Pachnąca pokrzywa

Plik Pachnąca pokrzywa jest nam raczej nieznana jako roślina lecznicza, ponieważ ma swój dom w tak zwanym Nowym Świecie. Coraz częściej używa się go jako przyprawy w kuchni w Europie. Liście różnych rodzajów pokrzywy zapachowej są obecnie używane również przy problemach trawiennych, infekcjach dróg oddechowych i zaburzeniach miesiączkowania.

Występowanie i uprawa pokrzywy zapachowej

Nazwa botaniczna pokrzywy zapachowej to Agastache. Należy do rodziny miętowej. Nazwa botaniczna Pachnąca pokrzywa czyta Agastache. Należy do rodziny miętowej (Lamiaceae) i jest nam lepiej znany pod nazwami takimi jak Hizop anyżowy, Korea mięta lub Meksyk czajnik. Pokrzywa zapachowa to bardzo trwała roślina zielna. Osiąga wysokość od 60 do 150 centymetrów. Na spodniej stronie liści można zauważyć kolor od białego do szarawego.

Ponadto liście mają cienkie i bardzo gęste włoski. Same liście są okrągłe lub w kształcie serca. W zależności od odmiany przypominają liście mięty. Łodygi liści osiągają długość od 5 do 20 milimetrów. Z drugiej strony przylistki pokrzywy zapachowej mają kształt jajka. Od lipca do września kwitnie fioletowo, czerwono lub pomarańczowo oraz biało - w zależności od odmiany. Kwiaty zdobią pachnącą pokrzywę w postaci wydłużonych, kolczastych wiech kwiatowych.

Gatunki pokrzywy pachnącej są rzadko uprawiane jako rośliny ozdobne. W większości uprawiane są jako roślina jednoroczna. Powodem tego jest egzotyczne pochodzenie: większość gatunków w Europie Środkowej jest niewystarczająco odporna. Dlatego co roku trzeba je przesadzać. Aby uzyskać jak największą zawartość skutecznych olejków eterycznych, liście i kwiaty należy czyścić w ciepłe letnie miesiące.

Pachnące pokrzywy pochodzą z Ameryki Północnej i Azji. Dlatego są bardziej egzotycznymi roślinami leczniczymi. Uwielbiają gleby bogate w próchnicę i potrzebują dużo słońca.

Efekt i aplikacja

Liście różnych odmian Agastache są idealne do sporządzania naparów herbacianych. Kwiaty są również jadalne i dzięki dominującemu kolorowi i smakowi upiększają każdą sałatkę. W kulturze europejskiej właściwości lecznicze pokrzywy zapachowej nie zostały naukowo potwierdzone. Nie można też wyciągać żadnych wniosków z historii kultury europejskiej. Samo doświadczenie ludów tubylczych może dostarczyć informacji o jego stosowaniu.

Rdzenni Amerykanie używali gatunku Agastache jako roślin leczniczych i pastewnych.Kiedy były importowane do Europy, służyły tu przede wszystkim jako rośliny paszowe. W pszczelarstwie szczególnie ważna była pokrzywa zapachowa. Ludzie szybko próbowali zrobić likiery i polewali liście mięty gorącą wodą, aby zrobić herbatę.

Można ją pić bez dodatków lub dodać kolejną nutę smakową do czarnej herbaty. W tym celu liście są tradycyjnie wcześniej suszone. Ale możliwy jest również napar ze świeżych liści. Ze względu na słodki smak liście gatunku Agastache są również często wykorzystywane do uszlachetniania deserów.

Agastache mexicana jest również znana jako roślina lemoniady. Dodaje słodko-kwaśny smak cytryny i mięty do każdego sporządzonego z niej płynu. Ten rodzaj herbaty smakuje bardzo orzeźwiająco, zwłaszcza gdy jest pijana na zimno. Indianie używali herbaty z liści pachnącej pokrzywy głównie na kaszel.

Kwiaty były również używane przez rdzennych Amerykanów do upiększania i przyprawiania potraw: ryby, sałatki i desery były i są do dziś podawane z nimi. Zgniecione liście pokrzywy zapachowej dodają potrawom nutki południowo-francuskiej kuchni. Nuty anyżu, mięty i lukrecji dopracowują potrawy.

Znaczenie dla zdrowia, leczenia i zapobiegania

Ze względu na zawarte w nim olejki eteryczne, różne rodzaje pokrzywy zapachowej mają wiele zastosowań. Napar z liści anyżu hyzopu jest zarówno apetyczny, jak i poprawiający nastrój. Podobnie jak działanie kopru włoskiego, ten rodzaj pokrzywy zapachowej ma również doskonałe działanie uspokajające żołądek. Ta roślina pomaga również w nudnościach i wymiotach. Olejki eteryczne działają łagodząco na przewód pokarmowy.

Rdzenni Amerykanie używali naparów herbacianych na objawy przeziębienia. Zawarte w nim olejki eteryczne rozgrzewają organizm i stymulują wydzielanie potu. Wzrost temperatury ciała jest bardzo pomocny w zwalczaniu infekcji bakteryjnych i wirusowych, ponieważ w ten sposób wspomagany jest układ odpornościowy w zabijaniu patogenów.

Dzieci mogą również napić się herbaty. Dorośli z gorączkową infekcją mogą natrzeć się nalewką z wyciągów z Agastache, aby podnieść temperaturę ciała. Zalecane są również kąpiele parowe.

Oprócz wspomnianych już olejków eterycznych, gatunki Agastache zawierają również kamforę, estragol i limonen. Mówi się, że kamfora ma działanie wzmacniające serce, a także tłumiące kaszel. Ten aktywny składnik wspomaga również krążenie krwi, a tym samym poprawia objawy niskiego ciśnienia krwi i słabego krążenia. Nadal działa antyseptycznie i przeciwskurczowo.

Ten uspokajający efekt jest również bardzo przydatny przy rozstrojach żołądka i jelit, a także przy dolegliwościach podczas cyklu miesiączkowego. Ułatwia to usuwanie drażniących i / lub wzdychających składników żywności.

Kamfora wspomaga również działanie olejków eterycznych na infekcje dróg oddechowych. Podczas inhalacji dochodzi do powiększenia oskrzeli i tak zwanych receptorów zimna w błonie śluzowej jamy ustnej i nosa. Daje to efekt chłodzenia, który jest postrzegany jako przyjemny przez osoby dotknięte chorobą.

Uważa się, że estragol, który jest również zawarty w herbacie z kopru włoskiego i roślinach, ma porównywalne działanie uspokajające i relaksujące na przewód pokarmowy. Kamfora i zawarte w niej olejki eteryczne rozwijają swoje prozdrowotne działanie równie dobrze jak dodatek do kąpieli czy w postaci pachnących saszetek zawieszonych w sypialni.