkowite usunięcie chorej tkanki.
Im większy guz lub zaburzenia krążenia, tym bardziej prawdopodobne są trwałe i nieodwracalne zaburzenia tkanki. W przypadku nowotworu złośliwego szanse na wyzdrowienie znacznie się pogarszają. Terapia raka ma na celu zapobieżenie dalszemu wzrostowi i zmniejszenie rozmiaru guza.
Ponadto, w zależności od lokalizacji chorej tkanki, przeprowadza się zabieg chirurgiczny. Może to spowodować komplikacje lub dalsze uszkodzenie tkanki mózgowej z powodu blizn. Jeśli nie można zapobiec rozwojowi guza lub nie szuka się pomocy medycznej, choroba zwykle kończy się śmiercią.
Tutaj znajdziesz swoje leki
➔ Leki uspokajające i wzmacniające nerwyzapobieganie
Zespołowi płata czołowego można zapobiec tylko w takim zakresie, w jakim można zapobiec uszkodzeniom płata czołowego, na przykład chorobom, takim jak choroba Alzheimera, stwardnienie rozsiane lub udary, guzy i krwotoki mózgowe. Dlatego kompleksowa profilaktyka jest niemożliwa.
Opieka postpenitencjarna
W przypadku zespołu czołowego mózgu możliwości dalszej opieki są bardzo ograniczone. Pacjent jest przede wszystkim zależny od opieki medycznej w celu złagodzenia objawów tego zespołu, chociaż całkowite wyleczenie nie jest już możliwe. Dlatego osoba dotknięta chorobą jest uzależniona od terapii przez całe życie.
Oczekiwana długość życia jest również ograniczona przez ten zespół, chociaż zależy to również w dużym stopniu od dokładnej przyczyny, która doprowadziła do choroby. W większości przypadków zespół czołowego mózgu leczy się za pomocą antybiotyków. Dlatego osoba zainteresowana jest zależna od prawidłowego i regularnego przyjmowania antybiotyków, przy czym należy również wziąć pod uwagę możliwe interakcje z innymi lekami.
W przypadku wątpliwości należy zawsze skonsultować się z lekarzem. Ponadto podczas przyjmowania antybiotyków należy w miarę możliwości unikać alkoholu, ponieważ alkohol osłabia skuteczność antybiotyków. Często zdarza się, że osoby dotknięte zespołem czołowego mózgu polegają na pomocy i wsparciu rodziny i przyjaciół w życiu codziennym.
Przede wszystkim bardzo intensywna i troskliwa opieka pozytywnie wpływa na przebieg kursu. W niektórych przypadkach krewni osoby dotkniętej chorobą mogą również potrzebować pomocy psychologicznej.
Możesz to zrobić sam
W przypadku zespołu czołowego mózgu możliwości samopomocy są bardzo ograniczone. Zwykle jest to trwałe uszkodzenie mózgu, na które dana osoba ma niewielki lub żaden wpływ. Pacjenci są zależni od pomocy z zewnątrz i dlatego powinni być badani i leczeni profesjonalnie.
Konieczne jest terminowe przeprowadzenie badania lekarskiego i terapii. Bez opieki medycznej istnieje ryzyko rozprzestrzeniania się uszkodzonych obszarów mózgu. Indywidualne działania treningowe można omówić indywidualnie w ramach zabiegu.
W miarę możliwości w chorobie pomaga pozytywne i afirmatywne podejście do życia. Jest to pomocne w robieniu postępów w terapii. Ponadto generalnie należy unikać negatywnego wpływu na środowisko. Obejmuje to spożywanie toksyn i szkodliwych substancji, takich jak nikotyna, alkohol lub narkotyki.
Trening mózgu wspiera istniejące możliwości funkcjonalne. Organizm wykonuje czynności monitorujące i analizujące w korze przedczołowej. Po zastosowaniu obrazowania do określenia, które obszary są uszkodzone lub upośledzone, można przeprowadzić terapię celowaną.
W życiu codziennym osoba zainteresowana powinna być uważna, aby móc dobrze ocenić funkcjonowanie własnego organizmu. W przypadku spadku istniejących umiejętności lub dalszych spadków wydajności, zaleca się jak najszybsze zwrócenie się o pomoc. Im lepsza autorefleksja, tym szybciej można postawić diagnozę.
.jpg)
.jpg)
