Plik epizodyczna pamięć czyni ludzi tym, kim są. Zakłócenia i całkowita awaria tej funkcji pamięci mają głęboki wpływ na radzenie sobie w życiu codziennym.
Co to jest pamięć epizodyczna?
Pamięć epizodyczna należy do tzw. Deklaratywnej pamięci długotrwałej. Jest zlokalizowana w hipokampie, płatach skroniowych i czołowych. Wszystkie indywidualne doświadczenia i sytuacje są w nim przechowywane. Za pomocą pamięci epizodycznej osoba jest w stanie podróżować w indywidualną przeszłość i planować swoją przyszłość.
Wszystkie zdarzenia, których człowiek dokonuje w ciągu swojego życia, są tam zapisane w swoim dokładnym kontekście sytuacyjnym i mogą - jeśli nie ma upośledzenia pamięci epizodycznej - zostać przywołane w tej formie. Wraz z wiekiem zdolność zapamiętywania osobistych doświadczeń stale spada.
Pamięć epizodyczna potrzebuje informacji z pamięci semantycznej do optymalnego funkcjonowania. Przechowywana jest tam wiedza ogólna, wiedza faktograficzna i ogólne doświadczenie.
Charakterystyczne dla funkcjonowania pamięci epizodycznej jest to, że większość połączeń neuronowych powstaje tylko na krótki czas, chyba że dana osoba może je skojarzyć z osobistymi doświadczeniami i doświadczeniami z przeszłości.
Pamięć o poprzednich wydarzeniach jest zwykle wyzwalana przez kluczowe bodźce z otoczenia osobistego (muzyka, zapachy, określone osoby itp.) Lub z wnętrza (emocje). Treści przechowywane w pamięci epizodycznej są sortowane według uczuć osoby zainteresowanej według ich wartości. Im lepsza ogólna wydajność pamięci, tym więcej informacji można również pobrać z pamięci epizodycznej.
Funkcja i zadanie
Pamięć epizodyczna ma wpływ na kształtowanie tożsamości, ponieważ jednostka staje się osobowością, którą jest, jedynie poprzez swoje funkcjonowanie. Stąd tak będzie pamięć autobiograficzna nazywa. Z pomocą osobistych doświadczeń i doświadczeń przechowywanych w sobie, jednostka może ocenić i sklasyfikować to, czego obecnie doświadcza.
To, co jest przechowywane w pamięci epizodycznej, ma zatem również wpływ na zachowanie: jeśli zdarzenie jest oceniane negatywnie, osoba zainteresowana wyciąga z niego inne konsekwencje, niż gdyby ocenił je pozytywnie. Na przykład wspomnienia złych doświadczeń skutkują unikaniem sytuacji podobnych do tych, których doświadczyliśmy pierwotnie.Osoba „uczy się” z przeszłych doświadczeń.
Osobiste doświadczenia z dawnych czasów pozwalają także jednostce wyobrazić sobie pewne doświadczenia w przyszłości i opracować plany na przyszłość. Sytuacje z przeszłości, które mają pozytywne konotacje, są zawsze oceniane pozytywnie później: utwór muzyczny, który był powiązany z ekscytującym doświadczeniem, będzie nadal wywoływał podobne uczucie szczęścia za 20 lat. Może zatem mieć dodatkowy efekt motywujący i poprawiający nastrój.
Ponadto pamięć epizodyczna pomaga przypomnieć sobie, co zostało zapomniane lub utracone. Wracając do sytuacji, w której zgubili przedmiot, zwykle znajdują go ponownie (na przykład zagubiony portfel, który znajduje się po powrocie do sklepu).
Obiektywne treści, które są interesujące dla jednostki i które można powiązać z jej własnymi doświadczeniami, są również przechowywane w pamięci autobiograficznej: Czytelnik będzie mógł zapamiętać treści książki, które są dla niego interesujące przez wiele lat, jeśli zwizualizuje sytuację, w której się znajduje. przeczytaj książkę.
Pamięć epizodyczna może również pełnić funkcję społeczną. Osobiste wspomnienia mogą być przekazywane innym ludziom, a tym samym wzmacniać relacje międzyludzkie, co z kolei jest przechowywane jako pozytywne doświadczenie w pamięci autobiograficznej. Oczywiście możliwe jest również doświadczenie odwrotne.
Tutaj znajdziesz swoje leki
➔ Leki na zaburzenia pamięci i zapomnienieChoroby i dolegliwości
Pamięć epizodyczna, podobnie jak inne funkcje pamięci, może być osłabiona przez wypadki, choroby, stres psychiczny, stres i proces starzenia. Osoby ze złą pamięcią mogą jedynie w niewystarczającym stopniu wykorzystać treści zapisane w ich pamięci autobiograficznej. Obecne doświadczenie nie jest w ogóle powiązane, niepoprawnie lub tylko niewystarczająco z odpowiadającymi im doświadczeniami z przeszłości.
Zaburzenia koncentracji mają również negatywny wpływ na pamięć epizodyczną. To samo dotyczy na przykład organicznych zaburzeń mózgu, które wpływają na hipokamp. Charakterystyczne dla tego typu zaburzeń pamięci jest to, że pamięć semantyczna działa poprawnie, ale pamięć epizodyczna już nie działa. Nowych doświadczeń nie można już kojarzyć z już utworzonymi i przechowywanymi na stałe.
W przypadku częściowej amnezji wstecznej lepiej jest zapomnieć o treściach bliskich momentowi, w którym mózg został uszkodzony. Jeśli występuje globalna amnezja, dotyczy to również danych osobowych, które były dawno temu. Bieżące wydarzenia i ważne doświadczenia nie mogą być dłużej przechowywane w pamięci epizodycznej. Tymczasowa amnezja globalna (TGA) jest zwykle ograniczona do jednej do 24 godzin. Jest wywoływana przez ekstremalny stres psychiczny lub fizyczny. Osoba zainteresowana nie ma orientacji w czasie i przestrzeni.
W amnezji psychogennej tylko jedno konkretne wydarzenie z indywidualnej przeszłości nie jest już dostępne. Zwykle jest to spowodowane urazem psychologicznym, który tłumi wysoce stresujące doświadczenie.
Upośledzenie pamięci autobiograficznej może być spowodowane urazowym uszkodzeniem mózgu, stresem, napadami padaczkowymi, zapaleniem mózgu, zapaleniem opon mózgowych, guzami mózgu, migrenami, udarem mózgu, demencją, chorobą Alzheimera, zatruciem, zaburzeniami krążenia w mózgu, urazami psychicznymi, lekami psychotropowymi i nadużywaniem alkoholu. Leczy się je najpierw eliminując chorobę podstawową. Można to zrobić za pomocą farmakoterapii, psychoterapii, ćwiczeń relaksacyjnych (trening autogenny, joga, progresywne rozluźnienie mięśni) i specjalnego treningu pamięci. Przestawienie organizmu na dietę zasadową może również wpłynąć pozytywnie na sprawność pamięci epizodycznej.
.jpg)
