Bazyliksymab

Bazyliksymab jest lekiem z klasy immunosupresantów. Służy do zapobiegania reakcjom odrzucenia po przeszczepie wątroby lub nerek.

Co to jest bazyliksymab?

Bazyliksymab to lek z grupy leków immunosupresyjnych. Służy do zapobiegania reakcjom odrzucenia po przeszczepie wątroby lub nerek.

Bazyliksymab to produkt leczniczy należący do grupy chimerycznych przeciwciał monoklonalnych. Został zatwierdzony w USA i Unii Europejskiej w 1998 roku. Przeciwciała są produkowane w hodowli komórkowej mysich komórek szpiczaka. Dalsze składniki gotowego leku to:

• Chlorek sodu
• Sacharoza
• Mannitol
• Glicyna
• woda
• Monowodorofosforan sodu

Efekt farmakologiczny

Bazyliksymab jest stosowany jako środek immunosupresyjny, więc hamuje reakcje układu odpornościowego. W przypadku bazyliksymabu należy zapobiegać odrzucaniu przeszczepów narządów. Lek nie powinien zwiększać podatności na infekcje.

Bazyliksymab można podawać wyłącznie w specjalnych ośrodkach dysponujących technicznym personelem i zapewniającym odpowiednią opiekę nad pacjentami z reakcjami nadwrażliwości na lek. Ogólnie rzecz biorąc, tolerancję bazyliksymabu można zwykle ocenić jako dobrą.

Zastosowanie i zastosowanie medyczne

Bazyliksymab jest przeciwciałem. Przeciwciało jest skierowane na aktywowane komórki T. Są one zwykle odpowiedzialne za odrzucenie przeszczepionych narządów. Układ odpornościowy rozpoznaje przeszczepiony narząd jako obcy i próbuje go zniszczyć przy pomocy komórek odpornościowych. Komórki T tworzą komórki zabójców, które migrują do tkanki narządu i powodują tam stan zapalny.

Bazyliksymab blokuje tak zwaną podjednostkę alfa receptora interleukiny-2 w limfocytach T. Czynnik wzrostu komórek T, interleukina-2, normalnie wiąże się z tym receptorem. Interleukina-2 stymuluje wzrost i różnicowanie limfocytów T. Stymuluje również produkcję interleukin, interferonów, komórek NK i makrofagów. Jednakże, ponieważ bazyliksymab blokuje receptor, interleukina-2 nie może dotrzeć do limfocytów T. Zapobiega to wzrostowi i namnażaniu się komórek T. Nie ma reakcji immunologicznej, a układ odpornościowy jest osłabiony. W ten sposób reakcja odrzucenia przeszczepu jest skutecznie zatrzymywana.

Zwykle bazyliksymab podaje się razem z cyklosporyną A i daklizumabem. Podobnie jak bazyliksymab, daklizumab blokuje receptory interleukiny-2. Cyklosporyna zapobiega również syntezie nowej interleukiny-2.

Bazyliksymab jest stosowany u dorosłych i dzieci w celu zapobiegania ostremu odrzuceniu przeszczepu po przeszczepie nerki lub wątroby. U dorosłych lek można stosować w skojarzeniu z azatiopryną, mykofenolanem mofetylu, cyklosporyną i kortykosteroidami w leczeniu długotrwałym.

Istnieją badania potwierdzające, że bazyliksymab jest również skuteczny w leczeniu przewlekłego zapalenia jelit wrzodziejącego zapalenia jelita grubego. Jednak obecnie nie ma zatwierdzenia dla tego wskazania.

Gdy tylko wiadomo, że pacjent otrzyma narząd dawcy, stosuje się bazyliksymab. Dorosłym podaje się dożylnie 20 miligramów na dwie godziny przed przeszczepem. Kolejne 20 miligramów podaje się cztery dni po przeszczepie. Badania wykazały, że gdy bazyliksymab jest dodawany do standardowej terapii immunosupresyjnej, występuje mniej odrzuconych przeszczepów.

Tutaj znajdziesz swoje leki

➔ Leki wzmacniające obronę i układ odpornościowy

Zagrożenia i skutki uboczne

Leku nie wolno stosować w przypadku stwierdzonej nadwrażliwości na substancję czynną leku. Bazyliksymabu nie wolno również stosować w okresie ciąży i karmienia piersią.

Bazyliksymab może powodować wiele skutków ubocznych. Bardzo często pojawia się ból lub nudności. Rzadko pacjenci cierpią na wysypki, kichanie, pokrzywkę, skurcze dróg oddechowych lub świszczący oddech.

Podczas przyjmowania bazyliksymabu może również rozwinąć się obrzęk płuc. W obrzęku płuc płyn gromadzi się w pęcherzykach płucnych i tkance łącznej płuc. Typowe objawy obrzęku płuc to płytki oddech, niepokój, kaszel, duszność i zasinienie skóry. W późniejszych stadiach pacjenci również kaszlą spienioną plwocinę. Obrzęk płuc obciąża serce i dlatego należy go jak najszybciej leczyć.

Inne możliwe działania niepożądane to zaparcia, infekcje dróg moczowych, anemia, hipercholesterolemia, hiperkaliemia i wysokie ciśnienie krwi.

Zespół uwalniania cytokin może wystąpić w około 1 na 10 000 przypadków. Z komórek T. uwalnia się duża liczba cytokin. Prowadzi to do gorączki, trudności w oddychaniu, dreszczy i wysypki skórnej. Zespół uwolnienia cytokin może być śmiertelny.

Chociaż bazyliksymab jest zwykle dobrze tolerowany, może być podawany tylko w specjalnych ośrodkach ze względu na możliwe poważne skutki uboczne. Ewentualne reakcje nadwrażliwości można tu leczyć szybko i profesjonalnie.