ZA Antidotum jest składnikiem aktywnym, który przeciwdziała działaniu innej substancji w organizmie pacjenta. Najczęściej w leczeniu zatruć stosuje się antidotum.
Co to jest antidotum?
Trucizny, a także substancje chemiczne, które w dużych dawkach są szkodliwe dla organizmu człowieka, wymagają leczenia. W niektórych przypadkach nie ma odpowiedniego antidotum, więc jedyną opcją jest obserwacja pacjenta, leczenie objawowe i, jeśli to możliwe, interwencja w przypadku wystąpienia zagrażających życiu lub bardzo nieprzyjemnych objawów zatrucia.
Lepiej jednak leczyć odpowiednim antidotum, czyli preparatem Antidotum. Antidotum znosi działanie toksyny, wykorzystując różne mechanizmy. Niektóre odtrutki przyczepiają się do toksyn w ciele pacjenta, a tym samym unieszkodliwiają ich toksyczne działanie, ponieważ nie mogą już ich wywoływać. Inni rozkładają toksynę, dzięki czemu w organizmie pozostaje tylko antidotum.
Chociaż antidotum nie jest toksyczne dla pacjenta, często nie jest całkowicie nieszkodliwe. Chociaż eliminuje znacznie bardziej niebezpieczne zatrucia, podanie antidotum może prowadzić do skutków ubocznych i objawów.
Farmakologiczny wpływ na organizm i narządy
Trująca substancja blokuje ważne funkcje organizmu, dlatego jest przede wszystkim tak niebezpieczna dla organizmu ludzkiego. Na przykład zatykają mięśnie oddechowe, wyłączają trawienie lub zaburzają zdrowe funkcjonowanie mięśnia sercowego.
Niektóre zatrucia są po prostu nieprzyjemne, ale organizm zwykle radzi sobie z nimi samodzielnie - inne z kolei zagrażają życiu, ponieważ wpływają na ważne narządy i procesy w organizmie.
Antidotum ma bardzo podobne działanie, ale na toksynę, a nie na pacjenta. W ten sposób z biegiem czasu antidotum eliminuje toksyczne skutki połkniętej substancji chemicznej. Dzieje się tak na przykład wtedy, gdy odtrutka katalizuje enzymatycznie toksynę lub jest z nią dokowana, a tym samym blokuje procesy chemiczne, dzięki czemu toksyna nie jest już toksyczna i może być po prostu wydalona lub rozłożona przez organizm. Zatrucie pacjenta kończy się zatem dostatecznie dużą ilością antidotum.
W zależności od antidotum, efektem ubocznym może być to, że antidotum atakuje funkcje fizyczne. W efekcie pacjent odczuwa dalsze objawy po leczeniu zatrucia lub przedawkowania leku, które lekarz akceptuje w celu leczenia znacznie groźniejszego zatrucia.
Leczenie zatruć, na przykład ukąszeniami węży, alkoholem lub innymi substancjami chemicznymi, może prowadzić do skutków ubocznych, takich jak nudności, wymioty, ból głowy lub ból w dotkniętych narządach.
Częste skutki uboczne leczenia przedawkowania niektórych leków odpowiednim antidotum mogą mieć charakter psychologiczny. Należą do nich nerwowość, niepokój lub ataki paniki. Każde antidotum samo w sobie jest silną substancją chemiczną o działaniu farmakologicznym. To z kolei oznacza, że leczenie zatrucia nie musi pozostawać bezobjawowe.
Zastosowanie medyczne i zastosowanie do leczenia i zapobiegania
Istnieją mniej więcej dwa obszary zastosowania odtrutek: zatrucie i przedawkowanie. Zatrucie to wchłanianie do organizmu substancji, która uszkadza, utrudnia lub całkowicie zawiesza jego podstawowe funkcje. Może to zagrażać życiu pacjenta, jeśli trucizna zaatakuje ważne narządy.
Z drugiej strony w przypadku przedawkowania jest to przypadek, w którym pacjent przyjął zbyt duże ilości substancji, która nie jest z natury niebezpieczna. Może to być przedawkowanie środków nasennych, leków psychotropowych lub nawet znacznie bezpieczniejszych substancji, takich jak tabletki dostępne bez recepty.
Antidotum jest zwykle podawane pacjentowi dożylnie, aby szybko dostało się do krwiobiegu i mogło jak najszybciej rozbić toksynę, zanim pacjent zostanie dalej skrzywdzony. Jako środek zapobiegawczy zwykle nie podaje się antidotum, ponieważ pacjent powinien starać się nie zatruć lub przedawkować.
Wyjątki mogą istnieć, jeśli pacjent otrzyma lek, który leczy chorobę podstawową, ale może również mieć działanie toksyczne. W takich przypadkach antidotum jest czasami podawane w tym samym czasie co lek, aby osiągnąć jak największe korzyści i jak najmniej szkód. Jeśli wiesz, na przykład, że pacjent może dostać biegunki, można jednocześnie podać węgiel aktywowany jako antidotum, aby w jak największym stopniu uniknąć biegunki.
Zagrożenia i skutki uboczne
Trucizny to bardzo silne substancje, które mogą powodować wielkie szkody. Dlatego nie jest zbyt zaskakujące, że odpowiednie antidotum jest również bardzo skuteczne. Prawie każde antidotum może być toksyczne w zbyt dużej dawce, dlatego należy je stosować ostrożnie i po rozważeniu ryzyka i korzyści. Jeśli antidotum jest dawkowane za duże, istnieje ryzyko, że samo w sobie będzie miało działanie toksyczne. Pacjent musiałby być ponownie leczony.
Każde antidotum ma również szereg skutków ubocznych, zależnych od dokładnego mechanizmu działania substancji i jej dawki. Niektóre odtrutki pozostają prawie niezauważone, o ile są stosowane w małych dawkach i jest to wystarczające do leczenia. Te, które działają na narządy wewnętrzne, mogą powodować nudności, wymioty, biegunkę i ból.
Odtrutki przeciwko substancjom skutecznym psychofarmakologicznie z większym prawdopodobieństwem wywołują psychologiczne skutki uboczne, takie jak lęk lub ataki paniki. Jednak dokładne skutki uboczne różnią się w zależności od odtrutki i odtrutki, a pacjent jest o nich informowany przed leczeniem - lub gdy ponownie reaguje.
